ΓΙΑ ΤΙΣ  (ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 20/9/15)  ΕΚΛΟΓΕΣ

           Οι εκλογές της 20/9/15, με την αποκαρδιωτική εικόνα που παρουσιάζει η κατάντια της πολιτικής σκηνής, όπως το να συμμετέχουν σαν υποψήφιοι βουλευτές πολιτικοί που έπρεπε να είναι υπόδικοι ή κατάδικοι, το να λειτουργεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, το μπόνους των 50 εδρών, το να ψηφίζονται αδιάβαστα πολυσέλιδα κείμενα για να γίνουν νόμοι του κράτους, το συνεχές ‘’λέμε, ξελέμε’’ και άλλα πολλά, ας αποτελέσουν αφορμή προβληματισμού, σκέψης, διαλόγου και πολιτικής παρέμβασης και δράσης των πολιτών σε πολλά επίπεδα  για μια πορεία με δημοκρατική κατεύθυνση. Μερικές  ιδέες-προτάσεις  για μια τέτοια πορεία προς τις επόμενες εκλογές (οι τωρινές είναι καμένη γη) και παραπέρα:

1. Να αποκλειστούν όσοι από το ’74 και μετά διατέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί καθώς και όσοι έχουν διατελέσει βουλευτές για δύο ή περισσότερες θητείες.

2. Να καταργηθεί το μπόνους των 50 εδρών και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

3. Να καθιερωθεί η απλή αναλογική σαν εκλογικό σύστημα.

4. Το ποσοστό της αποχής να αντιστοιχίζεται αναλογικά με έδρες τις οποίες να καταλαμβάνουν απλοί πολίτες δια κληρώσεως από σώμα υποψηφίων. Το σώμα των υποψηφίων καταρτίζεται από όσους επιθυμούν να είναι υποψήφιοι και απείχαν από τις εκλογές.

5. Να δημιουργηθεί δικαστική ομάδα κάθαρσης από κληρωτούς δικαστικούς και πολίτες με αναλογία 50/50 με αποκλειστικό έργο την διερεύνηση όλων των γνωστών σκανδάλων και όσων άλλων αποκαλυφθούν. Οι τιμωρίες των ενόχων θα περιλαμβάνουν και την δήμευση των περιουσιακών τους στοιχείων που προέκυψαν μετά την ανάληψη της σχετικής θέσης .

          Εν συνεχεία από μία τέτοια Βουλή να ξεκινήσει ένας δημόσιος διάλογος για  ψήφιση νέου δημοκρατικού Συντάγματος, που θα δημιουργεί θεσμούς ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών (με εκπροσώπους που λογοδοτούν και ανακαλούνται και όχι με αντιπροσώπους-λευκή επιταγή) στην νομοθεσία, στην διακυβέρνηση της χώρας και στον έλεγχο των εκπροσώπων. Από τέτοιους θεσμούς στη συνέχεια να παρθούν δημοκρατικά οι κρίσιμες αποφάσεις για τα οξυμένα προβλήματα, που απειλούν την κοινωνική, την πολιτική, την οικονομική, την πολιτιστική και την εθνική ύπαρξη της χώρας. Αν θεωρηθεί ουτοπία μια τέτοια πορεία, το δικό μας παρελθόν (1843 – επιβολή από τους πολίτες Συντάγματος στον Όθωνα )(1) και το πρόσφατο παρόν της Ισλανδίας (2012 – πολυήμερες κινητοποιήσεις των πολιτών για δημοψήφισμα  για το χρέος- διαγράφηκε εν τέλει, και για διαμόρφωση από τα κάτω και ψήφιση νέου Συντάγματος -ψηφίστηκε τελικά)(2) διδάσκουν ότι, η ουτοπία μπορεί να γίνει πραγματικότητα. ‘’Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία’’.

                                                                                                                            

 (1):https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_3%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85

(2): http://news247.gr/eidiseis/kosmos/islandia-to-neo-suntagma-apo-toys-polites-mesw-social-media.1970292.html

Δέκα εσωτερικά εμπόδια για να γίνεις πολίτης

1. Η συνήθεια να εξαντλούμε τη συμμετοχή στα κοινά μόνο με την ψήφο.
2. Η νοοτροπία να αναθέτουμε σε άλλους, αυτά που μας αφορούν.
3. Ο ατομικισμός του ''κοιτάω την πάρτη μου''.
4. Η αποξένωση από τους διπλανούς μας.
5. Ο χρόνος που διαθέτουμε για τα κοινά.
6. Ο διχασμός μας, που ενώ έχουμε άποψη για τα πάντα, δεχόμαστε  οι ''ειδικοί'' να αποφασίζουν.
7. Η ευθυνοφοβία για να ''έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο''.
8. Η έλλειψη δημοκρατικής παιδείας για  ισότιμη συνεργασία με τους άλλους.
9. Ο εγωισμός, που το σχετικό ''η άποψή μου'', το μετατρέπει στο απόλυτο ''αυτό είναι το σωστό''.
10. Η συντηρητική πεποίθηση πως τίποτα δεν αλλάζει.

Υπάρχουν και άλλα εμποδια. Ας τα ψάξει ο καθένας μέσα του και ας τα μοιραστεί με τους άλλους. Θα ήταν ευχής έργο να τα μοιραστεί και με τους αναγνώστες του blog μας '' Οι Λιμανίσιοι''.

Σημείωση: Σε μια επόμενη ανάρτηση, με αφορμή τις Εκλογές της 20/9/15, θα εκφραστούν κάποιες σκέψεις για μελλοντικές Εκλογές. Είναι μια απόπειρα να υπερβούμε κάποια από τα εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια και να λειτουργήσουμε σαν πολίτες,

9η συνέχεια : 10ο εξωτερικό εμπόδιο για να γίνεις πολίτης

10.  Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσεις του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.

Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ” όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ” όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά.

Σημ. : Εκτός από τα εξωτερικά υπάρχουν και τα εσωτερικά εμπόδια. Θα αναφερθούν σε επόμενη ανάρτηση.

8η συνέχεια : 9ο εξωτερικό εμπόδιο για να γίνεις πολίτης

9.     Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του.

Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

7η συνέχεια : 7ο και 8ο εξωτερικά εμπόδια για να γίνεις πολίτης

7.     Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8.     Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

( Σε αυτό βοηθάνε τα ΜΜΕ γιαυτό και χρηματοδοτούνται από το Κράτος)

6η συνέχεια : 6ο εξωτερικό εμπόδιο για να γίνεις πολίτης

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…

5η συνέχεια : 5ο εξωτερικό εμπόδιο για να γίνεις πολίτης

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

4η συνέχεια : 4ο εξωτερικό εμπόδιο για να γίνεις πολίτης

4.     Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον.

Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν.

Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

3η συνέχεια : 3ο εξωτερικό εμπόδιο για να γίνεις πολίτης

3.     Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ” αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.