Οι θεωρητικοί Γολιάθ της μνημονιακής λιτότητας κατατροπώνονται από ένα Δαυίδ, που δεν υπηρετεί συμφέροντα αλλά την αλήθεια

Αναγνώρισαν το ''λάθος'' στη λιτότητα

Καθηγητές οικονομίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ σήμερα, η Κάρμεν Ράινχαρτ (Carmen Reinhart) και ο Κένεθ Ρόγκοφ (Kenneth Rogoff ),  κατείχαν στο παρελθόν υψηλές θέσεις στο ΔΝΤ, για λογαριασμό του οποίου εκπόνησαν το 2010 την διαβόητη πλέον μελέτη τους για τα αποτελέσματα των πολιτικών λιτότητας σύμφωνα με την οποία, οικονομίες με χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ παρουσιάζουν μέσο πραγματικό ρυθμό ανάπτυξης -0.1% και πρέπει να επιβληθεί λιτότητα (ενώ εάν γινόταν σωστά ο υπολογισμός, θα φαινόταν πως στην πραγματικότητα το μέσο ποσοστό ανάπτυξης των χωρών αυτών ήταν 2,2%).   

Ο Τόμας Χέρντον (Thomas Herndon), 28 ετών,απόφοιτος του Evergreen State College,στην μελέτη του, στο πλαίσιο της οποίας ζήτησε —και έλαβε— από τους Ράινχαρτ και Ρόγκοφ το λογιστικό φύλλο και τα δεδομένα που χρησιμοποίησαν, απέδειξε ότι υπήρξαν σφάλματα, παραλείψεις και αποκλεισμοί που οδήγησαν σε στρεβλά συμπεράσματα. Τα προβλήματα, έγραψε, είναι κυρίως τρία: πρώτο, οι Ράινχαρτ και Ρόγκοφ αφαίρεσαν επιλεκτικά χρονιές με υψηλά χρέη και μέσο ρυθμό ανάπτυξης. Δεύτερο, χρησιμοποίησαν μια συζητήσιμη μέθοδο για να κατατάξουν τα κράτη. Και τρίτο, μοιάζει να υπάρχει ένα λάθος στην μέθοδο αυτή, που αποκλείει τις χώρες με υψηλά χρέη που όμως διατηρούν έναν μέσο αναπτυξιακό ρυθμό. Με βάση τα προβλήματα αυτά, έμειναν έξω από τους υπολογισμούς πέντε χώρες: η Αυστραλία, η Αυστρία, το Βέλγιο, ο Καναδάς και η Δανία.

  Και τα τρία αυτά προβλήματα προκαταλαμβάνουν τα αποτελέσματα των υπολογισμών των Ράινχαρτ-Ρόγκοφ και τείνουν να επιβεβαιώνουν το εκ των προτέρων συμπέρασμά τους.  

Έναντι της διεθνούς κατακραυγής, οι «θεωρητικοί της λιτότητας» αναγκάστηκαν  να απαντήσουν, ύστερα από μηνών άρνηση  παραδοχής του οιουδήποτε σφάλματος.  

«Μας προβληματίζει η διαπίστωση ότι υπάρχει ένα τέτοιο σφάλμα (. . .), παρά την προσπάθειά μας να είμαστε προσεκτικοί» ανέφεραν στην ανακοίνωσή τους.

Εδώ και δύο χρόνια ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Όλι Ρεν επιβάλλουν ακραία λιτότητα στον ευρωπαϊκό Νότο, ισχυριζόμενοι ότι η οικονομική ανάπτυξη επιτυγχάνεται μέσω περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής. Για να υποστηρίξουν αυτή τη θέση επικαλούνται συχνά τη μελέτη που εκπονήθηκε το 2010 από τους καθηγητές του Χάρβαρντ Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ.

Την ίδια θέση υποστηρίζουν και εφαρμόζουν οι δύο δικοί μας απόφοιτοι του Χάρβαρντ που έγιναν πρωθυπουργοί, παρ’ ότι έχει πλέον αποδομηθεί, όχι μόνο στην πράξη(με υπανάπτυξη, καταστροφή, φτώχεια  και ανθρώπινα θύματα) αλλά και στη θεωρία.

Ας μην απογοητεύονται τα εκατομμύρια των μικρών Δαυίδ όταν υπηρετούν την αλήθεια και τολμούν.

Στο τέλος θα λάμψει !

Ε

Η ΠΡΌΚΛΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ

Ούτε ευρώ δεν αφήνουν στη χώρα οι Έλληνες εφοπλιστές 

Του Λουκιανού Κάλλιμπαν

......οι Έλληνες πλοιοκτήτες κατέχουν 3.760 πλοία. Για φορολογικούς λόγους, μόλις 862 είναι εγγεγραμμένα σε εγχώρια νηολόγια και έχουν την ελληνική σημαία. Αυτή είναι η πατριωτική προσφορά των εφοπλιστών, οι οποίοι παρεμπιπτόντως δεν φαίνεται να επηρεάστηκαν από την κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας από τον Αύγουστο του 2008.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γερμανικών υπηρεσιών, περί των οποίων ο κ. Σόιμπλε φέρεται να έχει κάνει επισημάνσεις στον κ. Γιάννη Στουρνάρα χωρίς αποτέλεσμα, οι Έλληνες εφοπλιστές ελέγχουν το 15% του παγκοσμίου θαλάσσιου εμπορίου χωρίς να αφήνουν ούτε ένα λεπτό του ευρώ στη χώρα. Οι Γερμανοί υποστηρίζουν μάλιστα ότι η αρμόδια ΔΟΥ Πλοίων έχει ρόλο διεκπεραιωτή και στατιστικού καταγραφέα. Με πολιτικές και άλλες παρεμβάσεις, οι εφοπλιστές απολαμβάνουν μιας «προκλητικά φιλικής» αντιμετώπισης, λένε.

Το επίμαχο άρθρο και οι διαφυγόντες φόροι

Σύμφωνα με τεχνοκράτες του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, υπάρχει και η επίφαση της νομιμότητας γι’ αυτήν την προκλητική μεταχείριση από την κυβέρνηση. Την ώρα που καταστρέφεται η μεσαία τάξη της χώρας μας. βάσει του άρθρου 107 του Συντάγματος εξαιρεί τους εφοπλιστές από τη φορολογία επί των κερδών, αντιθέτως με τον υπόλοιπο επιχειρηματικό κόσμο της χώρας.

Επισημαίνεται (και όχι τυχαία) πως τα άρθρα 86 περί της βουλευτικής ασυλίας και 107 για τη φορολογική απαλλαγή των εφοπλιστών από τα μυθικά κέρδη τους προβληματίζουν μόνο προοδευτικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις του πολιτικού συστήματος, ενώ έχει αρχίσει να ενοχλεί τους Ευρωπαίους. ......

....Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Γερμανών τεχνοκρατών, τους οποίους δεν διαψεύδει η ελληνική κυβέρνηση, από αυτό το προκλητικό καθεστώς με τις φορολογικές απαλλαγές των εφοπλιστών το Δημόσιο χάνει τουλάχιστον 9 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι ένα ποσό με το οποίο θα υπήρχε σαφής βελτίωση στη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας, αν οι εφοπλιστές γίνονταν συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους όπως οι υπόλοιποι φορολογούμενοι. Τέτοιου είδους επιχειρήματα όμως δεν φαίνεται να γίνονται αντιληπτά από τη συντεχνία των πλοιοκτητών που έφθασαν στο σημείο να λένε σε πρόσφατη εκδήλωση των “Lloyd’s list” ότι «για την κατάσταση φταίει το διεφθαρμένο κράτος».

Άτολμη η κυβέρνηση

Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του ..... πώς τελικά προωθείται τώρα στη Βουλή από τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Κωστή Μουσουρούλη ένα νομοσχέδιο που δίνει γη και ύδωρ στους εφοπλιστές μπορεί να καταλάβει ποιοι φταίνε για το «διεφθαρμένο» κράτος.

Ο δημοσιογράφος κ. Φίλιπ Μπέρεσφορντ έχει αποκαλέσει “LondonGreeks” τους εφοπλιστές που αποτελούν «έναν κόσμο μυστικό με προνομιακή φορολογική μεταχείριση». Μερικοί από εκείνους συγκαταλέγονται στους χίλιους πλουσιότερους κατοίκους της Βρετανίας, μιλούν ελληνικά ή αγγλικά σαν να έχουν καταπιεί φελλό και κινούνται πάντοτε στην αφάνεια.

Ο κ. Μπέρεσφορντ είναι ο συντάκτης του ετησίου καταλόγου με τους χίλιους πλουσιότερους κατοίκους της Βρετανίας. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του διαπίστωσε ότι οι “LondonGreek” εφοπλιστές διαθέτουν τους καλύτερους δικηγόρους για να κρατούν τους περίεργους σε απόσταση ενώ οι περισσότεροι αρνούνται ότι διαμένουν στο Λονδίνο. Κάποιοι μάλιστα έχουν το θράσος να δηλώνουν ως τόπο κατοικίας τους την ακριτική Χίο!  Όλως τυχαίως, σ’ αυτό το νησί εκλέγεται ως βουλευτής ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, ο οποίος θέλει να ρίξει ταφόπλακα στα κατώτερα πληρώματα και τους Έλληνες ναυτικούς κρατώντας γραμμές άμυνας υπέρ των εφοπλιστών.

Στις αναφορές που έχει στη διάθεσή του ο κ. Σόιμπλε υπάρχουν στοιχεία που αναφέρουν αναλυτικά ... ποιοι είχαν προνομιακή ενημέρωση και πριν από το κρίσιμο Eurogroup για την Κύπρο εκταμίευσαν αρκετές χιλιάδες ευρώ και τα μετέφεραν σε σκανδιναβικές τράπεζες. ....

Read more: http://www.newsbomb.gr/naytilia/story/300110/oyte-eyro-den-afinoyn-sti-hora-oi-ellines-efoplistes#ixzz2RBFz9hlp

ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΔΩΔΩΝΗ, ΛΙΜΑΝΙΑ,...

Άνεργος της Δωδώνης ο 50χρονος που αυτοπυρπολήθηκε στα Βριλήσσια

 NewsIT – 

Δεν ήταν η πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας αυτή που έκανε το πρωί του Σαββάτου στα Βριλήσσια ο 50χρονος άνδρας, σοκάροντας όλη την Ελλάδα.

Ήταν λίγο πριν από τις 11:00 το πρωί του Σαββάτου όταν ο 50χρονος αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του και μάλιστα σε κοινή θέα. Κρύφτηκε πίσω από θάμνους που βρίσκονται στη συμβολή των οδών Πεντέλης και Αναπαύσεως, στα Βριλήσσια. Έριξε στα ρούχα του εύφλεκτο υλικό και τους έβαλε φωτιά.

Ένας διερχόμενος οδηγός, τον είδε και σταμάτησε για να τον βοηθήσει. Του έριξε την ηλιοπροστασία του αυτοκινήτου του, για να περιορίσει τη φωτιά, αλλά τα εγκαύματά στο σώμα του ήταν εκτεταμένα. Ο 50χρονος μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο «Γεώργιος Γεννηματάς», όπου το απόγευμα της Κυριακής έχασε τη μάχη για τη ζωή.

Ο 50χρονος δεν ήταν μόνιμος κάτοικος Αθήνας. Ζούσε στα Γιάννενα και δούλευε στη Δωδώνη, απ’ όπου απολύθηκε πριν από λίγο καιρό.

Άνεργος και χωρισμένος, είχε προσπαθήσει ξανά να αυτοκτονήσει στα τέλη Μαρτίου. Τότε είχε κόψει τις φλέβες του.

«Το μυαλό είναι φωτιά που πρέπει να ανάψεις, κι όχι δοχείο που πρέπει να γεμίσεις ».(Πλούταρχος).

Του Δ.Τσιριγώτη

Η παιδεία είναι η διαδικασία κτισίματος μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Αυτό σημαίνει μια ολιστική ωριμότητα που δεν είναι μόνο γνωστική αλλά και πνευματική ,συναισθηματική και συμπεριφοριστική. Σκοπός της παιδείας είναι να αποκτήσει το άτομο υπαρξιακή γνώση . Η εκπαίδευση είναι ο τρόπος απόκτησης γνώσης περιορισμένου εύρους και βάθους που εκφράζεται ,ως επί το πλείστον, με τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Στην Ελλάδα υπάρχει μια διαρκής σύγχυση των δυο εννοιών.