Μιά άλλη Πολιτεία
Στου καιρού τις συμφορές της καρδιάς η αλητεία
μ' έφερε στο ξαφνικά σε μιά άλλη Πολιτεία
δεν εγνώριζα κανένα όμως ένιωθα δικός τους
μα και κείνοι μου μιλούσαν σάν να ήμουν αδερφός τους
Οι ρυθμοί τους είναι αργοί κύμα παφλασμός θαλάσσης
μιά ατέλειωτη γιορτή από όπου κι αν περάσεις
ο καθένας δημιουργός σε αυτό που του αρέσει
τιμωρία κι έπαινος άχρηστα δεν έχουν θέση
Κλέφτες κι όλα τα γνωστά είναι άγνωστα εδώ πέρα
και οι πόρτες ανοιχτές όλη νύχτα κι όλη μέρα
η ζωή τους είν' λιτή τίποτα όμως δεν τους λείπει
για το εδώ σαν τους μιλώ με κοιτάζουνε με λύπη
Τα παιδιά τους στο σχολειό πάνε σιγοτραγουδώντας
του δασκάλου η διδαχή ψάχνοντας και αγαπώντας
και σε κύκλο όλοι μαζί είναι η γνώση ο χορός τους
ρυθμικός, αρμονικός είναι μοναχά δικός τους
Τράπεζες και όλα αυτά άγνωστα και δίχως κρίμα
μ' απορία με κοιτούν όταν τους μιλώ για χρήμα
έρωτας και αγκαλιά δίχως κόλπα δίχως νάζια
μια γαλήνη τρυφερή χωρίς πείσμα, βία, γκάζια
Αν μου πεις πως όλα αυτά είναι μία ουτοπία
ψάξε μέσα σου θα βρεις τη χαμένη ευτοπία
δίχως cogito κι αυτά που σου μάθανε οι άλλοι
του παιδιού το μυστικό θα σου τη θυμίσει πάλι
Πέτρος
