ΜΗΤΕΡΑ Είχε σέβας κι ήταν πρώτη μέσα στην κοινότητα και την αγαπούσαν όλοι ήταν η ποιότητα μήνυμα έστελνε σπουδαίο για αγάπη προσφορά ζωή νέα εγεννούσε, άγνωστη η αποφορά

Μα περάσανε τα χρόνια και τ'αρσενικό με θράσος σήκωσε ψηλά κεφάλι, ήθελε να ειν'ο άσσος που τα πάντα τα ορίζει και γυναίκα και παιδιά και μοναδικό αφέντη θέλει νά'χει τη σοδειά

Και την πτώση συνοδεύει η γνωστή κληρονομιά που παιδεύει ανιόντες, κατιόντες με τη μιά φτάνει κι η αχαριστία κι όλοι δυσαρεστημένοι κι από την ωραία σχέση άραγε τι απομένει;

Νά΄την και η προστασία που μου γίνεται συνήθεια χάνομαι δίχως να βρίσκω τη δική μου την αλήθεια και με τη συμβία πάντα να ξεσπάει ένας καυγάς γιατί το φαΐ δεν είναι σαν εκείνο της μαμάς

Η Μητέρα πού'χει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια σαν γεράσει κάνει κόνξες και ζητάει παρακάλια υποχρέωση να νιώθουν τα παιδιά της δια βίου φωτοστέφανο για κείνη κι όχι μόνο του αγίου

Αν δεν βρούμε τη μητέρα και αυτή τον εαυτό της θα μας μένει η γιορτή της κι όχι εκείνη η ποιότης που΄χε στα παλιά τα χρόνια κι όλο κάτι μας θυμίζει το πηγάδι που όλο δίνει και ξανά πάντα γεμίζει

Μάνα, μητέρα και μαμά μία καρδιά μεγάλη μα η δική μου η ζωή δεν είναι για χαλάλι να χαίρεσαι αν έμαθα μόνος μου να βαδίζω και το τραγούδι μου για σε λεύτερος να σφυρίζω Πέτρος Μ.