ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ 1. Εργαζόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά 2. Aνήσυχοι για ό,τι συνέβη (cosco) και για ό,τι ετοιμάζεται να συμβεί. 3. Μέλη μιάς κοινωνίας που δοκιμάζεται από την επέλαση της Τρόικας και των Μνημονίων της. 4. Προβληματιζόμενοι με διάθεση επικοινωνίας. 5. Συνειδητοποιημένοι ως προς το αδιέξοδο και την ανεπάρκεια των μεμονωμένων ατόμων. 6. Αναζητητές της συλλογικότητας με διατήρηση της μοναδικότητας του καθένα.
Δευτέρα 18 Μαΐου 2015
''Το λιμάνι φεύγει'' ?
''Οι χειρισμοί που έχουν γίνει τις δύο τελευταίες δεκαετίες από τις εκάστοτε κυβερνήσεις σχετικά με τον ΟΛΠ, έχουν φανερώσει στους εργαζόμενους τι σημαίνει πολιτικαντισμός και αδιαφορία για το πραγματικά κοινωνικό συμφέρον. Ερήμην των εργαζομένων και της κοινωνίας παίρνονται αποφάσεις με τον αέρα της λευκής επιταγής των εκλογών ή ακόμα χειρότερα με το ψέμμα ότι ''μας έχουν εκλέξει για να εφαρμόσουμε αυτή τη λύση''. Έστω και καθυστερημένα γίνεται σιγά- σιγά συνείδηση ότι το ''Συν Αθηνά και χείρα κίνει'', όταν η Αθηνά δεν σε υπολογίζει, γίνεται ''Χείρα κίνει'' ή νεοελληνικά ''Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις να σε ξύσουν οι άλλοι''. Π.Π
Κυριακή 10 Μαΐου 2015
Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ και Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
'' Η Μητέρα είναι η πρώτη κατοικία, η πρώτη τροφός και η πρώτη τρυφερή αγκαλιά του ανθρώπου. Από την κατάσταση της εξαρτιέται βασικά το ξεκίνημα και η πορεία του ανθρώπου και παραπέρα της ανθρωπότητας.
Εάν το παιδί νιώθει ασφάλεια, φροντίδα και αγάπη, θα πορευτεί με αυτά τα εφόδια και θα δημιουργεί ομορφιά γύρω του και μέσα του.
Η σημερινή μητέρα, στην εποχή της κρίσης ιδιαίτερα στην Ελλάδα, νιώθει αβεβαιότητα, ανασφάλεια και κοινωνική ασφυξία. Το κοινωνικό κράτος, η κοινωνική πρόνοια, έχει ατροφήσει και χειροτερεύει. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί μειώνονται, οι παιδικές χαρές είναι εγκαταλειμμένες και αφύλακτες και τα παιδικά νοσοκομεία διαλυμένα.
Έτσι η σημερινή μητέρα, εκτός από τις οικονομικές συνέπειες της κρίσης με την ανεργία και όλα τα άλλα, έχει φορτωθεί και όλο αυτό το βάρος της φροντίδας του παιδιού. Παράλληλα έχει πολλές φορές και την φροντίδα των γονιών. Όλα αυτά δεν της αφήνουν χρόνο να πάρει ανάσα και να κάνει κάτι για τον εαυτό της, να ''γεμίσει τις μπαταρίες της''. Και όταν η μητέρα είναι εξαντλημένη και δεν νιώθει καλά, τότε και το παιδί δεν νιώθει καλά. Και όταν το παιδί δεν νιώθει καλά, η κοινωνία δεν είναι καλά. Χάνεται η συνοχή της. Χάνεται ο αυτοσεβασμός και ο σεβασμός του άλλου και αυξάνει ο κίνδυνος να ολισθήσει στον αυταρχισμό και την επιβολή δύναμης με κάθε μέσο. Καθώς και ο κίνδυνος για αναζήτηση ''σωτήρων'' πάσης φύσεως''. Π.Μ.
Εάν το παιδί νιώθει ασφάλεια, φροντίδα και αγάπη, θα πορευτεί με αυτά τα εφόδια και θα δημιουργεί ομορφιά γύρω του και μέσα του.
Η σημερινή μητέρα, στην εποχή της κρίσης ιδιαίτερα στην Ελλάδα, νιώθει αβεβαιότητα, ανασφάλεια και κοινωνική ασφυξία. Το κοινωνικό κράτος, η κοινωνική πρόνοια, έχει ατροφήσει και χειροτερεύει. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί μειώνονται, οι παιδικές χαρές είναι εγκαταλειμμένες και αφύλακτες και τα παιδικά νοσοκομεία διαλυμένα.
Έτσι η σημερινή μητέρα, εκτός από τις οικονομικές συνέπειες της κρίσης με την ανεργία και όλα τα άλλα, έχει φορτωθεί και όλο αυτό το βάρος της φροντίδας του παιδιού. Παράλληλα έχει πολλές φορές και την φροντίδα των γονιών. Όλα αυτά δεν της αφήνουν χρόνο να πάρει ανάσα και να κάνει κάτι για τον εαυτό της, να ''γεμίσει τις μπαταρίες της''. Και όταν η μητέρα είναι εξαντλημένη και δεν νιώθει καλά, τότε και το παιδί δεν νιώθει καλά. Και όταν το παιδί δεν νιώθει καλά, η κοινωνία δεν είναι καλά. Χάνεται η συνοχή της. Χάνεται ο αυτοσεβασμός και ο σεβασμός του άλλου και αυξάνει ο κίνδυνος να ολισθήσει στον αυταρχισμό και την επιβολή δύναμης με κάθε μέσο. Καθώς και ο κίνδυνος για αναζήτηση ''σωτήρων'' πάσης φύσεως''. Π.Μ.
Παρασκευή 1 Μαΐου 2015
1η Μάη
«θέλουμε ψωμί, αλλά θέλουμε και τριαντάφυλλα»
1912 : εργάτριες ιματισμού στο Λόρενς της Μασαχουσέτης
''Δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, για μια αξιοπρεπή ζωή''
1912 : εργάτριες ιματισμού στο Λόρενς της Μασαχουσέτης
''Δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, για μια αξιοπρεπή ζωή''
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)