Καλά Χριστούγεννα με ευχές για καλά νέα :

Χριστουγεννιάτικη Ολλανδική κινητοποίηση: «εμείς τους θέλουμε στην πατρίδα μας»

Σήμερα το μεσημέρι, έξω από τη Βουλή των Ελλήνων, κατέφτασε ομάδα με αυτοκίνητα και ένα βαν από ολλανδούς πολίτες. Η είσοδος της Βουλής γέμισε πορτοκαλί χρώμα, τα χρώματα των Ολλανδών, που παραμονή Χριστουγέννων προέβησαν σε μια συμβολική κίνηση: ήρθαν με τα αυτοκίνητά τους να πάρουν 150 πρόσφυγες πίσω στην Ολλανδία. Γιατί; σύμφωνα με τους ίδιους η Ολλανδική κυβέρνηση δεν εκπλήρωσε την υπόσχεσή της για μετεγκατάσταση συγκεκριμένου αριθμού προσφύγων και έτσι οι πολίτες ήρθαν να κάνουν το χρέος τους

Παραμονές Χριστουγέννων...

Ένας 16χρονος Σύρος πρόσφυγας, που βρίσκεται δύο μήνες στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) στον Έβρο, περιγράφει σε επιστολή του τις περιπέτειες και τις ταλαιπωρίες που πέρασε μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα αναζητώντας, όπως γράφει, «το μέλλον μόνος του στην Ευρώπη».

Έβρος:                                                                                                                                                            «Πριν από τρία χρόνια αποφάσισα να φύγω από τη Συρία εξαιτίας του πολέμου. Η οικογένειά μου είναι ακόμα εκεί, δεν μπορούσαν να έρθουν μαζί μου επειδή οι γονείς έχουν προβλήματα υγείας. Η μητέρα μου έχει πρόβλημα με την καρδιά της και δεν μπορεί να περπατήσει καλά, ενώ ο πατέρας μου έχει χρόνια ασθένεια. Έχω μια αδελφή στην Αμερική κι άλλη μία στη Σαουδική Αραβία, όμως δεν ήθελα να πάω να τις βρω. Θέλω να φτιάξω το μέλλον μου μόνος μου, στην Ευρώπη...

Η οικογένειά μου χρειάστηκε πολύ καιρό για να μαζέψει τα χρήματα γι' αυτό το ταξίδι. Από τη Συρία πέρασα στην Τουρκία, όπου έμεινα οκτώ μήνες. Εκεί δούλευα και μοιραζόμουν ένα διαμέρισμα με άλλα παιδιά. Ήμουν σερβιτόρος και δούλευα και σε πλυντήριο αυτοκινήτων για να μαζέψω χρήματα και να έρθω στην Ελλάδα. Ακόμα χρωστάω χρήματα στον διακινητή και πρέπει να τα βρω όταν βγω από εδώ (το ΚΥΤ). 

Κατάφερα να έρθω στην Ελλάδα με τη δεύτερη προσπάθεια. Την πρώτη φορά, πήγα στο Μποντρούμ για να περάσω απέναντι στην Κω. Πήραμε μια μικρή βάρκα που ήταν για 4-5 άτομα μόνο, αλλά ο διακινητής έβαλε μέσα 11 από εμάς. Ακόμα και τα σωσίβια που μας έδωσε ήταν μεταχειρισμένα. Είχαμε φτάσει σχεδόν στα μισά όταν η βάρκα αναποδογύρισε και πέσαμε στη θάλασσα.

Μείναμε μισή ώρα στο νερό, μέχρι που μας μάζεψε το τουρκικό λιμενικό και μας γύρισε στην Τουρκία. Μείναμε με τα βρεγμένα ρούχα όλη μέρα. Όποτε έκανα μια ερώτηση, με έσπρωχναν και με χτυπούσαν. Μας χτυπούσαν πολύ και μας έδιναν φαγητό μόνο μία φορά τη μέρα, λίγα μπισκότα και χυμό μόνο.

Την άλλη μέρα με άφησαν και έστειλαν όλους τους Σύρους στην Ούρφα (μια πόλη στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας). Ύστερα, γυρίσαμε με λεωφορείο στην Κωνσταντινούπολη. Κάναμε 20 ώρες να φτάσουμε, επειδή ήμασταν 30-35 σε ένα λεωφορείο που είχε μόνο 9 θέσεις. Από την Κωνσταντινούπολη πήγαμε στον ποταμό Έβρο για να περάσουμε στην Ελλάδα.

Από τότε, εδώ και δύο μήνες, βρίσκομαι εδώ στο ΚΥΤ. Προσπάθησα να κρεμαστώ στο κοντέινερ. Έχω προσπαθήσει να αυτοκτονήσω τρεις φορές και συνεχίζω να κάνω τις ίδιες σκέψεις. Αυτό το μέρος είναι η αιτία που θέλω να δώσω τέλος στη ζωή μου.

Το φαγητό, για παράδειγμα, είναι χάλια, αν το δίναμε στα σκυλιά δεν θα το έτρωγαν. Ο καθένας μού υπόσχεται ότι θα με βοηθήσει, αλλά είμαι ακόμα εδώ. Έχω μιλήσει με ψυχολόγο τρεις φορές, κι άλλες δύο φορές με ψυχίατρο στην Αλεξανδρούπολη. Η ψυχίατρος ήρθε εδώ μία φορά, αλλά δεν με βοήθησε αυτό. Έχω χάσει κάθε ελπίδα. Θέλω μόνο να βγω, δεν χρειάζομαι κανέναν. Θα βρω τον δρόμο μου…»

Μαθήματα από την Ελλάδα

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ : ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

-Τότε, η εναντίωση στη Χούντα των Συνταγματαρχών με  24 νεκρούς το τριήμερο της κατάληψης του Πολυτεχνείου και πολλούς περισσότερους σε όλη την 7ετία. 

Τώρα, η εναντίωση στη Χούντα των κερδοσκόπων-τραπεζών, στους ντόπιους Εφιάλτες και στα ''τανκς'' του χρέους και της πείνας με χιλιάδες νεκρούς, που αυτοκτόνησαν από απελπισία στα 8 μνημονιακά χρόνια.

-Τότε, ο αγώνας για  Ελευθερία. 

Τώρα, για Δημοκρατία, που τις καίριες αποφάσεις θα τις παίρνουν οι πολλοί και όχι μια χούφτα από μεσάζοντες, επαγγελματίες κομματάρχες.


-Τότε, ο αγώνας για Παιδεία δημοκρατική, ανθρωπιστική, πολύπλευρη.

Τώρα, ακριβώς το ίδιο.

-Τότε, το πρωταρχικό αίτημα της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Τώρα, ακριβώς το ίδιο.

Οι εταιρείες δεινόσαυροι απειλή για την ανθρωπότητα

Η Nestlé στερεί την πρόσβαση στο νερό

Σε απόσταση 90 λεπτών από τον Τορόντο, οι κάτοικοι της κοινότητας "First Nations" παλεύουν καθημερινά με τον εφιάλτη της λειψυδρίας, ενώ την ίδια στιγμή η Nestlé αντλεί εκατομμύρια λίτρα νερού από την περιοχή.

Το μυστηριώδες εξάνθημα στο χέρι του 6χρονου Θέρον δεν υποχωρούσε. Σχεδόν για έναν χρόνο, η μητέρα του και κάτοικος της περιοχής χρησιμοποιούσε αλοιφές και κρέμες, που το έδιωχναν για λίγο, αλλά το περίεργο κόκκινο εξάνθημα ξαναεμφανιζόταν. Τότε η μητέρα του άρχισε να συνειδητοποιεί πως η αιτία ήταν η έλλειψη νερού.

"Ολόκληρη η οικογένεια υπέφερε από την έλλειψη νερού. Βασικές καθημερινές ανάγκες  όπως η χρήση της τουαλέτας και του μπάνιου δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν. "Όλη αυτή η κατάσταση είναι εξαντλητική και απαράδεκτη, ιδιαίτερα σε μία χώρα όπως ο Καναδάς, που θεωρείται ανεπτυγμένη.", αναφέρουν μέλη της οικογένειας στον Guardian. 

Ενώ λοιπόν ολόκληρη η κοινότητα των ιθαγενών είναι υποχρεωμένοι να ζουν χωρίς νερό, η Nestlé αντλεί δωρεάν εκατομμύρια λίτρα νερού από την περιοχή σε καθημερινή βάση με αποτέλεσμα να εξαντλεί τις πηγές και να μην υπάρχει περιθώριο ανανέωσης.

Σύμφωνα με τους ντόπιους, η Nestlé εμπορευματοποιεί και στερεύει τις φυσικές πηγές της περιοχής δημιουργώντας τεράστια έλλειψη. Έτσι, δεν έχουν πλέον πρόσβαση σε μία τόσο βασική πηγή ζωής,  στο νερό.

Το πρόβλημα του περιβαλλοντικού ρατσισμού και των διακρίσεων σε βάρος των αδύναμων είναι πιο έντονο από κάθε άλλη φορά και η πρόσβαση των ανθρώπων σε βασικά αγαθά για την επιβίωσή τους καθίσταται όλο και πιο δύσκολη.

Πρόεδρος της Nestlé : Το νερό δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα! Κατά τη διάρκεια συνέντευξης του για το ντοκιμαντέρ “We Feed the World”, ο πρόεδρος της Nestlé, Peter Brabeck, έκανε την απίστευτη δήλωση ότι το νερό δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα.

Πιστεύει επιπλέον ότι η μέγιστη κοινωνική ευθύνη ενός προέδρου είναι να δημιουργεί όσο περισσότερο κέρδος μπορεί για την εταιρία του... Επιτέθηκε επίσης στη βιολογική γεωργία, υποστηρίζοντας ότι τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα είναι καλύτερα.

Η Nestlé είναι ο μεγαλύτερος εμφιαλωτής νερού παγκοσμίως.  

To OXI των αφανών

Ματθαίος Πόταγας, προς τους Γερμανούς κατακτητές:

«Σταθείτε! Δεν θα μας σκλαβώσετε! Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί!».

Δύο μαρτυρίες :

1η μαρτυρία του Χρήστου Κουτσούγερα, (arcadians.gr):

«Ένα παιδί 18 χρονών στην Βυτίνα ο Ματθαίος Πόταγας συγχρόνως σχεδόν, λες και είχαν συνεννοηθεί με το Σάντα και τον Γλέζο που κατεβάσανε την σημαία από την Ακρόπολη, αυτό το παιδί των 18 χρόνων στην Βυτίνα δεν μπορούσε να συμβιβαστεί στην ιδέα ότι η πατρίδα υποδουλώθηκε, ότι θα ζει σκλάβος. Και κατάμονος μόνος χωρίς να είναι οργανωμένος πουθενά, ούτε είχε παρέα, πήρε το πιστόλι του πατέρα του το γέμισε και πήγε στην θέση Κουτρουμπή αφού έμαθε, μαθεύτηκε στην Βυτίνα ότι θα περάσουν οι Γερμανοί, πήγε στην θέση Κουτρουμπή σε ένα βράχο στην στροφή του δρόμου και όρθιος ο Ματθαίος Πόταγας μόλις ήρθαν οι Γερμανοί άδειασε το πιστόλι στα σιδερένια αυτοκίνητα των Γερμανών. Τι να έκανε δηλαδή. Σταματήσανε οι Γερμανοί, κάνουν μία κυκλική κίνηση, το πιάσανε το παιδί και του λιώσανε το κεφάλι στο σημείο εκείνο που διάλεξε να στήσει την ενέδρα. Αυτό έκανε ο ΜατθαίοςΠόταγας».

2η μαρτυρία του Μ.Γλέζου, που σε συνεντεύξεις που έχει δώσει, επιμένει να αρνείται  τον τίτλο του πρώτου αντισασιακού, διευκρινίζοντας ότι επάξια ανήκει στον Μάθιο (Ματθαίο) Πόταγα. 

Απόσπασμα από το βιβλίο του  Μανώλη Γλέζου «Εθνική Αντίσταση 1940 -1945», Εκδόσεις Στοχαστής, 2006: 

«Το μεσημέρι της 2ας Μαΐου 1941, ο 17χρονος μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου του Βαρβακείου από τη Βυτίνα, Μάθιος Πόταγας, πετάχτηκε άοπλος στη μέση του δρόμου, ύψωσε το χέρι και φώναξε στη φάλαγγα των αρμάτων μάχης των ναζί που έφτασαν στη γέφυρα Κουτρουμπή, στο δημόσιο δρόμο, που περνούσε έξω από τη Βυτίνα: «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί». Έκπληκτος ο διοικητής της φάλαγγας, ρώτησε το διερμηνέα, τι λέει αυτό το παιδί. Όταν ο διερμηνέας του εξήγησε, ο διοικητής με το αυτόματό του σκότωσε τον Πόταγα. Αλλά δεν έφτανε στον ναζί αξιωματικό μόνον ο θάνατος. Διέταξε τους στρατιώτες του και με έναν ογκόλιθο συνέθλιψαν το κεφάλι του νέου που τόλμησε να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στο Γ΄ Ράιχ και το στρατό του…».

Νο 2 Άνθρωποι και ανθρωπάκια

της Φραγκίσκας Μεγαλούδη

Σήμερα πήγα τον γιο μου να δει την παράσταση «Ένα παιδί μετράει τα άστρα»– βασισμένη στο γνωστό βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη. Και ενώ θα μπορούσα να γράψω πολλά για την παράσταση, θα ήθελα απλά με αφορμή αυτό το έργο να μοιραστώ μια ιστορία.
 
Μέχρι τις αρχές του 2016 ζούσαμε στη Νιγηρία. Το σπίτι μας ήταν στην πρωτεύουσα Abuja, μια άχρωμη πόλη όπου, λόγω ή με αφορμή, την απειλή της Μπόκο Χαράμ, υπήρχε απαγόρευση της κυκλοφορίας το βράδυ εκτός του κέντρου και παντελής απαγόρευση σε περιοχές γύρω από την πρωτεύουσα. Πάντα αδιαφορούσα για τις απαγορεύσεις και, μαζί με την Charity, μια νεαρή νιγηριανή που κάναμε παρέα, επισκεφτήκαμε το χωριό της, περίπου μια ώρα από την Abuja.
 
Όποτε επισκέπτομαι χωριά, για κάποιο λόγο που μάλλον έχει να κάνει με την προηγούμενη ζωή μου ως «δασκάλα», πάντα ζητάω να δω το σχολείο. Ένα φτωχικό κτήριο με πολλά παιδιά που περιφέρονταν, ενώ ένα αγοράκι μού έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί είχε κολλήσει το κεφάλι του στο παράθυρο και κοιτούσε κλεφτά μέσα στην τάξη.

Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ παραπάνω. Εδώ δεν σήκωνε προγράμματα ΜΚΟ, και αιτήσεις και assessments και «expats» με μισθούς χιλιάδων ευρώ για να «βοηθήσουν» τους «επωφελούμενους» (ή «πελάτες» ή «χρήστες υπηρεσιών»- πείτε τους όπως θέλετε). Μαζί λοιπόν με την Charity και τον πάστορα αποφασίσαμε να στείλουμε όσα παιδιά μπορούσαμε σχολείο.

Τα κριτήρια που έβαλα ήταν απλά: τα παιδιά να έχουν γραφτεί μια φορά στο σχολείο και λόγω οικονομικής αδυναμίας να έχουν σταματήσει (ο λόγος ήταν ότι η προηγούμενη εγγραφή τους  αποτελούσε μια εγγύηση της δέσμευσης των γονιών στην εκπαίδευση των παιδιών τους), να είναι κορίτσια (αυτό δεν τηρήθηκε, είχαμε τελικά 4 κορίτσια και 6 αγόρια και δυο μικρά- ένα αγοράκι κ ένα κοριτσάκι που ήταν αδερφάκια ενός αγοριού), να είναι από τις φτωχότερες οικογένειες και κατά προτίμηση μονογονεϊκές (δυστυχώς αυτό ήταν το ευκολότερο). Ανέλαβα εξ ολοκλήρου τα έξοδα εγγραφής, τη σχολική στολή, τα βιβλία και την πληρωμή των διδάκτρων. Μάζεψα το μισό ποσό από δωρεές φίλων και συμπλήρωσα εγώ το υπόλοιπο.

Μέσα σε μια εβδομάδα ήμουν με τα παιδιά στο γραφείο του διευθυντή. Ήταν η ωραιότερη και συνάμα η δυσκολότερη  μέρα της ζωής μου στη Νιγηρία. Δώδεκα μικρά κεφαλάκια, δώδεκα χαμόγελα, με κοιτούσαν σα χαμένα, μη πιστεύοντας ότι τα γράφω στο σχολείο. Ο διευθυντής δεν προλάβαινε να σημειώνει  τα ονόματα και κάθε λίγο ρωτούσε από ποια ΜΚΟ είμαι, γιατί κάτι τέτοιο δεν είχε ξαναδεί. Όταν του έλεγα  ότι δεν είμαι από καμία ΜΚΟ αρνούνταν να το πιστέψει. Ο πάστορας δίπλα σκούπιζε συνέχεια τα μάτια του πίσω από τα χοντρά γυαλιά του.

Σε κάποια στιγμή του λέω, αυτά για την εγγραφή. Τώρα θέλω να αγοράσω τα βιβλία για όλα τα παιδιά. Όλα τα βιβλία της χρονιάς;

Όλα, απαντώ. Ένα αγοράκι, γύρω στα 10, ακούγοντας το αυτό, λέει δυνατά- και τα βιβλία; Και αρχίζει  να χειροκροτεί και να φωνάζει στα υπόλοιπα, «και τα βιβλία! και τα βιβλία!» Κοιτούσα κάτω γιατί δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου και δεν ήθελα τα παιδιά να νομίζουν ότι τα λυπάμαι. Ήθελα να είναι μια απλή μέρα- ήδη ένιωθα τόσο άβολα που μια λευκή γυναίκα έγραφε τα παιδιά στο σχολείο.

Λίγο πριν φύγω, ήρθε η μητέρα του δεκάχρονου, η οποία ήταν καθαρίστρια στο σχολείο. Τι ειρωνεία, κάθε μέρα καθάριζε τις αίθουσες, αλλά τα δικά της παιδιά δεν μπορούσε να τα στείλει να μάθουν γράμματα. Ο άντρας της ήταν αλκοολικός και ερχόταν στο σπίτι σπάνια, κι αυτό μόνο για να τη χτυπήσει. Μόλις με είδε έκανε υπόκλιση. Ένιωσα πολύ άσχημα, τη σήκωσα αμέσως και την αγκάλιασα. Μου είπε ότι βοηθώντας την  να ξαναστείλει τα παιδιά της στο σχολείο, τα σώζω από το ξύλο και τη βία του πατέρα τους. Ήθελα να εξαφανιστώ εκείνη την στιγμή, ντρεπόμουν και χαιρόμουν, αλλά κυρίως ντρεπόμουν γιατί ήμασταν όλες μάνες με τον ίδιο πόνο για τα παιδιά μας και ξαφνικά εγώ ήμουν σε θέση υπεροχής χωρίς να το αξίζω.

Γράψαμε όλα τα παιδιά εκείνη την ημέρα. Τους πήραμε καινούριες καθαρές στολές, καλοδεμένα βιβλία, μολύβια και τετράδια. Τη μέρα που ξεκινούσαν τα μαθήματα, ήρθαν από τις 6 το πρωί και χτυπούσαν την πόρτα της Charity να τους δώσει τις στολές τους.

 Και τι όμορφη πού ήταν η μέρα της σχολικής έναρξης! Τα πιο αληθινά χαμόγελα τα είδα εκείνο το πρωί. Την Κυριακή για να γιορτάσουμε το γεγονός, πήγαμε με την Charity και τις γυναίκες του χωριού και αγοράσαμε ρύζι, κρέας, λαχανικά, λάδι και ξύλα. Ο πάστορας μας έδωσε τις τεράστιες κατσαρόλες και το προαύλιο της εκκλησίας, οι γυναίκες μαγείρεψαν για όλο το χωριό και φάγαμε όλοι μαζί - πρέπει να ετοιμάσαμε πάνω από 1000 γεύματα εκείνη την ημέρα.

Αν κοιτάξω πίσω τη ζωή μου, από ό,τι δουλειά έχω κάνει ποτέ με ΜΚΟ ή με διεθνείς οργανισμούς, εκείνη η ημέρα και ίσως  2-3 ακόμα - είναι οι μόνες που υπήρξα χρήσιμη.

Και κρατάω κάτι ακόμα - την άσβεστη δίψα για γράμματα. Τα μεγάλα όνειρα των παιδιών που έλεγαν ότι θα γίνουν δάσκαλοι, γιατροί, μηχανικοί, επιστήμονες. Και πώς να τους πω εγώ ότι ο κόσμος είναι τόσο άδικος και θα σκοτώσει τα όνειρα τους, και θα τα στείλει να δουλεύουν σκλάβοι για 2 δολάρια τη μέρα; Όχι, δεν τους το είπα ποτέ.
Και σήμερα, δύο χρόνια μετά, στην Ελλάδα πλέον, κοιτάζω πίσω και σκέφτομαι ότι για 2-3 τέτοιες στιγμές άξιζε η ζωή μου. Και μετά λέω, όχι είναι τόσο ελάχιστες και παραμένω εδώ ώσπου να γίνω ένα φοβισμένο ανθρωπάκι, απορροφημένο από το σύστημα, που θα κοιτάει «τη δουλίτσα του» και ας έχει χάσει τη ψυχή του. Και να νιώθω άχρηστη μέσα σε αυτά που κάνω και ναγράφω ιστορίες για να μην ουρλιάξω από απόγνωση. Και ήρθε ξαφνικά μια παιδική παράσταση και «ένα παιδί που μετράει τα άστρα» να μου θυμίσει όσα θέλω να μην σκέφτομαι.

Άνθρωποι και ανθρωπάκια

Έξι χιλιάδες διαδήλωσαν στη μικρή πόλη της Καλαβρίας, Ριάτσε, για να δείξουν 

την αλληλεγγύη στο Δήμαρχο Domenico Lucano o oποίος τέθηκε σε κατ'οίκον 

 περιορισμό την Τρίτη επειδή ευνοεί την «παράνομη μετανάστευση». 

Ο Lucano έφερε πίσω τη ζωή σε μια ετοιμοθάνατη πόλη, ενσωματώνοντας 

πρόσφυγες και υποστηρίζει ότι βρίσκεται κατηγορούμενος για..... 

«αδίκημα ανθρωπιάς»

Κατά τη δεκαετία του 2000, ο Domenico Lucano ήταν ένας από τους πρώτους 

που προστάτευε τους πρόσφυγες για να αναβιώσει το χωριό του των 

1.800 κατοίκων.                        

Όλα ξεκίνησαν το 1998, όταν ένα σαπιοκάραβο με 100 Κούρδους προσάραξε σε 

μια παραλία, λίγα χιλιόμετρα από το Riace. Ο Domenico Lucano, ο οποίος δεν 

ήταν ακόμη τότε δήμαρχος του χωριού, αποφασίζει με τη βοήθεια των φίλων του 

να δημιουργήσουν τον σύνδεσμο Città Futura. Μαζί, οργανώνουν την ανακαίνι-

ση 100 κενών σπιτιών και τα προσφέρουν στους πρόσφυγες. Εξελέγη δή-

μαρχος το 2004 και ανέπτυξε την επαγγελματική κατάρτιση των προσφύγων. 

Αναβίωσε τις τοπικές παραδόσεις των βιοτεχνών, εγκαταλελειμμένων λόγω 

έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού, όπως τα εργαστήρια κεραμικής και υφα-

ντουργίας στα οποία εργάζονται μαζί Ιταλοί εργάτες και πρόσφυγες. 

Παράλληλα δημιουργούνται θέσεις εργασίας στη γεωργία και τις υπηρεσίες 

συντήρησης. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο Domenico Lucano ανακατασκεύασε αυτό 

το μικρό χωριό που εγκαταλείφθηκε από μεγάλη μερίδα των κατοίκων του. 

Έκτοτε, δεκάδες άνθρωποι από το Αφγανιστάν, την Ερυθραία, το Ιράκ κ.ά.

έχουν εγκατασταθεί στο Ριάτσε, γεμίζοντας το σχολείο του και αυξάνοντας 

τον αριθμό των κατοίκων του, προσελκύονταςακόμη και τουρίστες με ατελιέ 

τοπικών βιοτεχνικών προϊόντων, που κατασκεύασαν σε συνεργασία με τους 

παλαιούς κατοίκους του χωριού.

Σήμερα, το ένα τέταρτο των χωρικών είναι πρόσφυγες από τη Σομαλία, το 

Αφγανιστάν, την Ερυθραία, την Αιθιοπία και τη Νιγηρία.

Σύμφωνα με τον Guardian το 2009, λίγο μετά την επανεκλογή του στη δη-

μαρχία και αρκετά χρόνια αφότου ξεκίνησε να υποδέχεται μετανάστες στην 

πόλη του, ο Domenico Lucano πυροβολήθηκε από άγνωστο άνδρα την 

ώρα που έτρωγε σε εστιατόριο με φίλους του. Αργότερα η τοπική μαφία δη-

λητηρίασε δύο από τους σκύλους του, γράφει η Guardian.

Εκείνος αντί να φοβηθεί πείσμωσε. Ανήρτησε στην είσοδο της πόλης μια 

φωτεινή επιγραφή που έλεγε: «Ριάτσε, η πόλη της φιλοξενίας». Η πινακί-

δα υπάρχει ακόμη σήμερα καθώς και μια άλλη πινακίδα που βρίσκεται σε 

κεντρική πλατεία της πόλης και αναφέρει τις 20 χώρες από τις οποίες προέ-

ρχονται οι μετανάστες που φιλοξενούνται εκεί.

Ο  Lucano, ο οποίος το 2010 τιμήθηκε με την διάκριση του τρίτου "καλύ-

τερου δημάρχου του κόσμου" και αναφερόταν μεταξύ των 100 προσωπι-

κοτήτων με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο από το περιοδικό Fortune 

το 2016, ενέπνευσε ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ του Βιμ Βέντερς 

και μια τηλεταινία, που αναμένεται να προβληθεί τον Φεβρουάριο στην 

Ιταλία.

«Οι μαφιόζοι σκοτώνουν, και όταν ένας δήμαρχος κάνει καλές πράξεις 

τον συλλαμβάνουν;», αναρωτιέται η κάτοικος του Ριάτσε Ελιζαμπέτα. 

«Ο Μίμο βοήθησε τους πρόσφυγες και τους Ιταλούς», λέει η Γιασμίν, 

η οποία πριν από δύο χρόνια έφθασε στο Ριάτσε από το Πακιστάν.

«Μου έδωσε προοπτική. Προηγουμένως δεν υπήρχε τίποτα», προσθέτει η 

Άντζελα Χριστοδούλου, η οποία διδάσκει βελονάκι στους μετανάστες.
Οι κατηγορίες αφορούν την απευθείας ανάθεση (χωρίς διαγωνισμό) του 

καθαρισμού της παραλίας σε συνεταιρισμό μεταναστών και την τέλεση 

«εικονικών πολιτικών γάμων», για να μπορέσουν ορισμένοι μετανάστες 

να λάβουν άδεια παραμονής. 

Στους εικονικούς γάμους που είχαν προγραμματιστεί, φέρεται να συμπε-

ριλαμβάνεται και εκείνος του αδελφού της συντρόφου του δημάρχου.
Όπως υπογραμμίζει ο ιταλικός Τύπος, όμως, ο Lucano (βάσει των απο-

φάσεων του δικαστικού αρμόδιου για τις προκαταρκτικές έρευνες) δεν 

κατηγορείται, τελικά, για κανένα οικονομικό αδίκημα, όπως υπεξαίρεση 

ή διαφθορά. Η όλη έρευνα αφορά τη χρήση οικονομικών πόρων που από 

το ιταλικό υπουργείο Εσωτερικών, καταλήγουν στην περιφέρεια της Καλα-

βρίας και στους δήμους της, για τη φιλοξενία και στήριξη των μεταναστών.

Ο  Lucano έχει ταχθεί ανοικτά υπέρ της πλήρους ένταξης των μεταναστών 

στις τοπικές κοινωνίες. 

Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ

329 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα διαπομπεύονται για τη βοήθειά τους στην παραγωγή πυρηνικών όπλων

08.03.2018 - Βουδαπέστη, Ουγγαρία - Tony Robinson

Η PAX, η ολλανδική οργάνωση για την ειρήνη, δημοσίευσε την ετήσια έκθεσή της «Don’t Bank on the Bomb». Η έκθεση φέτος είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, δεδομένης της ιστορικής συμφωνίας πέρυσι από 122 χώρες πάνω στο κείμενο της Συνθήκης για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων και την επακόλουθη απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στην ICAN – της οποίας η PAX είναι μέλος – για τη δουλειά της ώστε να επιτευχθεί αυτή η Συνθήκη. Η Συνθήκη βρίσκεται τώρα στη διαδικασία υπογραφής και επικύρωσης και επί του παρόντος αριθμεί 57 υπογραφές και 5 επικυρώσεις.

Η έκθεση ανακάλυψε επενδύσεις ύψους 525 δισεκατομμυρίων δολαρίων που διατέθηκαν από 329 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε 20 εταιρείες πυρηνικών όπλων που εργάζονταν για τις κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Ινδίας [1]. Σαφώς αυτές αντιπροσωπεύουν μόνο τέσσερις από τις εννέα χώρες με πυρηνικά όπλα. Οι πληροφορίες για τη Ρωσία, την Κίνα, το Πακιστάν, το Ισραήλ και τη Βόρεια Κορέα δεν είναι διαθέσιμες στην έκθεση, αλλά δεδομένου ότι οι πέντε αυτές χώρες αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% του παγκόσμιου πυρηνικού οπλοστασίου, η χρηματοδότηση που περιέχεται στην παρούσα έκθεση αποτελεί μόνο μερική αντανάκλαση της πραγματικής έκτασης του προβλήματος. Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί τι θα μπορούσε να επιτευχθεί στον τομέα της παγκόσμιας ανάπτυξης αν αυτά τα χρήματα γινόντουσαν διαθέσιμα για τη χρηματοδότηση μιας οικονομίας για την ειρήνη.

Παρόλα αυτά, οι αριθμοί αντιπροσωπεύουν μια αύξηση κατά 81 δισ. δολάρια σε σχέση με την περσινή έκθεση, αλλά μια ελπιδοφόρα καθαρή μείωση κατά 30 ιδρύματα.

Οι κορυφαίοι δέκα χειρότεροι επενδυτικοί όμιλοι στο «Hall of Shame” της έκθεσης είναι οι εξής: η Blackrock, η Capital Group, η Vanguard, η State Street, η JP Morgan Chase, η Bank of America, η Citigroup, η Evercorp, η Wells Fargo και η Goldman Sachs, οι οποίοι συνολικά επένδυσαν 254 δισεκατομμύρια δολάρια, και αυτή η επενδυτική στήριξη λαμβάνει διάφορες μορφές όπως δάνεια, τραπεζικές επενδύσεις και μετοχική ή ομολογιακή ιδιοκτησία.

Απομένει να δούμε πώς οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί θα αντιδράσουν τους επόμενους μήνες, διότι αυτή η οικονομική στήριξη θα τεθεί σύντομα εκτός νόμου στα κράτη μέλη της νέας συνθήκης δεδομένου ότι μετά την επικύρωσή της το άρθρο 1 (e) θα τεθεί σε ισχύ, το οποίο λέει ότι «Κάθε Κράτος Μέλος δεσμεύεται ότι ποτέ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες δεν θα βοηθήσει, θα ενθαρρύνει ή θα προκαλέσει με οποιονδήποτε τρόπο οποιονδήποτε να ασκήσει οποιαδήποτε δραστηριότητα που απαγορεύεται σε κάποιο Κράτος Μέλος με βάση την παρούσα Συνθήκη».

Κάποιες πρώτες ενδείξεις είναι ότι η συνθήκη θα έχει θετική επίδραση καθώς δύο από τα πέντε μεγαλύτερα συνταξιοδοτικά ταμεία στον κόσμο (το ABP στην Ολλανδία και το Δημόσιο Ταμείο Συντάξεων της Νορβηγίας) έχουν ανακοινώσει αλλαγές στις σχέσεις τους με τους παραγωγούς πυρηνικών όπλων.

«Αν αναρωτιόσαστε ποιος επωφελείται από τις απειλές πυρηνικού πολέμου του Ντόναλντ Τραμπ, αυτή η έκθεση έχει την απάντηση», δήλωσε η διευθύντρια της ICAN Μπέατρις Φιν. «Αυτές είναι οι εταιρείες που επωφελούνται από την αδιάκριτη μαζική δολοφονία αμάχων. Εξακολουθούμε να είμαστε λιγότερο ασφαλείς, ενώ εκμεταλλεύονται το χάος επενδύοντας στον Αρμαγεδδών».

«Η νέα κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών έχει μετατοπίσει το ρολόι της καταστροφής πιο κοντά στον Αρμαγεδδών, αλλά έχει επίσης ξεκινήσει ένας νέος πυρηνικός πυρετός του χρυσού για όσους θέλουν να εκμεταλλευτούν τη μαζική καταστροφή», πρόσθεσε.

Ενώ η έκθεση αυτή διαπίστωσε μαζική αύξηση των επενδύσεων στη μαζική καταστροφή, παρουσιάζει επίσης τα 63 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με πολιτικές που περιορίζουν ή απαγορεύουν τις επενδύσεις σε οποιοδήποτε είδος παραγωγού πυρηνικών όπλων.

Η Σούσι Σνάιντερ της PAX και μία από τους συγγραφείς της έκθεσης ανέδειξε τα θετικά ευρήματα: «Η Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων έχει προκαλέσει ώθηση στην από-επένδυση, η οποία αποδεικνύεται από το 10% λιγότερους επενδυτές σε πυρηνικά όπλα και αύξηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που απαγορεύουν πλήρως οποιαδήποτε επένδυση. Οι επενδύσεις δεν είναι ουδέτερες, αυτές οι εταιρείες θα πρέπει να επαινεθούν για το ότι στέκονται από την πλευρά της ανθρωπότητας».

Όταν ρωτήθηκε για το τι μπορούν να κάνουν οι απλοί άνθρωποι που δεν είναι οικονομικοί διευθυντές σε πολυεθνικές εταιρείες για να υποστηρίξουν το κίνημα από-επένδυσης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από εταιρείες πυρηνικών όπλων, η κα Σνάιντερ πρόσθεσε: «Οι τράπεζες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία χρειάζονται τους πελάτες τους περισσότερο από ότι χρειάζονται επενδύσεις σε όπλα μαζικής καταστροφής. Μπορούν και αλλάζουν τις πολιτικές τους βάσει της ζήτησης των πελατών. Οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει την έκθεση για να μάθει εάν η τράπεζά του επενδύει και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του πορτοφολιού του για να κάνει την τράπεζα να αλλάξει!»

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ για τις 23 Ιουλίου

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΚΑΜΕΝΩΝ

Πένθος βαρύ απλώθηκε μέσα στο Καλοκαίρι

 δέντρα μαύρα μοιρολογούν όρθια πεθαμένα

για ανθρώπους και για ζωντανά κλαίει μαζί τ'αγέρι

που προμηνούσε συμφορές και πόνο και καμένα

Φλόγες καπνοί και μια φωτιά άγρια ξεμαλλιασμένη

είναι του Χάρου η παγανιά σε στράτες και σε ρούγες

που με δρεπάνι πύρινο τρέχει δεν περιμένει

πάει από δω πάει από κει με τις μαύρες φτερούγες

Γέρους παιδιά νεογέννητα αχόρταγα κλαδεύει

σε πεδιάδα και βουνού τη μαυρισμένη ράχη

καίει και πνίγει με καπνούς σκορπάει παντού ερέβη

σε πόλεμο ακήρυχτο μαζί κι άνιση μάχη

Μέσα στη κάπνα την καυτή ψάχνουνε μία βάρκα

κι αντί βάρκα τα κύματα τους έφεραν την κάσα

Κλαίνε κι οδύρονται οι δικοί, για αυτούς πια η ουσία

στο ίδιο ταξίδι να ήτανε για την  Αχερουσία

Τα κύματα τρομάξανε πάλι νεκρούς ξεβράζουν

σε παραλίες μοναχικές που χάσαν τη σιωπή τους

είναι οι κραυγές ανείπωτες τα στόματα που βγάζουν

κι αυτών που δεν καήκανε χάνεται η πνοή τους

Μαύρα μαντάτα κι άραχνα στη δόλια μας πατρίδα

που από κακό σ'άλλο κακό βαδίζει τελευταία

πρωτόγνωρα, αφάνταστα που λες τέτοια δεν είδα

απ'τον καιρό του Οιδίποδα και κείνο του Αιγέα

  

Το Μεσολόγγι πρόβαλε μαζί κι ο Σολωμός

να κλάψουνε κι αυτοί μαζί, είν'ίδιος ο χαμός

Στου Ματιού την ολόμαυρη ράχη

περπατώντας η θλίψη μονάχη

βλέπει αυτά που δεν βλέπει κανένας

ενενήντα μαζί και μπροστά είναι ένας

 Σέρνει αυτός το χορό, η φωτιά νέο Ζάλογγο

να γλυτώσουν μαζί απ'τον κόσμο τον ψεύτη τον άλογο

πού'χει χάσει και νου μπέσα και φαντασία

ένα λόγο ευθύ, ένα χάδι και μία ουσία

Η ματιά των παιδιών σαν χορεύουν σκοτώνει

ο παππούς κι η γιαγιά τα τυλίγουν με έν'άσπρο σεντόνι

τα σκεπάζουν μη δουν των γονιών τους το βάσανο

κι έγινε τ'άσπρο πανί της ψυχής τους το μαύρο το σάβανο

Κάποιες λίγες φωνές που δεν είχαν ψυχή και συμπόνια

τά'βαλαν με τους νεκρούς να βρωμίσουν τα άσπρα σεντόνια

αυτά πού'φεραν τόσοι πολλοί να σκεπάσουν το μαύρο αντάμα

κι όρκο κάνανε γονατιστοί μ'ένα δάκρυ θεμέλιο στο τάμα 

                                                                                  Π.Μ.

Ο κάθε ένας κούκος φέρνει και μία διαφορετική Άνοιξη

Αντίσταση στον αέρα

01.08.2018 - Νέα Υόρκη - Amy Goodman

Την περασμένη Δευτέρα, η Έλιν Έρσον, νεαρή φοιτήτρια από τη Σουηδία, επιβιβάστηκε σε αεροπλάνο στο αεροδρόμιο του Γκέτεμποργκ με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Το αεροπλάνο ήταν γεμάτο και το πλήρωμά του ήταν έτοιμο να απογειωθεί. Η Έρσον σηκώθηκε στο διάδρομο, διαμαρτυρόμενη για το γεγονός ότι ένας συνεπιβάτης, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν, απελάθηκε. Έβαλε τον εαυτό της σε live μετάδοση και άρχισε να μιλάει: «Δεν πρόκειται να καθίσω μέχρι το άτομο αυτό να βγει από το αεροπλάνο, γιατί πιθανότατα θα αυτοκτονήσει μέσα στο αεροπλάνο, όταν ολοκληρωθεί η απογείωση.» Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι που συνόδευαν τον πρόσφυγα προσπάθησαν να την απομακρύνουν και οι υπάλληλοι της Turkish Airlines προσπάθησαν να πάρουν το κινητό της. Αλλά εκείνη επέμενε.

Η ένταση στο αεροπλάνο, στη φωνή της και στο πρόσωπό της ήταν φανερή. «Ο πιλότος έχει το δικαίωμα να πει ότι δεν πρέπει ο πρόσφυγας να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο. Όταν αποχωρήσει από το αεροσκάφος, θα συμμορφωθώ». Καθώς περίμενε την απόφαση του κυβερνήτη του αεροσκάφους, συνέχισε ήρεμα τη ζωντανή αφήγησή της. Ένας θυμωμένος άνδρας άρπαξε το τηλέφωνό της, το οποίο όμως στη συνέχεια ξαναπήρε. «Λυπάμαι πολύ που ένας άνθρωπος πρόκειται να πεθάνει και ανησυχείτε περισσότερο για το αν θα χάσετε την πτήση σας», του είπε. Όταν της έλεγαν πως ενοχλούσε τους επιβάτες, εκείνη απάντησε: «Όμως οι επιβάτες δεν πρόκειται να πεθάνουν. Ο πρόσφυγας που στέλνετε πίσω θα πεθάνει.»

Στο βάθος ακούγεται η φωνή ενός ανθρώπου που εξηγεί την κατάσταση σε άλλους επιβάτες στα τουρκικά. Ξαφνικά η καμπίνα γεμίζει με χειροκροτήματα. Η Έρσον δείχνει με την κάμερα ότι στην καμπίνα του αεροσκάφους ο κόσμος αντιστέκεται επίσης στην απέλαση. Τα μάτια της λάμπουν καθώς συνεχίζει να περιγράφει τους λόγους της διαμαρτυρίας της. Στο τέλος λέει ότι ο πρόσφυγας απομακρύνθηκε από την πίσω πόρτα του αεροπλάνου. Εκείνη στεκόταν κοντά στην μπροστινή, αρνούμενη να επιβιβαστεί, μέχρι να επιβεβαιώσει ότι ο πρόσφυγας ήταν πραγματικά στο έδαφος. Η διαμαρτυρία χρειάστηκε μόνο 15 λεπτά, αλλά ίσως έσωσε τη ζωή του ανθρώπου που αιτούνταν άσυλο.

Η κατάσταση των μεταναστών και των προσφύγων, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει γίνει μια από τις κεντρικές αντιπαραθέσεις της εποχής μας. Οι πόλεμοι, η βία, η κλιματική αλλαγή και η αυξανόμενη παγκόσμια ανισότητα οδηγούν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις χώρες καταγωγής τους αναζητώντας ασφάλεια. Στην Ευρώπη, οι περισσότεροι πρόσφυγες προέρχονται από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Η βία στα έθνη της Κεντρικής Αμερικής, του Ελ Σαλβαδόρ, της Ονδούρας και της Γουατεμάλας οδηγεί τους πρόσφυγες βόρεια στις ΗΠΑ. Τα ταξίδια είναι μακρά και επικίνδυνα.

Οι αγορές είναι οι πραγματικοί κυβερνήτες

Καλό μήνα, με καλοκαιρινή αισιοδοξία και με αναστοχασμό για ό,τι παραφύσιν συμβαίνει !

 Αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από άρθρο του Gerardo Femina (08.06.2018 - Ιταλία)

'' Πρόσφατα γεγονότα κατέδειξαν σαφώς τον μεγάλο ρόλο και τη δύναμη των αποκαλούμενων αγορών. Τα λόγια του Ευρωπαίου Επιτρόπου Προϋπολογισμού, Günther Oettinger, «Οι αγορές θα διδάξουν στους Ιταλούς πώς να ψηφίσουν σωστά» είναι σαφείς. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα καλό βήμα προς τα εμπρός, επιτέλους ο εχθρός αρχίζει να δείχνει το πρόσωπό του. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τις πολιτικές αλλαγές που επέτρεψαν να φανεί ένα μέρος της αλήθειας!

Αλλά ποιοι και ποιες είναι αυτές οι «αγορές» που φαίνεται να είναι πάνω από τα κράτη και που καθορίζουν τις πολιτικές επιλογές τους; Με ένα πολύ απλό και σύντομο, αλλά αναγκαστικά επιφανειακό τρόπο, οι αγορές είναι πραγματικοί άνθρωποι όπως η οικογένεια Ρότσιλντ ή ο Τζορτζ Σόρος ή ο οίκος Ροκφέλερ,για να αναφέρουμε μερικούς, που έχουν τόσα χρήματα που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Προκειμένου αυτά τα χρήματα να αποδώσουν καρπούς και να αυξήσουν τη δύναμη που απορρέει από αυτά, τα επενδύουν και τα δανείζουν σε μεγάλες επιχειρήσεις, τράπεζες και ακόμη και σε κράτη. Αυτό δεν γίνεται προσωπικά, αλλά μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως η Goldman Sachs που εδρεύει στη Νέα Υόρκη. Παραθέτω την Goldman Sachs επειδή είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής κρίσης, όπως αναφέρεται σαφώς στο επεισόδιο του Petrolio su rai 1 (ιταλικό τηλεοπτικό πρόγραμμα) της 18ης Απριλίου 2016. Αλλά για να δανείζουν χρήματα χρειάζονται «αξιοπιστία», ώστε να δημιουργούν ιδρύματα, προφανώς ιδιωτικά, που κρίνουν το επίπεδο της «υγείας» ενός κράτους. Αυτή είναι η περίπτωση των εταιρειών Standard & Poor’s ή Moody’s, οι οποίες εδρεύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέσσερις γραφειοκράτες ζητούν, εάν η βαθμολογία της Ιταλίας (ή της Γερμανίας ή της Πολωνίας …) υποβαθμιστεί, θα πρέπει να μεταρρυθμίσει αμέσως τις συντάξεις ή να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες. Θέλουν εγγυημένες επενδύσεις και όχι τον κίνδυνο στον οποίο βασίζεται ο καπιταλισμός! Αυτοί οι κύριοι εκβιάζουν τα κράτη, επειδή αν πουλήσουν την πίστωση που έχουν συνάψει με τις κυβερνήσεις, δημιουργούν μια οικονομική κρίση. Χρησιμοποιούν λέξεις που είναι ακατανόητες για εμάς τους κοινούς θνητούς, όπως τα spread, τα παράγωγα, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, τον nasdaq, ακριβώς όπως η εκκλησία χρησιμοποίησε τη λατινική γλώσσα και κανείς δεν την καταλάβαινε. Αλλά οι λέξεις χρησιμεύουν για να κρύψουν μια αλήθεια που είναι πραγματικά τρομερά απλή και προφανής: λίγοι άνθρωποι έχουν καταλάβει τα κοινά αγαθά, έχουν τέτοια οικονομική ισχύ που ελέγχουν τα κράτη με όλους τους κατοίκους τους. Ακόμη και οι New York Times τους ονόμασαν «Οι Άρχοντες του Σύμπαντος»...

...  Για να έχουν τον πλήρη έλεγχο, χρειάζονται υποκαταστήματα, δηλαδή εθνικά κράτη, τα οποία διαχειρίζονται από «υπεύθυνους» πολιτικούς, οι οποίοι σε ορισμένες χώρες εκλέγονται με ελεύθερες εκλογές. Ωστόσο, αυτό ισχύει μόνο έως ότου οι ψηφοφόροι ή τα κοινοβούλια θέσουν υπό αμφισβήτηση το καθιερωμένο μοντέλο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι αγορές αρχίζουν να «τρέμουν» και να «στέλνουν σήματα», όπως μας λένε τα ΜΜΕ. «Οι αγορές θα διδάξουν στους Ιταλούς να ψηφίσουν με τον σωστό τρόπο»! φωνάζει ο Oettinger συνεχώς. Τώρα μπορούμε επίσης να κατανοήσουμε τις δηλώσεις του Προέδρου Mattarella, κυβερνήτη του ιταλικού αποικιακού-υποκαταστήματος, που προειδοποιεί πατερναλιστικά ότι ορισμένες επιλογές προσελκύουν την οργή της αυτοκρατορίας και των αγορών και ότι αυτό δεν είναι προς το συμφέρον μας, καλύτερα να είμαστε προσεκτικοί!.....''

ΜΚΙΕ (Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού) : Μία αυτόνομη δομή κοινωνικής αλληλεγγύης με συνεχές έργο από το 2011

Οι ''Θεσμοί''-Τρόικα και η Κυβέρνηση, με τελεσίγραφο, προσπάθησαν να το κλείσουν, αλλά η μεγάλη κινητοποίηση σε Ελλάδα και εξωτερικό τους εμπόδισε, και έτσι συνεχίζει τη λειτουργία του.

http://www.mkiellinikou.org/blog/2018/06/17/mkie-5/

http://www.enallaktikos.gr/ar40654el-me-aformi-ena-telesigrafo-to-sygklonistiko-ergo-toy-mitropolitikoy-koinwnikoy-iatreioy-ellinikoy.html

http://www.mkiellinikou.org/

O OHE ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ ΣΙΩΠΟΥΝ : 10 ΕΚΑΤΟΜ-ΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

http://www.enallaktikos.gr/ar40420el-o-oie-proeidopoiei-kai-ta-mme-siwpoyn-10-ekatommyria-anthrwpoi-tha-pethanoyn-mexri-to-telos-toy-xronoy-vinteo.html

Μαθήματα Ζωής από έναν αξέχαστο ηθο-ποιό

 Σήμερα ξύπνησα νωρίς και αναρωτήθηκα τι πρέπει να κάνω, πριν το ρολόι μου δείξει μεσάνυχτα. 

Είναι δική μου η απόφαση να διαλέξω, με ποιόν τρόπο θα ξοδέψω τη μέρα μου. 

Μπορώ να παραπονεθώ γιατί βρέχει, ή να ευχαριστήσω την βροχή γιατί καθαρίζει την ατμόσφαιρα! 

Μπορώ να είμαι θλιμμένος επειδή δεν έχω χρήματα… …ή να νιώσω ευτυχισμένος, επειδή αποφάσισα να περιορίσω τις δαπάνες μου! 

Μπορώ να γκρινιάζω για την υγεία μου, ή να ευγνωμονήσω τον Θεό που είμαι ζωντανός! 

Μπορώ να παραπονιέμαι ότι φταίνε οι γονείς μου για τη φτώχεια μου, ή να τους ευγνωμονώ που με έφεραν στον κόσμο! 

Μπορώ να βαριέμαι όταν πρέπει να πάω να δουλέψω, ή να νιώθω ευλογημένος, που έχω μια δουλειά! 

Μπορώ να δυσανασχετώ, επειδή πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές στο σπίτι μου… …ή να δοξάζω το Θεό, που έχω μία στέγη! 

Μπορώ να στεναχωριέμαι, γιατί κάποιοι φίλοι μου με πλήγωσαν… …ή να είμαι γεμάτος χαρά, επειδή μπορώ να κάνω καινούργιες φιλίες! 

Μπορώ να είμαι απογοητευμένος γιατί κάτι που ονειρεύτηκα δεν πραγματοποιήθηκε… …ή να είμαι ευτυχισμένος γιατί έχω την δυνατότητα, να κάνω μια καινούργια αρχή! 

Η μέρα είναι μπροστά μου και με περιμένει. Περιμένει να την προγραμματίσω, με τον τρόπο που θέλω εγώ! Κι εγώ είμαι εδώ! Είμαι ο άνθρωπος που μπορεί να δώσει μορφή και σχήμα σ’ αυτό το υπέροχο έργο… Γιατί… όλα εξαρτώνται μόνο από μένα!!! 

Τσάρλυ Τσάπλιν

Μία μετανάστευση που ικανοποιεί πολλούς, αλλά όχι τους ίδιους τους μετανάστες

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ 700.000 Έλληνες έχουν μεταναστεύσει τα χρόνια της κρίσης.
Μόνο το 2017 έχουν φύγει για το εξωτερικό 109.000.
Ικανοποιούνται οι κυβερνώντες στην Ελλάδα, γιατί παρουσιάζουν μειωμένα ποσοστά ανεργίας.
Ικανοποιούνται και οι κυβερνώντες στην Ευρώπη (κυρίως σε Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία), γιατί βρίσκουν έτοιμο μορφωμένο δυναμικό, για το οποίο δεν ξόδεψαν  ούτε ένα Ευρώ για να το μορφώσουν.
Μόνο οι ίδιοι οι μετανάστες νιώθουν ξεριζωμένοι και εξαναγκασμένοι να ξενιτεύονται για να επιβιώσουν.

Ποιοί θέλουν εντάσεις και πολέμους και δηλητηριάζουν με την προπαγάνδα τους

Πηγή: Info-war.gr

Τις πρώτες μέρες μετά τη συνάντηση των δύο ηγετών της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν και Μουν Τζε-ιν, στις 27 Απριλίου, οι μετοχές της βιομηχανίας όπλων σημείωσαν κατακόρυφη πτώση, την ώρα που τα χρηματιστήρια στην Ασία έδειχναν μετά από καιρό να κερδίζουν έδαφος.

Την ημέρα της συνάντησης, ενώ οι γενικοί δείκτες παρέμειναν σταθεροί, ο δείκτης S&P Aerospace & Defense Select Industry Index έπεσε κατά 1,3%.

Οι πέντε μεγαλύτερες πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ έχασαν αξία συνολικά 10,2 δις δολαρίων μόνο μέσα σε εκείνη τη μέρα: Συγκεκριμένα, η μετοχή της Lockheed Martin έπεσε κατά 2,5%, της Northrop Grumman κατά 3,4%, της General Dynamics κατά 3,8%, της Raytheon κατά 3,6% και της Boeing κάτι λιγότερο από 1%.

Οι απώλειες προέκυψαν μετά τη συνάντηση των δύο ηγετών που συμφώνησαν να συνεργαστούν προκειμένου να απομακρύνουν τα πυρηνικά όπλα από την Κορεατική Χερσόνησο και να διαπραγματευτούν με τις ΗΠΑ, ώστε να διακηρύξουν επίσημα την ειρήνη και να δώσουν ένα οριστικό τέλος στην εμπόλεμη κατάσταση της Κορέας.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια απότομη στροφή στη ρητορική, η οποία ιδίως μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ το 2016 είχε γίνει έντονα επιθετική, οδηγώντας τους επενδυτές προς τις μετοχές της πολεμικής βιομηχανίας.

Χαρακτηριστικά, μέσα στον τελευταίο χρόνο ο δείκτης S&P 500 είχε ανέβει κατά 12% και ο S&P Aerospace & Defense Select Industry Index κατά 27%.

Η τωρινή πτώση των μετοχών είχε ήδη ξεκινήσει μια μέρα πριν από τη συνάντηση των Kim Jong Un και Moon Jae-in, με αφορμή την επίσκεψη του Εμανουέλ Μακρόν στις ΗΠΑ, όπου συζήτησε μεταξύ άλλων για τη Βόρεια Κορέα και τη συμφωνία για τα πυρηνικά στο Ιράν.

                                 ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ

     Κι αν τον εσταύρωσαν πολλοί μένει πάντα ωραίος
     μεσ'την καρδιά και την ψυχή ο Ιησούς ο Ναζωραίος
     Τα είπε όλα σύντομα με αγάπη και σοφία
     που την παραχαράξανε ανθρώποι με λοφία

     Έδιωξε το νεφέλωμα Θεού αυστηρού και άρχοντα
     Αγάπη είναι που πάει παντού δεν έχει ανάγκη υπάρχοντα
     Το πιό ωραίο μήνυμα το ''αγαπάτε αλλήλους''
     μαύροι λευκοί και κίτρινοι στις ίδιες παραλλήλους

     Είπε για τον πλησίον σου, για τα αθώα τα παιδιά
     Το '' δος ημίν την σήμερον'' που δεν χωρά κληρονομιά
     ''Μακάριοι και οι πτωχοί τω πνεύματι'' ωραίο
     άδειο μυαλό από συνταγές, το πρέπον, το μοιραίο

     ''Μακάριοι και οι πραείς'' της γης οι κληρονόμοι
     αυτοί που διώξαν το ''Εγώ'' την άκαμπτη τη γνώμη
     Κι αυτοί που θέλουν με ιαχές να τον εκπροσωπήσουν
     εχάσανε το μήνυμα μ'αγάπη να βαδίσουν

     Το βλέπουμε τώρα στη γη που ο Χριστός μαρτύρησε
     νέοι χριστοί να μαρτυρούν κι η γη μ'αίμα πλημμύρισε
     σταυρώνουνε τον Άνθρωπο για το καλό του κόσμου
     με χέρι σίδερο χτυπούν  και λένε όλο ''δώσμου''

     Οι νέες αλήθειες της ζωής που είπε επί του Όρους
     αν ακουμπήσουν την καρδιά θα βρει συνοδοιπόρους
     Χαράς δόσιμο, νιώσιμο, αγάπη, τρυφερότητα
     σε διαρκή Ανάσταση καθημερνή ταυτότητα

                                                                      Π.Καθημερινός

                                                                         



   

Οι ''ΕΙΔΗΣΕΙΣ'' βλάπτουν σοβαρά την υγεία!

Al Margen

25 Μαρτίου 1821, η επανάσταση που δεν ολοκληρώθηκε

 Επίκαιρα τα λόγια του Μακρυγιάννη προς τους πολιτικούς:

'' Εβάλετε και νέον αρχηγό στο φρούριο της Κόρθος. Αχιλλέα τον έλεγαν, λογιότατο. Κι ακούγοντας τ'όνομα Αχιλλέα, παντυχαίνετε οτ'είναι εκείνος ο περίφημος Αχιλλέας. Και πολέμαγε τ'όνομα τους Τούρκους. Δεν πολεμάγει τ'όνομα ποτέ, πολεμάγει η αντρεία, ο πατριωτισμός, η αρετή. Κι ο Αχιλλέας ο δικός σας, ο φρούραρχος της Κόρθος, λεβέντης ήταν, <<Αχιλέγα>> τον έλεγαν. Είχε και το κάστρο εφοδιασμένο από τ'αναγκαία του πολέμου, είχε και τόσο στράτευμα. Όταν είδε τους Τούρκους του Δράμαλη από μακριά - και ήταν και καταπολεμισμένος από Ρούμελη, από Ντερβένια - βλέποντάς τον ο Αχιλλέας άφησε το κάστρο κι έφυγε, απολέμιστο. Να ήταν ο Νικήτας, έφευγε ; ο Χατζηχρήστος και οι άλλοι ; Όχι βέβαια. Ότι τον καρτέρεσαν αυτοί τον Δράμαλη στον κάμπο και τον αφάνισαν, όχι σ'εφοδιασμένο κάστρο, και σαν το κάστρο της Κόρθος. ''...

'' Όσοι έχουν την τύχη μας στα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το'χουν σε δόξα, το'χουν σε τιμή, το'χουν σε ικανότη το να τους ειπείς ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι έφεραν τόσα κακά στην πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας.''

Και οι αγώνες του Μακρυγιάννη μετά, για Δημοκρατία και όχι Ολιγαρχία, είχαν σαν συνέπεια να υποστεί φυλακίσεις, διωγμούς και εξευτελισμούς κάθε είδους. Γράφει :

''...μου ρίχνουν πέτρες και μαγαρισιές ανθρώπινες απάνω μου :' Φάγε απ'αυτές, στρατηγέ Μακρυγιάννη, να χορτάσεις πού'θελες να κάνεις σύνταμα! '. Και μ'ανοίγουν τόσες νέες πληγές από τα χτυπήματα και από τ'αγκυλώματα...''

Και ο Γ.Σεφέρης λέει το 1943 για τον Μακρυγιάννη:

''..ήταν μια από τις πιο μορφωμένες ψυχές του ελληνισμού. Και η μόρφωση, η παιδεία που δηλώνει ο Μακρυγιάννης, δεν είναι κάτι ξέχωρο ή αποσπασματικά δικό του. Είναι το κοινό χτήμα, η ψυχική περιουσία μιας φυλής, παραδομένη για αιώνες και χιλιετίες, από γενιά σε γενιά, από ευαισθησία σε ευαισθησία. Κατατρεγμένη και πάντα ζωντανή, αγνοημένη και πάντα παρούσα. Είναι το κοινό χτήμα της μεγάλης λαικής  παράδοσης του Γένους. Είναι η υπόσταση, ακριβώς αυτού του πολιτισμού, αυτής της διαμορφωμένης ενέργειας, που έπλασε τους ανθρώπους και το λαό που αποφάσισε να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει στα '21. Γι αυτό η λαϊκή μας παράδοση είναι τόσο σπουδαία.... 
Το περιεχόμενο της γραφής του Μακρυγιάννη είναι ο ατέλειωτος και ο πραγματικός αγώνας ενός ανθρώπου, που με όλα τα ένστικτα της φυλής του ριζωμένα βαριά μέσα στα σπλάχνα του, αναζητά την ελευθερία, το δίκιο, την ανθρωπιά...
...ο Μακρυγιάννης στάθηκε ο πιο ταπεινός αλλά και ο πιο σταθερός διδάσκαλός μου.''

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΟΙΡΑΣΙΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ - ΡΩΣΙΑΣ - ΗΠΑ - Ε.Ε. και ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Α. ΟΙ ΛΙΓΟΙ :

Τέσσερις Ελληνες περιλαμβάνονται φέτος στη λίστα με τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, που δημοσιεύει κάθε χρόνο το περιοδικό Forbes :

Ο Σπύρος Λάτσης, ο Φίλιππος Νιάρχος, ο Αριστοτέλης Μυστακίδης και ο Βαρδής Βαρδινογιάννης είναι οι τέσσερις Ελληνες ανάμεσα στους συνολικά 2.208 δισεκατομμυριούχους από 72 χώρες που περιλαμβάνει η λίστα του Forbes. Η συνολική περιουσία των τεσσάρων Ελλήνων εκτιμάται στα 9,6 δισ. δολάρια.

Πλουσιότερος Ελληνας, σύμφωνα με τη φετινή λίστα του Forbes, είναι ο Σπύρος Λάτσης. Βρίσκεται στη θέση 729, με περιουσία 3,2 δισ. δολάρια.

Ο Φίλιππος Νιάρχος είναι στη θέση 859 της λίστας, με περιουσία 2,8 δισ. δολάρια.

Ο Αριστοτέλης Μυστακίδης είναι στη θέση 965 της λίστας, με περιουσία 2,5 δισ. δολάρια. 

Τέλος, στη θέση 1.999 της λίστας των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο είναι ο Βαρδής Βαρδινογιάννης με 1,1 δισ. δολάρια. 

Στην κορυφή της λίστας είναι το «αφεντικό» της Amazon, Τζεφ Μπέζος. Η περιουσία του εκτινάχθηκε από 39,2 δισ. σε 112 δισ. δολάρια, που αποτελεί αύξηση ρεκόρ.

Ετσι, εκθρόνισε τον Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος ήταν στην κορυφή 18 φορές τα τελευταία 24 χρόνια. Η περιουσία του ιδρυτή της Microsoft είναι 90 δισ. δολάρια φέτος, 4 δισ. δολάρια περισσότερα από πέρυσι. Τρίτος είναι ο Γουόρεν Μπάφετ (84 δισ. δολάρια), ενώ ακολουθεί ο πλουσιότερος στην Ευρώπη, ο Μπερνάρ Αρνό της LVMH (72 δισ. δολάρια).

Την πεντάδα κλείνει ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ (71 δισ.) και την δεκάδα συμπληρώνουν οι Αμάνσιο Ορτέγκα (70 δισ.), Κάρλος Σλιμ Χέλου (67,1 δισ.), Τσαρλς Κοχ (60 δισ.), Ντέιβιντ Κοχ (60 δισ.) και Λάρι Ελισον (58,5 δισ.).

Συνολικά 2.208 δισεκατομμυριούχοι από 72 χώρες περιλαμβάνονται στην 32η ετήσια λίστα του περιοδικού, αριθμός ρεκόρ. Οι ΗΠΑ έχει τους περισσότερους (585). Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο η Καλιφόρνια διαθέτει 144 δισεκατομμυριούχους, περισσότερους από κάθε άλλη χώρα πέρα από τις ΗΠΑ και την Κίνα (373). Στην Ευρώπη, η Γερμανία είναι στην κορυφή σε αυτόν τον τομέα, με 123 δισεκατομμυριούχους.
Η περιουσία όσων βρίσκονται στη λίστα φτάνει τα 9,1 τρισ. δολάρια, 18% περισσότερα από πέρυσι.

Β. ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ : Στην Ελλάδα :

Σήμερα το 48% του πληθυσμού, δηλαδή 5,1 εκατομμύρια άτομα, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, που είναι 382 ευρώ τον μήνα. 

Και από αυτό το 48% υπάρχουν 1,5 εκατομμύρια άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή κάτω από 182 ευρώ τον μήνα.  (in.gr 8/3/18)