Ένας
ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Απ΄την πρώτη
γνωριμία μέσ’τη Μάντρα στον Περαία,
πού’χαμε κλάρκ
και γερανούς και οχήματα παρέα
μηχανόλαδα και
γράσα άρωμα μοναδικό,
ένιωσα μία
πλημμύρα, μέσα μου, κάτι γλυκό
Μιά απλότητα,
ένα βλέμμα καθαρό μικρού παιδιού
Γελαστός, δεν
είχε σχέση με το ύφος του παλιού,
που κοιτά τον
νέο συνήθως μ'ένα τρόπο που σκοτώνει
και στην πρώτη
ευκαιρία τον ταράζει στο καψώνι
Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ
με άλφα κι όλα τ’άλλα κεφαλαία
Σου μιλούσε
μ’απλά λόγια για μικρά και για σπουδαία
Πρώτος ήτανε
στην πράξη με μεγάλη φαντασία
Ταπεινός μα
φρέσκος πάντα δεν ζητούσε εξουσία
Στα ταξίδια
σ’άλλους τόπους για να κάνουμε προτάσεις,
τι θ’αλλάξουν,
τι θα φέρουν δια ξηράς ή διά θαλάσσης,
εξαντλούσε με
προτάσεις Άγγλους, Γάλλους ειδικούς
Με τα λίγα αγγλικά
του που’ταν χάρμα να τ’ακούς
Τον εγέμιζε
μονάχα να προσφέρει ό,τι μπορούσε
Το καρώ πουκάμισό
του που όλο τον καιρό φορούσε
σου μιλάει δίχως
λόγια για τ’απλά και τα ωραία
Για λιτό βίο που
θα’χει την ποιότητα παρέα
Όραμα είχε
φτιαγμένο για μια άλλη κοινωνία,
που μαρτύραγε
η ζωή του κι όχι σκέτη θεωρία,
για ζωή που ο
καθένας θα’ναι δημιουργός μεγάλος
δίχως χρήμα, όλοι
ίσοι και αδέρφια με τον άλλο
Πέτρος Μποτέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου