ΕΙΔΗΣΕΙΣ (οι άλλες)

Η ΑΣΘΕΝΗΣ : «Νικήτρια από τη μάχη που έδωσε με τον κορονοϊό βγήκε μία υπεραιωνόβια 102 ετών, που πήρε εξιτήριο από το Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας μετά από εικοσαήμερη νοσηλεία».

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ : «Η αγάπη και το πείσμα για ζωή νικάει κάθε κακό.... » δήλωσε ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ : '' ..από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα..''

https://youtu.be/jj0jIwdN0X0

 ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Ικαριώτης, από πολύτεκνη οικογένεια, πέντε αδέρφια. Το 1973 ήταν 18 ετών. Ήρθε στην Αθήνα κι έγινε παιδί γιά όλες τις δουλειές, οικοδόμος, ελαιοχρωματιστής, ό,τι έβρισκε.

Όταν είχε χρόνο σκάρωνε στίχους και μουσικές με την κιθάρα του. Ποιητής της πιό πρόχειρης και ανόθευτης έμπνευσης.

Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ανεβασμένος στην πύλη κουνούσε την ελληνική σημαία.

Έπεσε όταν μπήκε το τανκ . Μετά τον έπιασαν, τον πήγαν στο Χαϊδάρι και τον βασάνισαν.

Παρέμεινε ανώνυμος. Κάποιοι φίλοι του μόνο ήξεραν.

Ύστερα μπάρκαρε και κάποτε βγήκε στην Αμερική. Δεν τον χώραγε όμως ο τόπος και γύρισε στο νησί του.

Έκανε μαθήματα κιθάρας σε παιδιά. Το παρατσούκλι του ήταν ''Αλμπάνο''.

Το Καλοκαίρι του 1993, στις μεγάλες πυρκαγιές του νησιού, προσπάθησε να σώσει κάποιους γέροντες από τη φωτιά. Τό'χε στο αίμα του. Δεν ήθελε εγκλωβισμένους. Έμπαινε μέσα σε όλα. Αγαπούσε τη ζωή. Μπήκε στη φωτιά και δεν βγήκε ποτέ. Ήταν 38 χρονών.

Τον έλεγαν Γιώργο Κηρύκου

                  Εποχή πανδημίας

Πανδημία, επιδημία η ουσία είναι μία

χάνεται ξανά το μέτρο σε αυτήν την τρικυμία

πολλοί πάλι θα την κάνουν και θα πάρουν και το σίτο

με το σύνθημά το ίδιο ''ο σώζων εαυτόν σωθήτω''

Το μαζί θα γίνει χώρια ο παπάς και το ραβδί του

και στο δέντρο θα απομείνει μοναχό κάθε κλαδί του

Το παιδί χάνει τη μάνα και η μάνα το παιδί της

κι η ζωή μιά πεθαμένη που τη δάγκωσε αστρίτης

Βάλε μάσκα βγάλε μάσκα άλλο πάνω άλλο κάτω

με μπερδεύουνε και βλέπω στον ορίζοντα τον πάτο

κάποιοι μας τα λένε έτσι κάποιοι άλλοι λένε άλλα

τρικυμία στο κρανίο νιώθω κάπως σαν μπουκάλα

Μας χωρίζουνε οι φόβοι για ιούς και άλλα τέτοια

ξεθυμαίνουν οι αγάπες μένουν μοναχά τα ντέρτια

χάνεται κι η λογική μας η θολούρα κυριεύει

και η ασυναρτησία με τη φρόνηση παλεύει

Μου μιλάνε για υγεία εγώ όμως αρρωσταίνω

στριμωξίδι, φασαρία και ποτέ δεν ξαποσταίνω

κι αν πληροφορία ψάχνω απ'την τηλεόρασή μου

άλλα αντ'άλλων κι η ευθύνη είναι μοναχά δική μου

Νιώθω ένοχος αν βήξω και αν κάνω χειραψία

το μυαλό αμέσως πάει σε κρανίο, νεκροψία

Την ταβέρνα αποζητάω να τσουγκρίσω ποτηράκι

Το τραπέζι της παρέας στου σπιτιού το σαλονάκι