Μιά μαχαιριά

   Βλέμματα ένοχα μικρά με φόβο και με μίσος

   λόγια  πολλά απόλυτα  με άγνωστο το ίσως

   ο διπλανός κι ο παρακεί σ'απόσταση μεγάλη

   σε μιά ζωή που ήθελαν να την πληρώνουν άλλοι

   Γίγαντα έφτιαξε η φωτιά κι υψώθηκε στα ουράνια

   από οργή κι από θυμό για τα καμμένα κράνια

   και ξέσπασε με μαχαιριά βαθιά που δεν σκοτώνει

   βγάζει το δηλητήριο που στις καρδιές τρυπώνει

   Πορεία για το άγνωστο με οδηγό κανένα

   ματιές κλεφτές στ'απέραντο το όλο και το ένα

   γίνεται ο κάθε άγνωστος φίλος και παραστάτης

   να βάλει η Φύση σε γιορτή και πάλι τα καλά της

                                                        Πέτρος Μ.