Καλήν ημέραν άρχοντες

κι αρχόντισσες αντάμα

την αρχοντιά μη χάνετε 

και θα γενεί το θάμα

 ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΑΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΜΚΙΕ

ΤΟ ΜΚΙΕ ΧΤΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΡΙΟ

Συμπληρώνονται στις 15 Δεκέμβρη, 10 χρόνια από τη στιγμή που, μέσα στα πέτρινα μνημονιακά χρόνια, γεννήθηκε το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (ΜΚΙΕ). Μια κουβέντα του Μίκη, ο θυμός για την ανάλγητη στάση της Πολιτείας απέναντι στα θύματα που σώριαζε η κρίση, η ιδέα που έπεσε από τον Γιώργο Βήχα και η αγωνία όσων ζούσαν το κλίμα των διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων για το μέλλον αυτού του τόπου, ήταν αυτά που έκαναν πράξη μια ιδέα και στήθηκε το ΜΚΙΕ.

Το σύνθημα «Κανείς μόνος του στην κρίση» ήταν αυτό που έδωσε πνοή στην ιδέα και αρωγός στην όλη προσπάθεια στάθηκε η τότε Δημοτική αρχή του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης , που προσέφερε στέγη σε χώρο της πρώην Αμερικανικής βάσης, έτσι ώστε οι λίγοι άνθρωποι που πλαισίωναν τον Γιώργο Βήχα να λειτουργήσουν ένα Ιατρείο αντίστασης και αλληλεγγύης! Σύντομα η αρχική ομάδα πλαισιώθηκε και από άλλους εθελοντές, γιατρούς και απλούς πολίτες, που συστρατεύθηκαν σ’ αυτόν τον αγώνα : το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού ήταν πλέον γεγονός! Ένα νέο εγχείρημα, χωρίς προηγούμενη εμπειρία. Με οδηγό την πίστη και τον σεβασμό στον άνθρωπο, οι εθελοντές του έβαλαν τις βάσεις μιάς συλλογικότητας, εμπνεόμενοι από τις αξίες που ανέδειξε το κίνημα των πλατειών και οι ανοιχτές συνελεύσεις της Πλατείας Συντάγματος που συμμετείχαν.

Κάνοντας αναδρομή στα χρόνια αυτά που κύλησαν είναι πραγματικά να θαυμάζει κανείς πώς συσπειρώθηκαν δεκάδες και στη συνέχεια εκατοντάδες άνθρωποι με διαφορετικά «πιστεύω» σε μία δομή, η οποία δεν είχε το γνωστό δομημένο πλαίσιο ενός σωματείου, αλλά ήταν χωρίς ιεραρχία, και λειτουργούσε με όρους αυτοδιαχείρισης και άμεσης δημοκρατίας.

Στο νέο αυτό εγχείρημα ήταν νέα και η σχέση γιατρών και ασθενών. Αντί για το κυρίαρχο ιατροκεντρικό μοντέλο, που εστίαζε στην ασθένεια μόνο, εφαρμόστηκε το Ιπποκράτειο ανθρωποκεντρικό, που εστίαζε στο όλον, στον ολόκληρο άνθρωπο με τις ανάγκες του, ψυχικές και σωματικές, και σε ολόκληρο το ιατρικό του ιστορικό.

Νέα ήταν και η σχέση των άλλων εθελοντών με τους ασθενείς. Η υποδοχή των ασθενών με κατανόηση και αλληλεγγύη από τους εθελοντές της γραμματείας, καθώς και από τους εθελοντές του φαρμακείου, δημιουργούσε ένα ζεστό φιλικό κλίμα σε απογοητευμένους και απαξιωμένους ανθρώπους από την επίσημη Πολιτεία.

Η αμοιβή των εθελοντών δεν ήταν και δεν είναι χρηματική, αλλά το πρωτόγνωρο βίωμα μιάς εργασίας που α) την επέλεγαν οι ίδιοι χωρίς χρηματικά κριτήρια-μισθό, β) αποφάσιζαν οι ίδιοι για τα θέματά της, γ) ήταν ελεύθεροι να δημιουργούν, προτείνοντας νέες ιδέες και θέτοντάς τις, μετά από συναπόφαση, σε εφαρμογή (ατομική πρωτοβουλία των πολλών), δ) επιδίωκαν τη συναίνεση, και μόνο κατανάγκη εφάρμοζαν τη ψηφοφορία, ε) δεν βίωναν ανταγωνισμό αλλά σχέσεις ισότιμης συνεργασίας και αλληλεγγύης με τους συνεθελοντές τους και στ) η μη ύπαρξη ιεραρχίας τους περιόριζε τις εγωιστικές και εξουσιαστικές τάσεις, που χαρακτηρίζουν την σημερινή ατομοκεντρική κοινωνία.

Με βάση τις τρεις θεμελιώδεις αξίες :

Να μη γίνονται δεκτές χρηματικές δωρεές από κανένα δωρητή

Να μην επιτρέπεται η οποιαδήποτε κομματική ανάμειξη στη λειτουργία του και

Να μη διαφημίζεται κανείς δωρητής για την προσφορά του

το ΜΚΙΕ στηρίχτηκε στην ανιδιοτελή προσφορά των εθελοντών του και των χιλιάδων συμπολιτών μας, οι οποίοι σε όλα αυτά τα χρόνια ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις μας και κάλυψαν και καλύπτουν τις ανάγκες μας σε φάρμακα, ιατρικά αναλώσιμα, βρεφικά γάλατα και πάνες ακόμα και ιατρικό εξοπλισμό. Έτσι στα 10 αυτά χρόνια έγιναν περισσότερες από 75.000 ιατρικές πράξεις και μπόρεσαν 8.000 συνάνθρωποί μας να καλυφθούν ιατροφαρμακευτικά. Και ακόμα, κάλυψε και καλύπτει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, ανάγκες και ελλείψεις δομών και μονάδων υγείας. Έκανε αποστολές υγειονομικού υλικού εντός και εκτός Ελλάδας (Γάζα, Κομπάνι, Αιθιοπία), βοήθησε συνανθρώπους μας που επλήγησαν από φυσικές καταστροφές (Μάτι, Μάνδρα κλπ). Και φυσικά στήριξε τον αγώνα για τη διάσωση του περιβάλλοντος και τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, κάτι που μαρτυρεί και το όνομά του, Μητροπολιτικό Κ.Ι. Ελληνικού.

Για τον αγώνα του και την προσφορά του, δεν είναι μόνο τα βραβεία που τίμησαν το ΜΚΙΕ για το έργο του, είναι η εκτίμηση, η αποδοχή και η απήχηση που είχε όχι μόνο στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στο εξωτερικό: άτομα, ομάδες και σύλλογοι από την Ευρώπη και την Αμερική και μέχρι την Αυστραλία στήριξαν και στηρίζουν τον αγώνα του Ιατρείου μας. Γιατί ο αγώνας αυτός δεν ήταν μόνο η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σ’ αυτούς, που η πολιτική της λιτότητας τους την είχε στερήσει. Δεν ήταν μόνο η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η ψυχολογική στήριξη που έβρισκαν στο ΜΚΙΕ αυτοί που το «σύστημα» είχε βάλει στην άκρη. Ήταν και ο αγώνας ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές και πρακτικές. Ήταν ο αγώνας για να χειρουργηθεί ο ασθενής που ήταν ανασφάλιστος, να μην αφήνεται ο καρκινοπαθής χωρίς φάρμακα. Αλλά ήταν και ο αγώνας να σπάσει η απομόνωση και η παραπληροφόρηση και να καταδειχθεί το μέγεθος της ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης. Να γίνει γνωστό σε Ελλάδα και εξωτερικό το μέγεθος της συμφοράς που η δημοσιονομική λιτότητα είχε προκαλέσει στη Δημόσια Υγεία. Να πάψει το αγαθό της Υγείας να είναι προνόμιο των ολίγων και εχόντων, αλλά να είναι κοινό αγαθό και δικαίωμα.

Στα 10 χρόνια λειτουργίας του το ΜΚΙΕ δεν έπαψε να αγωνίζεται για ένα Δημόσιο Σύστημα Υγείας, δεν έπαψε να διεκδικεί το αυτονόητο, δηλ. προϋπολογισμό που να διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του Συστήματος Υγείας, στελέχωση όλων των βαθμίδων της περίθαλψης με το απαιτούμενο προσωπικό, αποτελεσματική και σύγχρονη παροχή ιατρικών υπηρεσιών στους πολίτες. Δεν έπαψε ποτέ να καυτηριάζει και να καταγγέλλει με ανακοινώσεις και Δελτία Τύπου τα κακώς κείμενα στο χώρο της Υγείας και παράλληλα να διεκδικεί ένα δημόσιο και ποιοτικό σύστημα Υγείας. Ακόμα και μετά το 2016, όταν ύστερα από πολλούς αγώνες που δώσαμε μαζί με πολλούς άλλους, με νόμο απέκτησαν πρόσβαση οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας στο Σύστημα Υγείας, οπότε δεν υπήρχε και λόγος να λειτουργούν και τα Ιατρεία μας, το ΜΚΙΕ συνέχισε να στηρίζει όλους τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους συμπολίτες μας, που αδυνατούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους, καθώς και να παρέχει ψυχιατρική και ψυχολογική στήριξη.

Επίσης αντιμετωπίσαμε με επιτυχία τις όποιες επιθέσεις δεχτήκαμε από διάφορες κατευθύνσεις, που έβλεπαν στο εγχείρημα μας αυτό την κριτική και την αμφισβήτηση των επιλογών τους, καθώς και του κοινωνικού μοντέλου τους, που συνοψίζεται στο ''κοίτα την πάρτη σου''.

ΣΗΜΕΡΑ, 10 χρόνια μετά

Ο αγώνας συνεχίζεται! Η πανδημία και ο φόβος του θανάτου στάθηκε η χρυσή ευκαιρία να χτυπηθεί καίρια η αλληλεγγύη. Το «εμείς» έδωσε τη θέση του στο «εγώ», η «ατομική ευθύνη» έρχεται να συγκαλύψει λάθη και εγκληματικές ελλείψεις. Το «Τηρείτε τις αποστάσεις» εξελίσσεται σε συνώνυμο του «Μην εμπιστεύεσθε παρά μόνον τον εαυτό σας», όπως παρατηρεί διακεκριμένος πολιτικός επιστήμονας. Και η παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία λόγω πανδημίας, σε συνδυασμό με τα εισπρακτικά και αντιλαϊκά μέτρα που θεσμοθετήθηκαν, προοιωνίζονται ένα εξίσου ζοφερό μέλλον αντίστοιχο με αυτό που βιώσαμε και βιώνουμε ελέω κρίσης. Εν μέσω πανδημίας, με όλα αυτά τα οποία βιώνουμε, οι δαπάνες για την Υγεία μειώνονται, αντί να αυξάνονται: μείον 820.000.000 στον προϋπολογισμό, μείον 808.000.000 στις έκτακτες δαπάνες για τον COVID-19, μείον στην επιχορήγηση των νοσοκομείων, μείον σε προσωπικό… Παράλληλα ενισχύεται, με την ανοχή και στήριξη της κυβέρνησης, ολοένα και περισσότερο η εμπορευματοποίηση της Υγείας, ενός δημόσιου αγαθού, καθώς η αδυναμία περίθαλψης στις δημόσιες δομές υγείας αναγκάζει τους συμπολίτες μας, όσους μπορούν, να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Με το ξέσπασμα της πανδημίας το ΜΚΙΕ δεν σταμάτησε το έργο του, αλλά συνέχισε, πρώτα στο παλιό και τώρα στο νέο κτίριο, να παρέχει τη στήριξή του σε συμπολίτες μας , όπως έκανε πάντα κάτω από όλες τις συνθήκες. Παράλληλα, με επτά (7) δελτία τύπου έχει επισημάνει την πρώτη προϋπόθεση αντιμετώπισης της πανδημίας, που είναι η αναστύλωση και ενδυνάμωση του διαλυμένου Α'βάθμιου συστήματος υγείας, και έχουμε κάνει σχετικές συγκεκριμένες προτάσεις. Αντιμετωπίζοντας μια πρωτοφανή αδιαφορία, για αυτό το έργο, από την κυβέρνηση, προβληματιζόμαστε για τρόπους παρέμβασης όπως είχαμε κάνει και στο ξεκίνημα των μνημονίων.

Το ΜΚΙΕ δεν μπορεί να μείνει αμέτοχο και απαθές σ’ αυτόν τον ορυμαγδό. Θα συνεχίσει με συνέπεια και με όλες του τις δυνάμεις για ένα αποτελεσματικό Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Θα συνεχίσει να δίνει τον αγώνα του με συνέπεια και ανιδιοτέλεια, όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια. Το οφείλει στην Ιστορία του, το οφείλει σε όλους αυτούς που το πίστεψαν και το στήριξαν, το οφείλει στους ασθενείς του!

Ευχαριστούμε τους χιλιάδες συμπολίτες μας και τους εκατοντάδες υποστηρικτές μας από τις άλλες χώρες, που μας βοήθησαν και μας βοηθούν στην εκπλήρωση του έργου μας. Ευχαριστούμε και τους ωφελούμενούς μας για την εμπιστοσύνη που μας δείχνουν και για τη διάθεσή τους να μας βοηθήσουν, είτε γινόμενοι εθελοντές είτε προσφέροντας τεχνικές υπηρεσίες.

Σε όλα τα χρόνια της ύπαρξής του ΜΚΙΕ διαρκής είναι η επιθυμία και η προσπάθεια για βελτίωση των λειτουργιών μας με αξιοποίηση λαθών και παραλείψεων, καθώς και η προσπάθεια να είναι πάντα επίκαιρο. Έτσι κλείνοντας τα δέκα χρόνια και έχοντας αλλάξει τόπο εγκατάστασης και εμβέλεια δράσεων, αποφάσισε να δώσει νέο όνομα στον εαυτό του, που να ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητά του.

Το νέο του όνομα είναι :

Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελλάδας.

 Hopi Indian Chief White Eagle commented a few days ago on the Kovid situation:

"This moment that humanity is living through can be considered a door or a hole. The decision to fall into the hole or go through the door is yours.

If you consume information 24 hours a day, with negative energy, constantly nervous, with pessimism, you will fall into this hole.

But if you take the opportunity to look at yourself, to rethink life and death, to take care of yourself and others, you will go through the door.

Take care of your home, take care of your body. Connect with your spiritual home. When you take care of yourself, you take care of others at the same time.

Do not underestimate the spiritual dimension of this crisis. Adopt the perspective of an eagle that sees everything from above with a broader vision.

There is a social demand in this crisis, but also a spiritual demand. The two go hand in hand. Without the social dimension, we fall into fanaticism. Without the spiritual dimension, we fall into pessimism and futility.

You are prepared to go through this crisis.

Grab your toolbox and use all the tools at your disposal. Learn to resist by the example of the Indian and African peoples: we have been and continue to be exterminated.

* But we never stopped singing, dancing, lighting fires and having joy.

Don't feel guilty for feeling lucky in these difficult times. Being sad and without energy doesn't help at all.

* Resilience is resilience through joy!

You have the right to be strong and positive. You have to maintain a beautiful, cheerful and bright posture.

This has nothing to do with alienation (ignorance of the world). It is a strategy of resistance.

When we walk in the door, we have a new view of the world because we have faced our fears and difficulties.

This is what you can do now:

- Serenity in the storm,

- Keep calm, meditate daily,

- Make a habit of encountering the sacred every day.

Demonstrate resilience through art, joy, trust and love. "

 Γιά όσα συμβαίνουν, μίλησε προφητικά ο ποιητής :

''....Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω νά'ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του''

''..η άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή..''

Οδυσσέας Ελύτης : ''Συν τοις άλλοις'' και ''Το Άξιον Εστί''

ΝΥΧΤΩΔΙΑ

 

Νυχτωδία

Πόλεις γκρεμίζονται άνθρωποι χάνονται

τζόγοι κερδίζονται ποτέ δεν πιάνονται

κομμένα χέρια να πολεμάνε

παιδιά στο δρόμο κλαίνε, πεινάνε

Σκουπίδια γέμισαν δρόμοι πλατείες

φεύγουν και χάνονται  οι εφεδρείες

απελπισία, ζόφος, μαυρίλα

ακέφαλοι, ασώματοι και καμαρίλα

Μία θεία μελωδία βγαίνει από τη γωνία

και φωνή που λέει προχώρα οι καιροί κρύβουν και δώρα

Θάνατο βρέχει απ'τις οθόνες

άντρες, γυναίκες, μόνοι και μόνες

ουρές για το τίποτα παλιά η χλεύη

ο Γολγοθάς έχει κατέβει

Ανέμους σπέρνουνε τι θα θερίσουνε ;

κι αν για τον Όμηρο πόλεις ερίζουνε

τώρα υπάρχουν μονοφωνίες

δεν επιτρέπονται διαφωνίες

Πέτρος Μπ.

17 Νοέμβρη 1973

''Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία''

17 Νοέμβρη 2021

''Ψωμί - Υγεία - Παιδεία - Ελευθερία''

 Χρόνης Μίσσιος : 8 Νοεμβρίου 1930 -20 Νοεμβρίου 2012 .

Επίκαιρος γιά ζώσα ζωή και όχι απλή επιβίωση

''...Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιό σημαντικά, τα πιό ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα. να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, , ν'απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας...

Όλοι, όλα τ'αφήνουμε γι'αυτό το αύριο που δε θα έρθει ποτέ..''

Από το βιβλίο του ''Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;''

28η Οκτωβρίου

 "Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του".

Γ. Ρίτσος

Μαρτυρία του Μ. Γλέζου, που σε συνεντεύξεις που έχει δώσει, επιμένει να αρνείται τον τίτλο του πρώτου αντιστασιακού, διευκρινίζοντας ότι επάξια ανήκει στον Μάθιο (Ματθαίο) Πόταγα.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Μανώλη Γλέζου «Εθνική Αντίσταση 1940 -1945», Εκδόσεις Στοχαστής, 2006 :

«Το μεσημέρι της 2ας Μαΐου 1941, ο 17χρονος μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου του Βαρβακείου από τη Βυτίνα, Μάθιος Πόταγας, πετάχτηκε άοπλος στη μέση του δρόμου, ύψωσε το χέρι και φώναξε στη φάλαγγα των αρμάτων μάχης των ναζί που έφτασαν στη γέφυρα Κουτρουμπή, στο δημόσιο δρόμο, που περνούσε έξω από τη Βυτίνα: «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί». Έκπληκτος ο διοικητής της φάλαγγας, ρώτησε το διερμηνέα, τι λέει αυτό το παιδί. Όταν ο διερμηνέας του εξήγησε, ο διοικητής με το αυτόματό του σκότωσε τον Πόταγα. Αλλά δεν έφτανε στον ναζί αξιωματικό μόνον ο θάνατος. Διέταξε τους στρατιώτες του και με έναν ογκόλιθο συνέθλιψαν το κεφάλι του νέου που τόλμησε να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στο Γ΄ Ράιχ και το στρατό του…».

 Η πανδημία της κρίσης, η κρίση της πανδημίας, και τα εθελοντικά Κοινωνικά Ιατρεία

Την τελευταία δεκαετία περίπου ζούμε μία συνεχιζόμενη κρίση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, που έχει αρνητικό αντίκτυπο και στην προσωπική ζωή. Στην κρίση αυτή που είναι πανδημική, γιατί πλήττει την τεράστια πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, ήρθε να προστεθεί τον τελευταίο ενάμισι χρόνο και η κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού. Η αντιμετώπιση και της μιας κρίσης, αλλά και της άλλης, γίνεται από την επίσημη Πολιτεία με τρόπο που οδηγεί στην αποδυνάμωση ή καταστροφή υλικών και ψυχικών πόρων για τους πολλούς (τους από κάτω) με παράλληλο δυνάμωμα για κάποιους λίγους (τους από πάνω).

Στα Κοινωνικά Ιατρεία (Κ.Ι.), που δημιουργήθηκαν από εθελοντές, για να αντιμετωπίσουν στον τομέα της υγείας τις επιπτώσεις της πανδημίας της πολύπλευρης κρίσης , αναδείχθηκε η σημασία της αλληλεγγύης, που εκφραζότανε με την παράλληλη ιατροφαρμακευτική και ψυχολογική στήριξη των εξυπηρετούμενων αφενός, και αφετέρου με την αντιμετώπισή τους ολιστικά, με τις ανθρώπινες ανάγκες τους και όχι μόνο σαν ασθενών. Οι εγκαταλειμμένοι από την επίσημη Πολιτεία άνεργοι, άποροι, ανασφάλιστοι ασθενείς, και κατά το πλείστο καταρρακωμένοι από την απαξίωση της αξιοπρέπειάς τους , βρήκαν στήριξη και σεβασμό, που τους βοήθησε και τους βοηθάει να σταθούνε στα πόδια τους, και μάλιστα πολλοί από αυτούς να γίνουν εθελοντές των Κ.Ι. ή να προσφέρουν άλλες υπηρεσίες που είναι αναγκαίες για τη λειτουργία τους.

Παράλληλα οι εθελοντές γιατροί με την ολιστική αντιμετώπιση των ασθενών, έδιναν ένα μήνυμα πολύπλευρης αντιμετώπισης της όποιας ασθένειας με τόνωση της σημασίας της καλής φυσικής και ψυχολογικής κατάστασης μαζί με τη λελογισμένη χρήση φαρμάκων.

Η κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού βρήκε το Δημόσιο Σύστημα Υγείας με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, ιατροφαρμακευτικό υλικό και υποδομές. Ιδιαίτερα στη συνέχεια, για την άμεση αντιμετώπιση της ίωσης, στο πρώτο της στάδιο με τα ήπια συμπτώματα, από το Α'βάθμιο σύστημα (ΠΕΔΥ, οικογενειακός γιατρός), δεν έγινε απολύτως τίποτα. Κι έτσι στο τσουνάμι της πανδημίας, δεν υπήρξε αυτό το πρώτο ανάχωμα του Α'βάθμιου συστήματος, με αποτέλεσμα να κατακλυστεί το Γ'βάθμιο (Νοσοκομεία), από κύματα ασθενών, που με τις τεράστιες ελλείψεις του, έχει τις οδυνηρές επιπτώσεις στους ασθενείς, παρόλες τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, μέχρις εξαντλήσεως, του υπάρχοντος υγειονομικού προσωπικού.

Παράλληλα, σε αυτές τις ελλείψεις ήρθε να προστεθεί η εκστρατεία φόβου και ενοχοποίησης των πολιτών για να καλυφθούν οι διαχρονικές ευθύνες αυτών που έχουν την συλλογική ευθύνη αφενός, και αφετέρου η ταυτόχρονη χρήση της πανδημίας για τους ιδιοτελείς σκοπούς τους, παγκόσμια και τοπικά (αντικοινωνικοί νόμοι, περιορισμοί δημοκρατικών δικαιωμάτων, παραπέρα ιδιωτικοποίηση της υγείας κλπ.).

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλη τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης δεν υπήρξε καμία συστηματικά οργανωμένη ψυχολογική στήριξη, και ούτε ανάδειξη του θετικού γεγονότος ότι ήταν πολύ μεγάλο το ποσοστό των ασυμπτωματικών μαζί με εκείνους που νοσούσαν ελαφρά. Ούτε υπήρξε υπογράμμιση της σημασίας της φυσικής άμυνας του οργανισμού (φυσική ανοσία) με υποδείξεις και προσφορές για ενίσχυση της ( κατάλληλη βιταμινούχα διατροφή, δωρεάν βιταμινούχα πρόσθετα, άσκηση του σώματος, έκθεση στον ήλιο για βιταμίνη D κλπ). Αντίθετα σπέρνοντας φόβο καθημερινά συντελούσαν στη εξασθένιση του αμυντικού συστήματος του ατόμου και της κοινωνίας.

Εν τέλει όλα αφέθηκαν στον από μηχανής θεό, το εμβόλιο, όταν και ο ΠΟΥ ομολογεί ότι δεν φτάνει μόνο το εμβόλιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν ακολουθούν πάντα και οι μεταλλάξεις.

Τα εθελοντικά Κ.Ι. που, τηρώντας αυστηρά προστατευτικά μέτρα για ασθενείς και εθελοντές, συνέχισαν και συνεχίζουν την λειτουργία τους , και στον καιρό της πανδημίας του κορωνοϊού, εκτός από την ιατροφαρμακευτική στήριξη, παρέχουν με την παρουσία τους ένα μήνυμα καθημερινού αγώνα για ζωή με αξιοπρέπεια, αλληλοσεβασμό, ανιδιοτέλεια, υπευθυνότητα και αλληλεγγύη.

                                                         Όπως έξω

Πόλεμοι, βία και μίση, προσφυγιά όπου γυρίσεις

ένα έθνος πάνω απ'τ'άλλο, η θρησκεία, η φυλή

η απόλυτη ιδέα και οι έτοιμες οι λύσεις

τη γιαγιά μας νοσταλγούμε πού'χε κότες στη αυλή

Όπως έξω έτσι μέσα ακαταστασία μεγάλη

ρόλοι, πρέπει και συγκρίσεις, ενοχές κι αλαζονεία

το δικό σου, το δικό μου κι όπου θέλει ας μας βγάλει

και φύλλα συκής κουβέντες για μιά άλλη κοινωνία

Πάντα φταίξιμο στους άλλους δίχως μέτρο δίχως χάρη

με αφέντη ένα δίκιο πού'χουν με φροντίδα φτιάξει

παλιές σκέψεις και ιδέες και ο χάρος όποιον πάρει

στου θυμού το άψε σβήσε και στου μακελειού την τάξη

Όπως έξω έτσι μέσα είπε εκείνος ο σοφός

πριν χιλιάδες χρόνια κι όμως τίποτα δεν έχει αλλάξει

Απ'το σπήλαιο το γνωστό μας με το λιγοστό το φώς

μιά απόδραση στον ήλιο η Ζωή μπορεί να τάξει

                                               Πέτρος Μπ.

 ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Στων βουνών την ολόμαυρη ράχη

περπατώντας η θλίψη μονάχη

βλέπει ανθρώπους και δέντρα να γνέφουν

πόνος και αποκαΐδια τους τρέφουν

Στη γωνιά τέρατα καρτερούνε

ράμφη μέταλλα θέλουν να πιούνε

ό,τι έχει με φως απομείνει

σε μιά νέα της γης σκοτοδίνη

Χαμηλά κάτω στην πεδιάδα

ετοιμάζουνε νέο Καιάδα

κάποιοι άλογοι πού'χουνε χάσει

την οσμή από χλόη και δάση

Τους τρελούς για να ρίξουνε μέσα

που ζητάνε αλήθεια και μπέσα

κι ό,τι ελεύθερο έχει απομείνει

σε μιά νέα του νου σκοτοδίνη

Και το σύνθημα ''πρώτο, να ζήσεις''

πάνω απ'όλα και τ'άλλα ν'αφήσεις

στα διακόσια τα χρόνια από τότε

το ακούς και ρωτάς από πότε;

Έγιν' είδος εν ανεπαρκεία

ο Αέρας κι η Ελευθερία

Μα κρατάμε του Μίκη τις βέδες

και του Μάνου αυτό ''Γειά σας παίδες''

Πέτρος Μπ.

''Τη Ρωμιοσύνη μην τη κλαις'' Mνήμη και υπόσχεση στο Μίκη

 Συνελόντι ειπείν

Για ένα ιατρικό θέμα, που

η επιστημονική κοινότητα διχάζεται,

η αντιμετώπιση του εστιάζεται σε μία μόνο ιατρική πράξη,

η επίσημη πληροφόρηση είναι μονόπλευρη,

τα οικονομικά συμφέροντα είναι μεγάλα,

τα πολιτικά συμφέροντα είναι εξίσου μεγάλα, και

τα αλλοπρόσαλλα μέτρα που εφαρμόζονται φανερώνουν ανευθυνότητα,

η όποια απόφαση,

είναι μοναδική,

αφορά στον καθένα,

και αφορά στην εκτίμηση του για τον προσωπικό του κίνδυνο και όχι τον κοινωνικό (μεταδοτικότητα), που είναι παρόμοιος και στις δύο επιλογές, όπως δείχνουν τα δεδομένα από χώρες που δίνουν επαρκή στοιχεία.

Το να παίρνει κανείς θέση δημόσια, υπέρ ή κατά της ιατρικής πράξης, για όλο τον πληθυσμό, διευκολύνει ή συντελεί στην διαίρεση της κοινωνίας, στον φανατισμό, στον αυταρχισμό και στο ''απο-φασίζουμε πριν από σας για σας''.

Η υποχρεωτικότητα και ο εξαναγκασμός παραπέρα σε ιατρική πράξη στρέφεται κατά της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του ατόμου και της κοινωνίας, εν ονόματι της ασφάλειας του ατόμου και της κοινωνίας.

                      Μιά μαχαιριά

   Βλέμματα ένοχα μικρά με φόβο και με μίσος

   λόγια  πολλά απόλυτα  με άγνωστο το ίσως

   ο διπλανός κι ο παρακεί σ'απόσταση μεγάλη

   σε μιά ζωή που ήθελαν να την πληρώνουν άλλοι

   Γίγαντα έφτιαξε η φωτιά κι υψώθηκε στα ουράνια

   από οργή κι από θυμό για τα καμμένα κράνια

   και ξέσπασε με μαχαιριά βαθιά που δεν σκοτώνει

   βγάζει το δηλητήριο που στις καρδιές τρυπώνει

   Πορεία για το άγνωστο με οδηγό κανένα

   ματιές κλεφτές στ'απέραντο το όλο και το ένα

   γίνεται ο κάθε άγνωστος φίλος και παραστάτης

   να βάλει η Φύση σε γιορτή και πάλι τα καλά της

                                                        Πέτρος Μ.

Michael Jackson - Earth Song (Official Video) Ο ...κάθε ένας ας βάλει τη φωνή του και το χέρι του

 Ερανίσματα για στιγμές καλοκαιρινής χαλάρωσης και ελαφράς ''ενδυμασίας'' (αφήνω σε εσάς να βρείτε, για αυτά που σας αρέσουν, το ποιοί τα είπαν) :

'' Να είσαι για τον κόσμο σου μια λίμνη, που δέχεται τα ταραγμένα νερά των χειμάρρων και πάντα τα γαληνεύει''

'' Έξω και πέρα από τις ιδέες του λάθους και του σωστού υπάρχει ένα πεδίο, θα σε συναντήσω εκεί''

'' Ο έρωτας αγαπάει το όμοιο. Η αγάπη ερωτεύεται το διαφορετικό''

'' Επιστροφή στην αρχέγονη κοινότητα αλλά σε ανώτερο επίπεδο''

ΝΑ ΜΗΝ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΣΕ ΝΕΟ ΔΙΧΑΣΜΟ

 

Αναρτώντας το παρακάτω ΜΗΝΥΜΑ, μιάς άγνωστης σε μένα δημοσιογράφου, εκφράζω την αγωνία μου για μία εκκολαπτόμενη διαίρεση της κοινωνίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια, με εργαλείο την πανδημία.

''Τα παιδία παίζει'' το πανάρχαιο παιχνίδι ''διαίρει και βασίλευε'', και πολλοί τα ακολουθούν.

Ας γίνει όλο αυτό αφορμή ενός νέου ξεκινήματος , μιάς νέας ενότητας, για μια νέα κοινωνία για όλους, χωρίς διακρίσεις.

Πέτρος Μπ.

Για το ΕΜΒΟΛΙΟ…

από Θωμαή Στεφανοπούλου -7 Ιουλίου 2021, antifono.gr

«Επειδή θα πληθύνει η κακία, η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί» (Μτθ. 24, 12).

Βουλιάζουμε μέσα στην κακία και το μίσος αδέρφια! Γυρίστε την πλάτη σε αυτήν την παράνοια!

Διακόπτονται φιλίες!

Σταμάτησαν οι επαφές μεταξύ συγγενών!

Υπάρχει διωγμός ανθρώπων από το πατρικό τους, από τους ίδιους τους γονείς τους!

Ζευγάρια χωρίζουν!

Οι μεν εύχονται στους δε να πεθάνουν από κορωναϊό και οι άλλοι τους εύχονται να πεθάνουν από το εμβόλιο!

Άλλοι υποστηρίζουν την άποψη πως οι αρνητές δεν πρέπει να λάβουν περίθαλψη αν αρρωστήσουν.

Οι ύβρεις, τα περιφρονητικά λόγια εκατέρωθεν δίνουν και παίρνουν!

Χαιρεκακία στο έπακρο!

Ακούμε ιατρικές γνώμες συνεχώς αλληλοσυγκρουόμενες που μας έχουν τρελάνει!

Οι εμβολιασμένοι δεν πρέπει να πλησιάζουν τους ανεμβολίαστους λένε οι ειδικοί γιατί ο ιός κυκλοφορεί ανάμεσα τους!

Οι ανεμβολίαστοι λένε άλλοι, δεν πρέπει να πλησιάζουν τους εμβολιασμένους γιατί διασπείρουν την πρωτεΐνη του ιού από την αναπνοή τους!

Δεν εναγκαλιζόμαστε πια, δεν μπορούμε να δείξουμε καμία φιλική διάθεση με το σώμα μας!

Αρρωσταίνουν άνθρωποι και δεν πηγαίνει κανένας να τους δει! Να τους πει έναν παρήγορο λόγο, να τους βοηθήσει σε κάτι…

Τούτο το πράγμα… είναι η ίδια η κόλαση!

Αν δεν μπορώ να προσφέρω στον συνάνθρωπο, αν τον βλέπω με μισό μάτι, και ως απειλή για την υγεία μου, αν εύχομαι να αρρωστήσει για να βάλει μυαλό, τότε όσο κι αν πασχίζω να παραμείνω ζωντανός μέσα από φάρμακα, εμβόλια και μέτρα υγιεινής, είμαι ήδη ένας νεκρός άνθρωπος. Έχω ήδη πεθάνει και δεν το πήρα χαμπάρι!!

,……………………

Θυμάμαι όταν ήμουν 20 χρονών βγήκαμε το βράδυ με μια παρέα γύρω στα 10 άτομα. Δεν ήμασταν και πολύ γνωστοί αναμεταξύ μας.

Πήγαμε σε ένα μπαρ αλλά είχε αυτό που λέμε Face control. Ο πορτιέρης μας άφησε όλους να μπούμε μέσα εκτός από έναν που ήταν ντυμένος πιο απλά και δεν ήταν τόσο σενιαρισμένος.

Εσύ όχι του λέει! Κι ενώ όλοι είχαμε μπει, γυρίσαμε πίσω διαμαρτυρόμενοι, γιατί δεν θέλαμε να νιώσει άσχημα αυτό το παλικάρι, και γιατί θεωρήσαμε κατάπτυστο τον διαχωρισμό μεταξύ μας. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε σε άλλο μαγαζί.

……………………..

Ό,τι και να λένε οι γιατροί, από την διάθεσή μας προς τον συνάνθρωπο θα σωθούμε ή θα καταδικαστούμε…!