ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ - ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Ζούμε σε εποχές και κοινωνίες όπου οι κυρίαρχες αρχές που τις χαρακτηρίζουν είναι το κίνητρο του κέρδους, η ιδιοτέλεια, ο ατομικισμός και ο ανταγωνισμός .

Με τις αρχές αυτές έχει συσσωρευτεί με τα χρόνια ένας τεράστιος πλούτος, μοναδικός στην ιστορία, σε λίγα χέρια, και μία τεράστια δύναμη για την υπεράσπιση του (δικαστική και εκτελεστική εξουσία, κόμματα, ΜΜΕ, μηχανισμοί βίαιης καταστολής, παρακρατικές οργανώσεις, παγκόσμιοι οργανισμοί, δεξαμενές σκέψης, λέσχες, ιδρύματα χρηματοδότησης, διανοούμενοι εξαρτημένοι κλπ.). Παράλληλα έχει συσσωρευτεί ένς τεράστιος όγκος υλικών και ψυχικών σκουπιδιών που απειλούν το ανθρώπινο είδος, τη φύση και αυτή ακόμα τη Γη.

Η ζωή έχει αποδείξει ότι η υπερβολή, το πέραν του μέτρου, δημιουργεί στρεβλές καταστάσεις που τις υφίστανται με διαφορετικό τρόπο όλοι οι συμμετέχοντες .

Έχουν δημιουργηθεί έτσι χρυσά κλουβιά προστασίας για τους λίγους και σκουριασμένα κλουβιά απαξίωσης για τους πολλούς. Ωστόσο και τα δύο είδη κλουβιών καταργούν την ελευθερία πρώτα απ' όλα και τη χαρά της επικοινωνίας.

Η υπερβολική συσσώρευση, στο ''στρατόπεδο'' των λίγων, των ''από πάνω'' , γεννάει αίσθηση ανικανοποίητου, απληστία, και σήψη, που εκδηλώνεται με διαφθορά, πόλεμο και βιασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Στο ''στρατόπεδο'' των ''από κάτω'' η αγωνία της επιβίωσης γεννά μίσος και εκδικητικές διαθέσεις ανατροπής της υπάρχουσας επώδυνης κατάστασης. Ιστορικά όμως, η όποια ανατροπή, μετά τον πρώτο διάστημα που γίνονται κάποιες αλλαγές , στη συνέχεια συνοδεύεται από ανάλογα φαινόμενα συγκέντρωσης δύναμης στην αρχή, και πλούτου στη συνέχεια, σε λίγους πάλι. Απλά αλλάζουν τα πρόσωπα.

Αυτό το μίσος των πολλών, των ''από κάτω'', για την υπάρχουσα κατάσταση από τη μια, και ο φόβος των ''από πάνω'' για το ενδεχόμενο ανατροπής τους από την άλλη, κάνει τους ''από πάνω'' να χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τρομοκρατήσουν, διασπάσουν, καθηλώσουν και υποτάξουν τους ''από κάτω''. Κύριο όπλο τους ο γενικευμένος φόβος με επανειλημμένα σοκ. Στις μέρες μας έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις το ''διαίρει και βασίλευε'' μεταξύ θρησκευτικών δογμάτων, φυλών, εθνών (βίαιη λιτότητα, τρομοκρατία, πόλεμοι κλπ) ακόμα διαίρεση και μεταξύ ατόμων (παράλογα μέτρα για προστασία της υγείας) .

Παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία, πολλά και διαφορετικά : α) Οι δίδυμοι πύργοι το 2001 και η εργαλειοποίηση του γεγονότος με προπαγάνδα για ύπαρξη γενικευμένης αόρατης τρομοκρατικής απειλής , από τρομοκράτες της διπλανής πόρτας, και δημιουργία κατάλληλου κλίματος φόβου, καχυποψίας και περιορισμού των ελευθεριών. β) Η αντικαπνιστική υστερία με στοχοποίηση των καπνιζόντων το 2006. Πάλι ξεκινάει από τις ΗΠΑ που κυριαρχούν παγκόσμια μετά το 1989, όταν κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ. Χρησιμοποιούν το κάλπικο πρόσχημα, ότι αποβλέπουν στην υγεία των πολλών, σε μιά χώρα με το χειρότερο σύστημα υγείας για τους πολλούς. Ο στόχος είναι η υποταγή των πολλών σε εντολές και η διαίρεση της κοινωνίας, χωρίς αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, που θα σέβονται καπνιστές και μη. γ) Η προσπάθεια τρομοκράτησης με εργαλειοποίηση διάφορων παλαιότερων ιών(Η1Ν1 κλπ) που απέτυχε και δ) η τελευταία απόπειρα για χρησιμοποίηση του ιού sars-cov-2 που εμφανίστηκε πριν δύο χρόνια. Eχοντας επιπλέον σχετική εμπειρία και έχοντας κάνει καλύτερη προετοιμασία αξιοποίησής των ιών, εφάρμοσαν διόγκωση των αριθμών, έντονη προπαγάνδα εξαπάτησης και διασποράς φόβου, αποκλεισμό με κάθε τρόπο της διαφορετικής άποψης, απειλές, και τέλος εγκατάλειψη των ασθενών σε ένα υποβαθμισμένο Τριτοβάθμιο σύστημα υγείας και σε ένα σχεδόν ανύπαρκτο Πρωτοβάθμιο . Αυτό είχε σαν συνέπεια υπερβολικά μεγάλο αριθμό θυμάτων τόσο από covid όσο και από άλλες ασθένειες. Ο χειρισμός της πανδημίας με τα εκατομμύρια θύματα μιλάει εύγλωττα για τις απεγνωσμένες επιλογές των από πάνω'' να διατηρήσουν αυτά που έχουν, και που οδηγούν εν τέλει ακόμα και σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε Ανατολή και Δύση.

Τα προβλήματα των 4 παραδειγμάτων κατά βάθος τα γεννάει το ίδιο το υπάρχον παρά φύσιν μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας, με την εξωφρενική εκμετάλλευση ανθρώπων και φύσης. Ένα μοντέλο που προσπαθεί ακόμα και τα προβλήματα που γεννάει, να τα αντιμετωπίσει με τρόπο που θα το συντηρήσουν και παραπέρα ενισχύσουν. Και ο πλανήτης Γη καταστρέφεται. Η σύγχρονη τεχνολογία που απελευθερώνει θέσεις μηχανικά επαναλαμβανόμενης εργασίας και προχωράει με την τεχνητή νοημοσύνη και σε πιό σύνθετες εργασίες, χρησιμοποιείται πάλι από τους λίγους για ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση και παράλληλη εξουδετέρωση της διαμαρτυρίας αυτών που χάνουν την εργασία τους και απειλείται η ζωή τους.

Είμαστε πλέον σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Δύο κατευθύνσεις φαίνεται να ξανοίγονται :

Η μία κατεύθυνση είναι η πολύωρη εργασία για τις θέσεις που συνεχίζουν να υπάρχουν, με εργαζόμενους που ο χρόνος τους είναι κατά το πλείστο στη διάθεση της εταιρείας . Για την τεράστια στρατιά των ανέργων, μεθοδεύεται ένα επίδομα οριακής επιβίωσης, που τους καθιστά νεοζητιάνους, χωρίς δυνατότητα βελτίωσης της ζωής τους ή διαμαρτυρίας και χωρίς δημιουργική συμμετοχή στον κοινωνικό ιστό, που έτσι διαλύεται σε μονάδες ανίσχυρες και πλήρως ελεγχόμενες. Παράλληλα για τους ανέργους και τους συνταξιούχους συντελείται η δημιουργία εξευγενισμένων Καιάδων-νοσοκομείων υποστελεχομένων για ελάττωση του πληθυσμού.

Η δεύτερη κατεύθυνση μπορεί να οδηγεί, με τη σταδιακή απελευθέρωση από μηχανικές εργασίες και συμπεριφορές, εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου, ελάττωση των ωρών εργασίας , εξάλειψη της ανεργίας , επιλογή εργασίας ανάλογα με το ταλέντο, γόνιμη συνεργασία, προσφορά του παραγόμενου έργου στην κοινωνία, δημιουργική συμμετοχή στην κοινότητα, που τον παραγόμενο πλούτο τον μοιράζεται, έτσι ώστε να εξασφαλίζει μία απλή και επιλεγμένα λιτή ζωή για όλους, και που δεν καταστρέφει τον άνθρωπο και τη φύση. Είναι μία κατεύθυνση, ένας δρόμος, που μπορεί να ''ανοίγεται καθώς βαδίζει'' η κοινωνία συνειδητά, ανάλογα κάθε φορά με τις πραγματικές ανάγκες της. Είναι ένας δρόμος συμμετοχής και ευθύνης του κάθε πολίτη. Είναι ένας δρόμος για μια κοινωνία για όλους χωρίς αποκλεισμούς.

Η επιλογή κατεύθυνσης είναι υπόθεση καθημερινή, ασυνείδητη ή συνειδητή. Όλοι όσοι συνειδητοποιούν την σημερινή αδιέξοδη κατάσταση και βλέπουν την αναγκαιότητα της δημιουργικής αυτενέργειας, χωρίς ανάθεση σε άλλους για να σκεφτούν και να αποφασίσουν, ενεργούν προς τη δεύτερη κατεύθυνση. Η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή είναι σημαντική, γιατί η ζωή είναι άθροισμα στιγμών. Το μικρό περιέχει το μεγάλο και τα μέσα περιέχουν το σκοπό. Και όπως έλεγε ο Γκάντι ''Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο''

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ