ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΟΛΠ Ή ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ;;;

Αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ μέσα σε έξι μήνες

Ethnos.gr – 1 ώρα 57 λεπτά πριν

Tα θέματα της αποκρατικοποίησης του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς ΑΕ και τα μέτρα για την ελληνική ακτοπλοΐα συζητήθηκαν μεταξύ του υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και των εκπροσώπων της Τρόικας, σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε σήμερα, αργά το απόγευμα στο Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου.

Καταρχήν έγινε συζήτηση γύρω από τις προθέσεις του υπουργείου για τη συμφωνία ΟΛΠ-CΟSCΟ.Ο κ. Βαρβιτσιώτης είπε ότι επιθυμία της κυβέρνησης είναι η άμεση αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ , τονίζοντας ότι ως πολιτικός δεν επιθυμεί επιβολή νέων φόρων και λήψη νέων οικονομικών μέτρων , αλλά να προχωρήσει η αποκρατικοποίηση που θα φέρει έσοδα στη χώρα.

Πρόθεσή μας είπε είναι να ολοκληρωθεί η αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ μέσα σε έξι μήνες.Ο υπουργός είπε ακόμη στους εκπροσώπους της τρόικας ότι οποιαδήποτε διαδικασία ακολουθηθεί για τον ΟΛΠ, είτε μέσω του φιλικού διακανονισμού με την COSCO είτε με την πώληση της πλειοψηφίας των μετοχών θα πρέπει να έχει και την έγκριση της ΕΕ.

ΠΡΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΟΛΠ

Κάλεσμα 10 Ομοσπονδιών, προς τη ΓΣΕΕ για κλιμάκωση 

Κοινή ανακοίνωση έδωσαν στη δημοσιότητα 10 ομοσπονδίες εργαζομένων, ζητώντας κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων και συμμετοχή της ΓΣΕΕ. Αναλυτικά η ανακοίνωση:

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΥΝΔ. ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
Αθήνα 19.9.2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
 ΝΑ ΜΠΕΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ Η ΓΣΕΕ! ΚΑΜΙΑ ΟΛΙΓΩΡΙΑ – ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!
Μετά τη χθεσινή μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση, στην οποία συμμετείχαν μαζικότατα οι εργαζόμενοι του δημόσιου, αλλά και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, διεκδικώντας αγωνιστικά και ενωτικά την πλήρη ανατροπή των πολιτικών του Μνημονίου, το συνδικαλιστικό κίνημα είναι μπροστά σε ιστορικές ευθύνες. Η απόφαση της ΓΣΕΕ να συμμετάσχει στην απεργία της ΑΔΕΔΥ με 4ωρη στάση εργασίας, αποδείχθηκε ότι είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες και τις διαθέσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας. Δεν υπάρχει πια καμιά πολυτέλεια, ούτε για ολιγωρίες, ούτε για ακινησία Οι εργαζόμενοι απάντησαν ότι δεν μπορούν να μένουν άλλο άφωνοι και ακίνητοι, ενώ συντελείται η καταστροφή των πάντων. Η Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Πρόνοια, η Εθνική Άμυνα διαλύονται με απαίτηση των δανειστών. Όλα τα δημόσια αγαθά και η δημόσια περιουσία είναι υπό πώληση στους κερδοσκόπους ιδιώτες. Η ΕΡΤ διαλύεται, η αμυντική βιομηχανία συρρικνώνεται και ξεπουλιέται και ακολουθούν τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, η ενέργεια, το νερό, τα ταχυδρομεία. Μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων στο Δημόσιο πετιούνται στον κουβά της διαθεσιμότητας – απόλυσης – ανεργίας. Την ίδια στιγμή στον ιδιωτικό τομέα, η εργασιακή ζούγκλα που θεσμοθέτησαν οι διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις γενικεύεται. Οι μισθοί πετσοκόβονται, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι είναι ο κανόνας, οι συλλογικές συμβάσεις είναι σχεδόν κατηργημένες. Μεγάλες βιομηχανίες της χώρας «την κάνουν» στο εξωτερικό και τα λουκέτα των επιχειρήσεων πολλαπλασιάζονται. Η ανεργία γιγαντώνεται ανεξέλεγκτα με ότι σημαίνει αυτό για τη συνοχή της κοινωνίας. Οι συντάξεις μετατρέπονται σε επιδόματα φτώχειας και τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η περιθωριοποίηση είναι η σημερινή εικόνα της Ελλάδας και όχι το “success story”. Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση, τα συνδικάτα οφείλουν να απαντήσουν με μαζική επιστράτευση και ολομέτωπη αντεπίθεση! Ο αγώνας μας δεν αφορά το επιμέρους, αφορά τη συνολική ανατροπή της πολιτικής τους. Έχει πολιτικά χαρακτηριστικά και αιτήματα. Σήμερα είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίος ο συντονισμός του αγώνα με ευθύνη των δύο Συνομοσπονδιών (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ), που θα πρέπει και να κλιμακωθεί και να λάβει χαρακτηριστικά διαρκείας, ώστε να ηττηθούν οριστικά οι καταστροφικές πολιτικές των δανειστών και της δικομματικής κυβερνητικής κοινοπραξίας. Η ΓΣΕΕ άμεσα και χωρίς περιστροφές θα πρέπει μπει στον αγώνα και από κοινού με την ΑΔΕΔΥ, να σχεδιαστεί κοινό αγωνιστικό μέτωπο με διάρκεια και αντοχή. Χωρίς ήξεις – αφίξεις, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς δισταγμούς. Οι εργαζόμενοι το απαιτούν. Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοί;

ΟΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
1. ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΙΥΕ)
2. ΠΑΝ. ΟΜ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΗ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ (ΠΟΕΠΔΧΒ)
 3. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (ΠΟΕΣΥ)
4. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ – ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ (ΠΟΣΠΕΡΤ)
5. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ (ΠΟΕΠΤΥΜ)
6. ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΤΕΧΝΙΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΗΕ)
7. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΑΚΡΟΑΜΑΤΟΣ (ΠΟΘΑ)
8. ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΕΚΕ)
9. ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΥΡΩΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΘΕ)
10. ΠΑΝ. ΟΜ. ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΏΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΚΛΑΔΩΝ (ΠΟΙΕ-ΦΣΕΚ)

Αλληλεγγύη από την Ταϊλάνδη

«Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε, για ποιο 

πλεόνασμα μιλάτε;»

 H επιστολή όπως αναρτήθηκε στο skopelos-news.blogspot.gr

«Είμαι 19 χρόνων φοιτητής και ανασφάλιστος. Δεν παραπονιέμαι.

Στην Ελλάδα της κρίσης τους, το να έχω δύο δουλειές, έστω και αν μαζί αθροίζουν 750€ μηνιαίως με καθιστούν προνομιούχο. Από αυτές τις δουλειές εξάλλου έχει φαγητό η μητέρα μου και η 12χρονη αδερφή μου.

Δεν έχω και πολλές επιλογές.

Όντας ανασφάλιστος είμαι και φοροφυγάς. Ναι ναι, αυτός που ψάχνει όλη μέρα η κυβέρνηση. Έχω εισοδήματα και δεν τα δηλώνω. (Γιάννη Στουρνάρα, ακούς; )

Δεν ήμουν πάντα φοροφυγάς όμως.

Μόλις 1 χρόνο πριν ήμουν ένα χαμογελαστό παιδί με όρεξη και όνειρα.

Προερχόμενος από οικογένεια της μεσαίας τάξης όπως μας αποκαλούσαν, είχα κάθε λόγο να πιστεύω πως έχω τη δυνατότητα να έχω μια ευτυχισμένη απλή ζωή.

Ο πατέρας μου, ελεύθερος επαγγελματίας δεν ήταν ποτέ πολύ στο σπίτι. Δούλευε όλη μέρα για να μας προσφέρει το καλύτερο.

Ποτέ δεν ήταν η ζωή τόσο εύκολη όσο θέλουν να την παρουσιάζουν.

Το κόστος ζωής ήταν πάντα υψηλότατο για τους απλούς ανθρώπους. Φροντιστήρια, αγγλικά, χαρτζιλίκι, ενοίκιο, φαγητό, ένδυση, λογαριασμοί, φόροι, δεν ήταν εύκολο να καλυφθούν. Ο πατέρας μου όμως δούλευε όλη ημέρα και τα κατάφερνε.

Στις αρχές του 2008 άρχισαν όμως τα πρώτα προβλήματα. Τα χρήματα δεν έφταναν. Ο πατέρας μου είχε δύο επιλογές. Είτε να στερήσει από το παιδί του βασικές παροχές για τη μόρφωση του και άλλα χρήματα από τον υπόλοιπο οικογενειακό προϋπολογισμό, είτε να το παλέψει μόνος του με δανεικά από τις τράπεζες.

Επέλεξε να δανειστεί & να το παλέψει μόνος του.

Στα τέλη του 2012 τα χρέη του προς το δημόσιο & τις τράπεζες είχαν φτάσει κάπου στις 145.000€ . Η πίεση από τις εισπρακτικές εταιρείες & από την τηλεόραση μέσω των δημοσιογράφων-τρομοκρατών αφόρητη.

Ο πατέρας μου ένα ωραίο μεσημέρι, βγήκε στην αυλή μας, κοίταξε τον ήλιο & αυτοπυροβολήθηκε με την κυνηγητική του καραμπίνα.

Η ζωή μας ανατράπηκε για πάντα. Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Δεν έπρεπε να τους κάνει τη χάρη. Έπρεπε να αδιαφορήσει & να τους αφήσει να λένε ότι θέλουν.

Δεν χρεώνω την αδυναμία του πατέρα μου στον Σαμαρά. Ο πατέρας μου κρίνοντας εκ’ του αποτελέσματος ήταν αδύναμος .

Όμως αν δεν κυνηγούσαμε το success story θα ήταν ακόμη μαζί μας.

Αν το κράτος δεν κυνηγούσε τους απλούς πολίτες ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

Αν το κράτος έβαζε φυλακή όσους πολιτικούς & επιχειρηματίες έφαγαν δισσεκατομμύρια δημοσίου χρήματος ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

Αν το κράτος έβαζε πάνω από όλα τους πολίτες του & μετά τους τοκογλύφους ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

Αν το κράτος ενδιαφερόταν για τη γεννιά μου ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας & εγώ θα ήμουν ακόμη ένας νέος άνθρωπος με όνειρα & θα μπορούσα να χαμογελάσω.

Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε, για πιο πλεόνασμα μιλάτε;

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία»

Πηγή: www.iefimerida.gr