Τα δύο Τζίνι

Σε λυχνάρι δύο Τζίνι η ζωή έχει δωρίσει

είναι τα πρωτάτα δώρα κι όπως λεν η πρώτη φύση

αν το ψάξεις μέσα, γύρω, ίδια δώρα έχουν όλοι

μας ακολουθούνε πάντα σε καθημερνή και σχόλη

Είναι και τα δυό τους πάντα τύραννοι ή ευεργέτες

πότε άγκυρες και στάση πότε δυνατοί ερέτες

το ταξίδι όταν αρχίζει δίχως έγνοιες δίχως έξεις

με ανύπαρκτες τις λέξεις δεν μπορείς να τα προσέξεις

Στο κατόπι θα πλακώσουν των Σειρήνων οι φωνές

από λέξεις που 'χουν μέσα και κατάρες και ευχές

σε παιδεύουν σε ζαλίζουν γλύκα πίκρα περισσή

με ξεφάντωμα ή πάλι ναυαγός σ'ένα νησί

Το πιό όμορφο το τζίνι με καρδούλες στολισμένο

αν κολλήσει σαν τη βδέλλα το παιχνίδι τελειωμένο

θέλει αέρα, ελευθερία, αγκαλιές, φιλιά και χάδια

στο ακέραιο τα δίνει με προτίμηση στα βράδια

Τ'άλλο γίνεται προστάτης η ζωή μην πάει χαμένη

με μεγάλη όμως δόση η ψυχή 'ναι φοβισμένη

μιά σκιά μαύρη θα γίνει κι η ζωή πλέον εν τάφω

και διαλείμματα με ύπνο ή και με κανένα μπάφο

Πέτρος Μπ.