ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

1. Μια  προσέγγιση του Μακεδονικού                                                         

1.1 Ποια η σημερινή συγκυρία; Η διαίρεση της Γιουγκοσλαβίας που ξεκίνησε από τη Γερμανία για απόσπαση καταρχήν της Κροατίας και συνεχίστηκε με τη συμμετοχή Αμερικανών και Ευρωπαίων  με εμφύλιους και κοινούς βομβαρδισμούς  και παράλληλα ανταγωνισμό μεταξύ τους για την λεία. Την πρωτοκαθεδρία επέβαλαν οι Αμερικάνοι με την υπεροπλία τους και την επιθυμία τους να περιορίσουν έως μηδενισμού την επιρροή της Ρωσίας.

1.2 Η Συμφωνία : Αναγνωρίζει όνομα Μακεδονία σε κρατική υπόσταση, εθνότητα και γλώσσα. Ζήτημα διαπραγμάτευσης εκατό και πλέον χρόνων.

1.3   Ποιοί ενδιαφέρονται από τους έξω να περάσει η Συμφωνία; (Αυτό και μόνο να δει κανείς λέει πολλά): ΗΠΑ(Βάσεις) +Σόρος (μπίζνες ήδη και ΜΚΟ αλά Ουκρανία), Ε.Ε. δηλαδή Γερμανία, Αλβανία, Τουρκία και Βουλγαρία με επιφύλαξη για την εθνότητα. Ποιοι  ενδιαφέρονται από τους έξω να μην περάσει: οι Ρώσοι, έχουν δεχθεί το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας (για ‘’καλές σχέσεις’’-διείσδυση) αλλά όχι τη συμφωνία που σημαίνει ΝΑΤΟ και  βάσεις.

1.4  Ποιο είναι  ένα  προοδευτικό πρόταγμα των λαών για τα Βαλκάνια; Έξω το ΝΑΤΟ , οι Γερμανοί και οι Ρώσοι. Βαλκανική συνεργασία ισότιμων κρατών.

1.5  Περί αυτοδιάθεσης:

α. Δεν υπάρχει απόλυτη αυτοδιάθεση, το κάθε κράτος ορίζεται εθνικά λαμβάνοντας υπόψη τον «άλλο» είτε εσωτερικά (όπως τον  Αλβανό ) είτε εξωτερικά (πχ. τα υπόλοιπα κράτη των Βαλκανίων).

β. Η έννοια της σχετικής  αυτοδιάθεσης με αμοιβαίο σεβασμό και αναγνώριση δεν έχει σήμερα επιτευχθεί .

γ .Υπάρχουν συμφέροντα τρίτων χωρών που θέλουν να έχουν πάτημα στα Βαλκάνια ελέγχοντας την έξοδο στο Αιγαίο αλλά και για  άλλους λόγους.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η αυτο-διάθεση γίνεται επιχείρημα του νεοφιλελευθερισμού που οραματίζεται κράτη χωρίς κορμό, παράδοση και ιστορία, ψευδο αυτο-ανακηρυσσόμενα και επί της ουσίας έρμαια διαφόρων σχεδίων , φύλο και φτερό στην παγκοσμιοποίηση.

2. Τα βασικά ερωτήματα που εγείρονται με όλη την ανακίνηση του Μακεδονικού:

2.1 Ήταν κατάλληλη εποχή για να αναζητηθεί άμεση λύση (βαθμός εξάρτησης των δύο κρατών, κακοφορμισμένη εθνικιστική πληγή και από τις δύο πλευρές, έντονος ανταγωνισμός ΗΠΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ-ΡΩΣΙΑΣ) ή έπρεπε να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός διάλογος και από τα πάνω και από τα κάτω (θα μπορούσε η Κυβέρνηση να δώσει ένα τέτοιο σύνθημα έναρξης) ;

2.2 Είναι το μοναδικό διεθνές θέμα που χρόνιζε, και θα δημιουργούσε τόσα μεγάλα προβλήματα, εάν δεν λυνόταν άμεσα αλλά εκφραζόταν ουσιαστικά, με πράξεις, η διάθεση επίλυσής του με προτάσεις για σύσταση επιτροπών εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων (όπως προβλέπει η Συμφωνία) ;

2.3 Το Μακεδονικό είναι θέμα μόνο τυπικών γεωγραφικών προσεγγίσεων ή και πολύπλευρης ιστορικής εξέτασης της όλης πορείας με αναγνώριση διαμορφωμένων συνειδήσεων στο κάθε τμήμα και σε κάθε φάση ;

2.4 Πώς εκφράζεται ο εθνικισμός εκατέρωθεν και τι τον τροφοδοτεί και τον φουντώνει ;

2.5 Το κείμενο της Συμφωνίας μαρτυρά ελεύθερη ανεξάρτητη συμφωνία δύο πλευρών ;

2.6 Υπάρχει ή όχι αδιαφορία και των δύο κυβερνήσεων για την εκφρασμένη επίσημα (πλειοψηφική αποχή 63% στο δημοψήφισμα στη FYROM) και ανεπίσημα (δημοσκοπικά πλειοψηφική 70% άρνηση της Συμφωνίας στην Ελλάδα) θέση των δύο λαών ;

2.7 Η ύπαρξη Βόρειας Μακεδονίας σαν κράτος, και η μη ύπαρξη αντίστοιχης κρατικής Νότιας (μόνο περιφέρεια), ενισχύει ή όχι το ‘’δίκαιο’’ μιας διεκδίκησης μελλοντικής για ένωση ,όταν κάτι τέτοιο έχει εφαρμοστεί ή εκφραστεί ακόμα και σε κρατικές οντότητες (Ανατολική-Δυτική Γερμανία, Βόρεια και Νότια Κορέα);

2.8 Έχουμε τρείς παραμέτρους :Συμφωνία- αλλαγές στο Σύνταγμα - όνομα. Ποιές από τις τρείς μπορούν μελλοντικά να αλλάξουν ή να αγνοηθούν ;

3. Στο διά ταύτα :                                                                                                                                   Η Ελλάδα μετά το 2015 είναι καιρός να ορθώσει το ανάστημά της, και αυτό κατ’εξοχήν στηρίζεται στο να θέσει τους όρους, που εξυπηρετούν μια πραγματική συνάντηση-συζήτηση των δύο μερών.   

Θεωρούμε ότι η βιασύνη αυτή, αντί να μειώσει, θα αυξήσει τους εθνικισμούς και τους εθνικούς διχασμούς εκατέρωθεν. Κάποια βήματα που πρέπει να γίνουν, πριν από αυτά που προβλέπει η απόφαση του ΟΗΕ, είναι :

 3.1 Να σταματήσει άμεσα η διαπραγμάτευση.

 3.2 Να ανοίξει συζήτηση με τελικό στόχο δημοψήφισμα και στις δύο πλευρές.
                      

 3.3 Να πάρει πρωτοβουλία η Ελληνική πλευρά, και από πάνω (Κυβέρνηση ),και από κάτω (οργανώσεις, επιστήμονες, διανοούμενοι κλπ ) για  επαφή με επιστήμονες, διανοούμενους , πολίτες και οργανώσεις της γειτονικής  χώρας, και να προχωρήσουμε σε ουσιαστική συζήτηση, δίχως παρουσία τρίτων, και δίχως βιασύνη ,έτσι ώστε από κοινού να διαμορφωθούν συνθήκες κατάλληλες για σύγκλιση θέσεων και αποκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης, πριν γίνουν τα δημοψηφίσματα για το τελικό σχέδιο.

     Έτσι, το σχέδιο αυτό που θα προκύψει,  θα είναι προϊόν πλατειάς διαβούλευσης, και δεν θα αφήνει περιθώρια σε άγνοια και παραπληροφόρηση, που τροφοδοτούν  τους εθνικισμούς και τις νεοφιλελεύθερες κοσμοπολίτικες  λύσεις από τα πάνω.

                                                                                                Β.Π.- Π.Μ.