Γράμμα αλληλεγγύης των μαθητών Γυμνασίου των Μοιρών,στο Ηράκλειο της Κρήτης, προς την 16χρονη Παλαιστίνια Άχεντ Ταμίμι, η οποία φυλακίστηκε από τις Ισραηλινές αρχές κατοχής, επειδή χαστούκισε ένα από τους στρατιώτες, που είχαν εισβάλει στο σπίτι της :
Αγαπημένη μας Άχεντ,
Σου γράφουμε από πολύ μακριά. Είμαστε μια ομάδα μαθητών από ένα επαρχιακό γυμνάσιο του Ηρακλείου Κρήτης. Ξέρουμε όμως πως η φωνή μας μπορεί να ξεπεράσει σύνορα και να φτάσει σε εσένα για να σου εκφράσουμε την οργή μας για όσα συμβαίνουν στον λαό σου και την συμπαράστασή μας στον αγώνα του. Ξέρουμε ακόμη πως όσο πιο πολλοί είμαστε τόσο περισσότερο αυτή η φωνή θα δυναμώνει, θα γίνεται φωνή καταδίκης για κυβερνήσεις που για τα συμφέροντά τους και για να αυξήσουν τα κέρδη των οικονομικά ισχυρών της γης στερούν το χαμόγελο και την ζωή από τον λαό σου. Θέλουμε η σκέψη μας να γίνει αγκαλιά για όλα τα παιδιά της Παλαιστίνης που με γυμνά χέρια παλεύουν ενάντια σε πάνοπλους εχθρούς για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.
Κατανοούμε την ανάγκη που νιώθεις εσύ αλλά και όλος ο παλαιστινιακός λαός να αγωνιστείτε για την πατρίδα σας και για τα ιδανικά σας! Η απόφαση για την μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ (η αναγνώριση ουσιαστικά της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ) είναι απαράδεκτη και αποτελεί άλλο ένα εμπόδιο για την δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους! Νιώθουμε οργισμένοι για την συμμετοχή της κυβέρνησης της χώρας μας σε αυτό το έγκλημα και την συνεργασία μαζί με ΕΕ και ΝΑΤΟ για το αιματοκύλισμα του λαού σας!
Σου ζητάμε συγγνώμη και θέλουμε να ξέρεις ότι δεν είμαστε σύμφωνοι με το να λειτουργεί στο νησί μας η νατοϊκή βάση της Σούδας που έχει κι αυτή τον δικό της φονικό ρόλο, καθώς εδώ φορτώνονται τα καράβια και τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν λαούς. Επίσης, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται η κυβέρνηση της χώρας μας να δαπανά τόσα εκατομμύρια ευρώ για τους εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, ενώ την ίδια στιγμή τα προβλήματα στα σχολεία μας είναι αμέτρητα.
Σε όσους λένε ότι δεν μας αφορά απαντάμε ότι ο αγώνας σου είναι και δικός μας αγώνας. Δε γίνεται να μένουμε αδιάφοροι και σιωπηλοί όταν τα παιδιά της χώρας σου στερούνται και τα πιο βασικά δικαιώματα, όταν υψώνουν φράχτες γύρω τους, όταν τους στερούν το φιλί της μάνας τους, ληστεύουν τη γη τους και φυλακίζουν τα όνειρα τους. Για μας όταν ένα 16χρονο κορίτσι όπως εσύ αγωνίζεται για το δίκιο της πατρίδας του δεν είναι εγκληματίας!
Ξέρουμε, τέλος, πως τα προβλήματα των νέων στην Ελλάδα δεν είναι ξένα με τα δικά σας προβλήματα, μα έχουν κοινή ρίζα. Ίδιοι είναι οι φταίχτες που μας στερούν μια καλύτερη ζωή, μόρφωση και υγεία, το δικαίωμα στην ειρήνη. Ακόμη πιο καλά όμως ξέρουμε και πιστεύουμε ότι οι αγώνες μας θα δικαιωθούν και πως τα όνειρα μας θα πάρουν εκδίκηση!
Μοίρες 25/1/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου