ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ
Αν τούτη την Ανάσταση την πνίγουν τα σκοτάδια
αν έγκλειστοι βρισκόμαστε μέρες πολλές και βράδια
εμείς δεν θα κιοτέψουμε θα βρούμε κάποιο χάσμα
και το τσιμέντο θα σκιστεί και θα γενεί το θαύμα
Από τα χρόνια τα παλιά σκλαβιά και αιχμαλωσία
τά'διωχνε η αποκοτιά λεύτερου πανδημία
όταν αστέρι φώτιζε το κοιμισμένο μέσα
και ξύπναγε τ'ατίθασο με ανθρωπιά και μπέσα
Δροσάτο είναι της αυγής το ύστερο αστέρι
μηνάει για ήλιο κι ουρανό καθάριο που θα φέρει
ίδιο τ'αστέρι του βοριά Γκάτσου και Χατζηδάκι
βαστάει απ'του Σολωμού φρεσκάδα κι αεράκι
Και της αγάπης το φιλί που φώτιζε άσπρο κερί
προσμένει λεύτερη αγκαλιά, το ξέρουμε ''τα πάντα ρεί''
σε δαφνοφόρες εκκλησιές, σε δρόμους , σε πλατείες
για να φτιαχτούν ερωτικές οι νέες πολιτείες
Καλή Ανάσταση καλέ και έγκλειστέ μου φίλε
δεν μας τρομάζουν οι καιροί μαζί άγρυπνος μείνε
να διώξουμε από μέσα μας κι έξω φωνές σειρήνων
για να διαβεί η Πασχαλιά των ρόδων και των κρίνων
Πέτρος Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου