ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Λίγη κόλλα τρία καλάμια και χαρτί γλασέ για ουρά

φτιάχναν τ'όνειρο που ο σπάγκος το κρατούσε χαλαρά

αμολούσα την καλούμπα στο απέραντο να πάει

κι η ψυχή μαζί πετάει και τη γη την παρατάει

Ήτανε το πέταγμά του σκίρτημα ελευθερίας

και μεσ'το γαλάζιο φόντο του κενού και της αιθρίας

με τσαλίμια και καπάτσα να μου κόβουνε το αίμα

η ζωή ακροπατούσε με αλήθεια δίχως ψέμα

Κι αν στα χρόνια αυτά τα νέα φτιάχνουνε τους πλαστικούς

όνειρα έτοιμα κονσέρβα από κάποιους ειδικούς

κάνω εγώ αυτό που ξέρω και με τεντωμένο χέρι

το χαρταετό πετάω κι έχω σύμμαχο τ'αγέρι