ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΕΣ

ΚΑΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΑΝΤΑΜΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ'ΧΟΥΜΕ

ΣΑΝ ΦΥΛΑΧΤΟ, ΣΑΝ ΤΑΜΑ 

Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελλάδας (ΜΚΙΕ)

 ΓΕΝΕΘΛΙΟ

Ημέρα γενεθλίων με χαρμολύπη.

Ημέρα χαράς και λύπης, που συνεχίζει το έργο του.

Ημέρα αναστοχασμού.

Πριν 11 χρόνια, στον απόηχο του κινήματος της Πλατείας Συντάγματος για αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης του συστήματος, του ''κοίτα την πάρτη σου'', ήρθε η αυθόρμητη απάντηση της κοινωνίας των πολιτών για αλληλεγγύη με αυτοοργάνωση και με πρόταγμα συνύπαρξης την άμεση δημοκρατία. Έτσι γεννήθηκε και το ΜΚΙΕ και ένωσε την ευαισθησία με την πράξη της προσφοράς μέσα από μία συλλογικότητα ισότιμης συνύπαρξης.

Τα 11 αυτά χρόνια το μήνυμά του για μιά άλλη στάση ζωής βοήθησε και παράλληλα άγγιξε χιλιάδες ανθρώπους, και συνεχίζει να αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα ότι υπάρχει και άλλος τρόπος κοινωνικής συνύπαρξης .

Η πολύπλευρη κρίση του συστήματος συνεχίζεται και βαθαίνει. Μαζί συνεχίζει και η ανάγκη ύπαρξης του ΜΚΙΕ με διαρκή ανανέωση, αξιοποιώντας τα διδάγματα από τις αδυναμίες και τα λάθη του, και αντλώντας δύναμη από την ομορφιά της αλληλεγγύης προς τους ωφελούμενους αλλά και προς τους συνεθελοντές. Και ακόμα, αντλώντας δύναμη από την ομορφιά της προσπάθειας για υπέρβαση του ''εγώ'' για μιά αρμονική σχέση με τους άλλους και με τον εαυτό μας.

Buen Vivir : ο τρόπος των αυτόχθονων της Λατινικής Αμερικής

 

-Όλες οι μορφές ύπαρξης είναι ισότιμες. 

-Όλοι και όλα συνυπάρχουμε σε μία σχέση συμπληρωματικότητας και επομένως ότι ζει και υπάρχει είναι σημαντικό.

- Στο  Buen Vivir ευημερούμε ζώντας αρμονικά με όλους και με όλα, σε μία συνύπαρξη, όπου όλοι φροντίζουμε για όλους και για όλα όσα μας περιβάλλουν. Το πιο σημαντικό από όλα δεν είναι ούτε μόνο ο άνθρωπος ούτε το χρήμα αλλά η αρμονία με τη φύση και τη ζωή. Αυτή είναι η βάση για να σώσουμε την ανθρωπότητα και τη Μάνα Γη από τους κινδύνους που προκαλεί μία μειοψηφία ατομιστών και βαθιά εγωιστών. 

-Το Buen Vivir στοχεύει σε μία απλή ζωή, η οποία θα μειώνει τη βουλιμία των ανθρώπων για κατανάλωση και θα διατηρεί την παραγωγή σε ισορροπία με τη φύση, χωρίς να καταστρέφει το περιβάλλον.

 

-Το Buen Vivir σημαίνει ότι η ποιότητα της ζωής βρίσκεται στον κοινοτισμό, στην αδελφοσύνη και ιδιαίτερα στη συμπληρωματικόκότητα. Εκεί που όλα είναι κοινά υπάρχει αρμονία και αυτάρκεια,  συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον και μοιραζόμαστε τα πάντα χωρίς ανταγωνισμό. Αυτή είναι η βάση για να υπερασπίσουμε τη φύση, την ίδια τη ζωή και την ανθρωπότητα συνολικά.

-Εμείς δεν θέλουμε μόνο να παίρνουμε αποφάσεις με δημοκρατικό τρόπο, αν αυτό συνεπάγεται την υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Γιατί το να επιβάλλεσαι στον συνάνθρωπό σου δεν είναι Buen Vivir. Για το λόγο αυτό θέλουμε να παίρνουμε τις αποφάσεις μας με συναίνεση.

-Το Buen Vivir δεν ταυτίζεται με το να ζούμε καλύτερα, όταν αυτό γίνεται σε βάρος των άλλων. Αυτό είναι εγωισμός, αδιαφορία για τους άλλους, ατομικισμός και μοναδικό στόχο έχει το κέρδος και οδηγεί αναγκαστικά στην εκμετάλλευση, δημιουργεί έντονο ανταγωνισμό και συμβάλλει στο να συγκεντρώνεται ο  πλούτος σε λίγα χέρια. 

 -Για να ζει κάποιος καλά πρέπει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση όχι μόνο από πλευράς υγείας, αλλά και από κάθε πλευρά, να είναι σε αρμονία με τον εαυτό του κι ύστερα να ξέρει να κάνει σχέσεις  και να συνυπάρχει με όλες τις μορφές υπάρξης.

 Για το Πολυτεχνείο του 1973, με τα λόγια του ποιητή για μιά άλλη ''Έξοδο'', 30 χρόνια πριν, στην κατεχόμενη Αθήνα του 1943 :

''Τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἔκαναν σύναξη μυστικὴ τὰ παιδιὰ καὶ λάβανε τὴν ἀπόφαση, ἐπειδὴ τὰ κακὰ μαντάτα πλήθαιναν στὴν πρωτεύουσα, νὰ βγοῦν ἔξω σὲ δρόμους καὶ σὲ πλατείες, μὲ τὸ μόνο πρᾶγμα ποὺ τους εἶχε ἀπομείνει : μιὰ παλάμη τόπο κάτω ἀπό τ’ ἀνοιχτό πουκάμισο, μὲ τὶς μαῦρες τρίχες καὶ τo σταυρουδάκι τοῦ ἥλιου. Ὅπου εἶχε κράτος κι ἐξουσία ἡ Ἄνοιξη......

Καὶ νωρὶς ἐβγήκανε καταμπροστὰ στὸν ἥλιο, μὲ πάνου ὡς κάτου ἀπλωμένη τὴν ἀφοβιὰ σὰν σημαία, οἱ νέοι ...... ποὺ τους ἔλεγαν ἀλήτες. Καὶ ἀκολουθούσανε ἄντρες πολλοί, και γυναῖκες....... Ὅπου ἔβλεπες ἄξαφνα στὴν ὄψη τους τόσες χαρακιές, πού `λεγες εἴχανε περάσει μέρες πολλὲς μέσα σὲ λίγην ὧρα.

Τέτοιας λογῆς ἀποκοτιές, ὡστόσο, μαθαίνοντες οἱ Ἄλλοι, σφόδρα ταράχθηκαν. Καὶ φορὲς τρεῖς μὲ τὸ μάτι ἀναμετρῶντας τὸ ἔχει τους, λάβανε τὴν ἀπόφαση νὰ βγοῦν ἔξω σὲ δρόμους καὶ σὲ πλατείες, μὲ τὸ μόνο πρᾶγμα ποὺ τους εἶχε ἀπομείνει: μία πήχη φωτιὰ κάτω ἀπ’ τὰ σίδερα, μὲ τὶς μαῦρες κάννες καὶ τὰ δόντια τοῦ ἥλιου. Ὅπου μήτε κλῶνος μήτε ἀνθός, δάκρυο ποτὲ δὲν ἔβγαλαν. Καὶ χτυπούσανε ὅπου νά `ναι, σφαλῶντας τὰ βλέφαρα μὲ ἀπόγνωση. ....

Σὰν νὰ μὴν ἤτανε ἄλλος δρόμος πάνω σ’ ὁλάκερη τὴ γῆ γιὰ νὰ περάσει ἡ Ἄνοιξη παρὰ μονάχα αὐτός, καὶ νά τον εἶχαν πάρει ἀμίλητοι, κοιτάζοντας πολὺ μακριά, πέρ’ ἀπ’ τὴν ἄκρη τῆς ἀπελπισίας, τὴ Γαλήνη ποὺ ἔμελλαν νὰ γίνουν, οι νέοι ...... που τους έλεγαν αλήτες, καί οἱ ἄντρες, καὶ οἱ γυναῖκες....

Καὶ περάσανε μέρες πολλὲς μέσα σὲ λίγην ὧρα. Καὶ θερίσανε πλῆθος τὰ θηρία, καὶ ἄλλους ἐμάζωξαν''.

Από '' Το Άξιον Εστί '' (Η Μεγάλη Έξοδος) του Οδυσσέα Ελύτη

Το ΕΓΩ και το εγώ ή ο εχθρός και ο φίλος

 η Α.Μ. το ΕΓΩ

Θέλω πλούτη και παλάτια κι όσα δουν τα δυό μου μάτια

Θέλω εύγε και βραβεία τη γνωστή μας αριστεία

Και τις γνώμες πού'χουν άλλοι γιά εμένα στο κεφάλι

φορεσιά για να αρέσω για να λύσω και να δέσω

Ζω μονάχα μ' αναμνήσεις, ρόλους, μέλλον και ταυτίσεις

Θέλω νάμαι πάντα πρώτος με μαστίγιο ή καρότο

Δίκιο έχω σ'ότι κάνω και γιαυτό το ξανακάνω

Έχω τη σωστή τη γνώμη άχρηστη είναι η συγγνώμη

Αν άδειος νιώθω στο βάθος και μικραίνω κατά λάθος

στη στιγμή ψηλά πετιέμαι κι από άλλονε κρατιέμαι

διάσημο, σοφό, μεγάλο να μου δίνει για ρεγάλο

τη σπουδαία του τη φήμη να την έχω για προζύμι

Μου αρέσουν οι συγκρούσεις, οι εχθροί, οι παρακρούσεις

Θέλω διαρκώς να κρίνω σχεδόν όλους κατακρίνω

όμως και να με προσέχουν να μου δίνουν ό,τι έχουν

και θυμώνω όταν δεν παίρνω στο μυαλό μου όσα σπέρνω

Ειμ'ωραίος και καυχιέμαι δεν πιστεύω ότι πλανιέμαι

Θέλω πρώτη τη φυλή μου και να έχω την Αυλή μου

Η αλήθεια είναι μία δεν χρειάζομαι καμία

γνώμη άλλων, εικασία, όραμα και φαντασία

---------------------------------------------------------------

Το μικρό εγώ, το μέγα

Απ'το άγνωστο ανεβαίνω και στο άγνωρο πηγαίνω

Ένα πέρασμα η ζωή μου στο ταξίδι η προσμονή μου

Θαύμα γύρω μου υπάρχει, άσχετο αυτό που άρχει

Από μέσα η δύναμή μου, η σιωπή η προσευχή μου

Ένα σύμπαν έχω εντός μου κι ένα άλλο ο διπλανός μου

Δεν χωράνε οι συγκρίσεις όλες τους παρανοήσεις

Δεν μετριέται ό,τι αξίζει τη ζωή μεζούρα βρίζει

Το εσύ είναι εγώ μου με κλαδί ελιάς επ΄ώμου

Με το Όλο είμαι ένα και φοράω μιά καδένα

από ήλιο καμωμένη, με φωτίζει, με ζεσταίνει

Ουρανός και Γη γονείς μου, ευλογία της αφής μου

πέτρα, δέντρο, ερωμένη πύλες για την οικουμένη

Ο Μεγάλος αδερφός μου με χλευάζει πως το φως μου

είναι κάλπικο μου λέει μα όταν τον αγγίζω κλαίει

Ζει μονάχα με το ψέμα και στις φλέβες του το αίμα

κάποιοι το'χουν μεταγγίσει που για όλα του'χουν λύση

Τα παιδιά οι δάσκαλοί μου, ανεμόμυλοι μαζί μου

που γυρίζουν όλο χάρη και αλέθουν το σιτάρι

της ζωής την πεμπτουσία του εδώ την παρουσία

Από τους μεγάλους θέλουν ύμνο στη ζωή να ψέλουν

Πέτρος Μπ.

Διεθνής ημέρα Μη Βίας

 Διεθνής ημέρα Μη Βίας η 2/10

προς τιμή του Γκάντι (Γέννηση 2/10/1869)

Κάποιες ρήσεις του:

''Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη''.

''Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό''.

''Η χρήση βίας μπορεί να φαίνεται καμιά φορά ότι κάνει καλό, το καλό αυτό όμως είναι προσωρινό, ενώ το κακό που προξενεί είναι μόνιμο''.

''Η χειρότερη μορφή βίας είναι η φτώχεια''.

 Για τα ''σύννεφα'' που πυκνώνουν παγκόσμια, υπάρχουν άνθρωποι που μίλησαν πιο παλιά και η φωνή τους είναι επίκαιρος οδηγός :

Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων.

....Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.

 ...Υπάρχουν ομοιώματα ανθρώπων που δεν είναι ανώτερα από χιμπατζήδες. Πρέπει να αγρυπνούμε για να μην τους επιτρέψουμε να ανάψουν φωτιά και να κάψουν τον κόσμο.

Νίκος Καζαντζάκης

 Σε καιρούς χαλεπούς, αναδρομή στις ρίζες :

''Ο σκοπός οπού απ’ αρχής κόσμου οι άνθρωποι εσυμμαζώχθησαν από τα δάση την πρώτην φοράν, διά να κατοικήσουν όλοι μαζί, κτίζοντες χώρας και πόλεις, είναι δια να συμβοηθώνται και να ζώσιν ευτυχισμένοι, και όχι να συναντιτρώγονται ή να ρουφά το αίμα τους ένας''.

Ρήγας Φεραίος

 Ανεπαισθήτως

Το κηπόσπιτο, πολυκατοικία

Η πέτρα, τσιμέντο

Το χώμα, άσφαλτος

Το βάδισμα, τροχός

Η εργασία, δουλειά

Ο ελεύθερος χρόνος, αποχαύνωση

Η οικειότητα, θράσος

Η μαγεία, λογική

Η γνώμη, φανατισμός

Η σκέψη, μαϊμού

Η παρουσία, απουσία

Το τώρα, μετά

Το τώρα, πριν

Ο έρωτας, συνήθεια

Ανεπαισθήτως η εντροπία

Στις λεπτομέρειες η κίνηση

Το βότσαλο ήταν χαλίκι

Το χαλίκι ήταν βράχος

Ο βράχος παίζει με τη θάλασσα

Θάλασσα, λασσα, σσα, σσ...

Πέτρος Μπ.

 Λιλή Ζωγράφου : 100 χρόνια από τη γέννησή της.

Τρία ερανίσματα από συνέντευξη της γυναίκας που η ζωή και το έργο της τάραξαν τα νερά της συνήθειας, του εφησυχασμού, του ''δεν γίνεται αλλιώς'' :

1. Άλλους ήχους από των μοτέρ ακούτε; Βόμβους μηχανών, αγκομαχητά εργοστασίων, ελικόπτερα που σεργιανούν στις ταράτσες μας, αφθονία! Μια αφθονία βάρβαρη που δολοφόνησε τη ζωή της Φύσης. Βούβανε μηνύματα πουλιών, άλλαξε το χρώμα τ’ ουρανού, θάμπωσε τον ήλιο, αλλοίωσε, για να μην πούμε πως αλλοτρίωσε, την ανθρωπιά και την ευαισθησία, ακόμα και τη φρίκη του φόνου .

2. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο γιατί τότε θα είχαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες. Αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα. Ο ερωτικός σπασμός είναι μια αιωνιότητα κι ας μην αποτυπώνεται πουθενά αυτός.

3. Δεν κρύβω ότι εγώ ντρέπομαι που βγάζω λεφτά από τα βιβλία μου. Είναι ξέρεις λιγάκι σαν να πληρώνεσαι μια σεξουαλική πράξη. Διότι αυτό είναι.''

Γιά τις μωβ μέδουσες (τσούχτρες) που εμφανίστηκαν στις θάλασσές μας

 https://www.amna.gr/home/graphics/651642/Mob-medouses-Ola-osa-prepei-na-gnorizete

https://www.in.gr/2022/06/11/b-science/perivallon-b-science/mov-medousa-gynaika-pou-tsimpithike-perigrafei-osa-ezise/

 11 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

11 χρόνια από αυτό το μαζικό δημοκρατικό ξέσπασμα.

11 χρόνια από τότε που αναδύθηκε ανανεωμένο το πρόταγμα της Άμεσης Δημοκρατίας.

Χιλιάδες πολιτών που συμμετείχαν καθημερινά, ένιωσαν λίγο ή πολύ ότι υπάρχει ένας άλλος τρόπος κοινωνικής και πολιτικής συμμετοχής και οργάνωσης, χωρίς αποκλεισμούς, και με τους πολίτες ενεργούς συμμέτοχους ''κρίσεως και αρχής''.

Αυτοί που έζησαν τις πρώτες μέρες την ομορφιά και το μήνυμα εκείνων των στιγμών, έκαναν τότε την παρακάτω πρόσκληση, που βρήκε μεγάλη ανταπόκριση και άγγιξε και αγγίζει καρδιές και εμπνέει οράματα :

Π ρ ό σ κ λ η σ η Σ υ μ μ ε τ ο χ ή ς

Στη πλατεία Συντάγματος μπορείς να συμμετέχεις ελεύθερα σε όλες τις διαδικασίες.

Από τις 25 Μαΐου που ξεκινήσαμε τις λαϊκές συνελεύσεις, παραμένουμε στη πλατεία παρ’ όλο που η κυβέρνηση εξαπέλυσε χημικό πόλεμο στις 15, 28 και 29 Ιουνίου κάνοντας επίδειξη δύναμης με βαρβαρότητα χρησιμοποιώντας και προβοκάτορες. Σπάμε το φόβο και την απομόνωση. Ξαναχτίζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις με αλληλεγγύη.

Συνδιαμορφώνουμε τη νέα πολιτική που στόχο της έχει να αντικαταστήσει το ολιγαρχικό καθεστώς που ζούμε. ‘Έτσι γεννιέται ένας νέος πολιτισμός σε όλα τα επίπεδα της ζωής.

Σε δεκάδες πόλεις και δήμους σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν λαϊκές συνελεύσεις, από την Θεσσαλονίκη και την Ικαρία, έως τον Έβρο και τα Χανιά.

Ο 20ος αιώνας ανέδειξε δύο συστήματα δημοκρατίας που ήρθαν σε σύγκρουση: αυτό της άμεσης που είναι αδιαμεσολάβητη και όπου οι αποφάσεις παίρνονται από εμάς για εμάς, και εκείνο της έμμεσης , όπου οι αποφάσεις παίρνονται με αδιαφάνεια με διαμεσολάβηση των κομμάτων, όπου ο λαός δεν ελέγχει τίποτα και μια φορά στα τέσσερα χρόνια έχει δικαίωμα να ψηφίσει τους επαγγελματίες πολιτικούς του ενός ή του άλλου κόμματος. Η έμμεση «δημοκρατία» των κομμάτων βγήκε κερδισμένη γιατί η πολιτική και οικονομική εξουσία είχαν την οργάνωση και τα μέσα να επιβάλουν την θέλησή τους.

Μήπως έφτασε η ώρα για αλλαγή;

Όποιο πολιτικό σκεπτικό κι αν έχεις, αν νοιώθεις πως η κατάσταση δεν πάει άλλο, έλα να πεις τη γνώμη σου, να ανταλλάξουμε απόψεις, για να φτιάξουμε όλοι μαζί το δικό μας αύριο.

Η ισότιμη συμμετοχή σου είναι που κάνει άμεση τη Δημοκρατία.

Μέχρι τώρα ζούμε σε ένα καθεστώς ολιγαρχίας, κοινοβουλευτικής δικτατορίας, εδώ που γεννήθηκε η έννοια της Δημοκρατίας.

Η δημοκρατία αν δεν είναι άμεση δεν είναι Δημοκρατία.

Η άμεση Δημοκρατία έχει ξεκινήσει στο Σύνταγμα, είναι μια διαρκής διαδικασία που εκτείνεται σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής, φέρνοντας μαζί της την συνεργασία όλων των ανθρώπων χωρίς αποκλεισμούς.

‘Ολες μας οι αποφάσεις, όπως και αυτή η πρόσκληση, διαμορφώνονται και επικυρώνονται από τις λαϊκές Συνελεύσεις.

Εκτός από την Ελλάδα ο ίδιος αγώνας δίνεται σε πολλά μέρη της γης.

Εμπνεόμαστε και συνδεόμαστε με τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις όλου του κόσμου.

Ο αγώνας που δίνουμε είναι κοινός ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τους διαχωρισμούς και την κοινωνική ανισότητα.

Καλούμε τους πολίτες της Ευρώπης και όλου του κόσμου, να δράσουν μαζί μας για αυτούς τους κοινούς πανανθρώπινους στόχους.

Α Μ Ε Σ Η Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α Τ Ω Ρ Α

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

 ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ - ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Ζούμε σε εποχές και κοινωνίες όπου οι κυρίαρχες αρχές που τις χαρακτηρίζουν είναι το κίνητρο του κέρδους, η ιδιοτέλεια, ο ατομικισμός και ο ανταγωνισμός .

Με τις αρχές αυτές έχει συσσωρευτεί με τα χρόνια ένας τεράστιος πλούτος, μοναδικός στην ιστορία, σε λίγα χέρια, και μία τεράστια δύναμη για την υπεράσπιση του (δικαστική και εκτελεστική εξουσία, κόμματα, ΜΜΕ, μηχανισμοί βίαιης καταστολής, παρακρατικές οργανώσεις, παγκόσμιοι οργανισμοί, δεξαμενές σκέψης, λέσχες, ιδρύματα χρηματοδότησης, διανοούμενοι εξαρτημένοι κλπ.). Παράλληλα έχει συσσωρευτεί ένς τεράστιος όγκος υλικών και ψυχικών σκουπιδιών που απειλούν το ανθρώπινο είδος, τη φύση και αυτή ακόμα τη Γη.

Η ζωή έχει αποδείξει ότι η υπερβολή, το πέραν του μέτρου, δημιουργεί στρεβλές καταστάσεις που τις υφίστανται με διαφορετικό τρόπο όλοι οι συμμετέχοντες .

Έχουν δημιουργηθεί έτσι χρυσά κλουβιά προστασίας για τους λίγους και σκουριασμένα κλουβιά απαξίωσης για τους πολλούς. Ωστόσο και τα δύο είδη κλουβιών καταργούν την ελευθερία πρώτα απ' όλα και τη χαρά της επικοινωνίας.

Η υπερβολική συσσώρευση, στο ''στρατόπεδο'' των λίγων, των ''από πάνω'' , γεννάει αίσθηση ανικανοποίητου, απληστία, και σήψη, που εκδηλώνεται με διαφθορά, πόλεμο και βιασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Στο ''στρατόπεδο'' των ''από κάτω'' η αγωνία της επιβίωσης γεννά μίσος και εκδικητικές διαθέσεις ανατροπής της υπάρχουσας επώδυνης κατάστασης. Ιστορικά όμως, η όποια ανατροπή, μετά τον πρώτο διάστημα που γίνονται κάποιες αλλαγές , στη συνέχεια συνοδεύεται από ανάλογα φαινόμενα συγκέντρωσης δύναμης στην αρχή, και πλούτου στη συνέχεια, σε λίγους πάλι. Απλά αλλάζουν τα πρόσωπα.

Αυτό το μίσος των πολλών, των ''από κάτω'', για την υπάρχουσα κατάσταση από τη μια, και ο φόβος των ''από πάνω'' για το ενδεχόμενο ανατροπής τους από την άλλη, κάνει τους ''από πάνω'' να χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τρομοκρατήσουν, διασπάσουν, καθηλώσουν και υποτάξουν τους ''από κάτω''. Κύριο όπλο τους ο γενικευμένος φόβος με επανειλημμένα σοκ. Στις μέρες μας έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις το ''διαίρει και βασίλευε'' μεταξύ θρησκευτικών δογμάτων, φυλών, εθνών (βίαιη λιτότητα, τρομοκρατία, πόλεμοι κλπ) ακόμα διαίρεση και μεταξύ ατόμων (παράλογα μέτρα για προστασία της υγείας) .

Παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία, πολλά και διαφορετικά : α) Οι δίδυμοι πύργοι το 2001 και η εργαλειοποίηση του γεγονότος με προπαγάνδα για ύπαρξη γενικευμένης αόρατης τρομοκρατικής απειλής , από τρομοκράτες της διπλανής πόρτας, και δημιουργία κατάλληλου κλίματος φόβου, καχυποψίας και περιορισμού των ελευθεριών. β) Η αντικαπνιστική υστερία με στοχοποίηση των καπνιζόντων το 2006. Πάλι ξεκινάει από τις ΗΠΑ που κυριαρχούν παγκόσμια μετά το 1989, όταν κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ. Χρησιμοποιούν το κάλπικο πρόσχημα, ότι αποβλέπουν στην υγεία των πολλών, σε μιά χώρα με το χειρότερο σύστημα υγείας για τους πολλούς. Ο στόχος είναι η υποταγή των πολλών σε εντολές και η διαίρεση της κοινωνίας, χωρίς αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, που θα σέβονται καπνιστές και μη. γ) Η προσπάθεια τρομοκράτησης με εργαλειοποίηση διάφορων παλαιότερων ιών(Η1Ν1 κλπ) που απέτυχε και δ) η τελευταία απόπειρα για χρησιμοποίηση του ιού sars-cov-2 που εμφανίστηκε πριν δύο χρόνια. Eχοντας επιπλέον σχετική εμπειρία και έχοντας κάνει καλύτερη προετοιμασία αξιοποίησής των ιών, εφάρμοσαν διόγκωση των αριθμών, έντονη προπαγάνδα εξαπάτησης και διασποράς φόβου, αποκλεισμό με κάθε τρόπο της διαφορετικής άποψης, απειλές, και τέλος εγκατάλειψη των ασθενών σε ένα υποβαθμισμένο Τριτοβάθμιο σύστημα υγείας και σε ένα σχεδόν ανύπαρκτο Πρωτοβάθμιο . Αυτό είχε σαν συνέπεια υπερβολικά μεγάλο αριθμό θυμάτων τόσο από covid όσο και από άλλες ασθένειες. Ο χειρισμός της πανδημίας με τα εκατομμύρια θύματα μιλάει εύγλωττα για τις απεγνωσμένες επιλογές των από πάνω'' να διατηρήσουν αυτά που έχουν, και που οδηγούν εν τέλει ακόμα και σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε Ανατολή και Δύση.

Τα προβλήματα των 4 παραδειγμάτων κατά βάθος τα γεννάει το ίδιο το υπάρχον παρά φύσιν μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας, με την εξωφρενική εκμετάλλευση ανθρώπων και φύσης. Ένα μοντέλο που προσπαθεί ακόμα και τα προβλήματα που γεννάει, να τα αντιμετωπίσει με τρόπο που θα το συντηρήσουν και παραπέρα ενισχύσουν. Και ο πλανήτης Γη καταστρέφεται. Η σύγχρονη τεχνολογία που απελευθερώνει θέσεις μηχανικά επαναλαμβανόμενης εργασίας και προχωράει με την τεχνητή νοημοσύνη και σε πιό σύνθετες εργασίες, χρησιμοποιείται πάλι από τους λίγους για ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση και παράλληλη εξουδετέρωση της διαμαρτυρίας αυτών που χάνουν την εργασία τους και απειλείται η ζωή τους.

Είμαστε πλέον σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Δύο κατευθύνσεις φαίνεται να ξανοίγονται :

Η μία κατεύθυνση είναι η πολύωρη εργασία για τις θέσεις που συνεχίζουν να υπάρχουν, με εργαζόμενους που ο χρόνος τους είναι κατά το πλείστο στη διάθεση της εταιρείας . Για την τεράστια στρατιά των ανέργων, μεθοδεύεται ένα επίδομα οριακής επιβίωσης, που τους καθιστά νεοζητιάνους, χωρίς δυνατότητα βελτίωσης της ζωής τους ή διαμαρτυρίας και χωρίς δημιουργική συμμετοχή στον κοινωνικό ιστό, που έτσι διαλύεται σε μονάδες ανίσχυρες και πλήρως ελεγχόμενες. Παράλληλα για τους ανέργους και τους συνταξιούχους συντελείται η δημιουργία εξευγενισμένων Καιάδων-νοσοκομείων υποστελεχομένων για ελάττωση του πληθυσμού.

Η δεύτερη κατεύθυνση μπορεί να οδηγεί, με τη σταδιακή απελευθέρωση από μηχανικές εργασίες και συμπεριφορές, εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου, ελάττωση των ωρών εργασίας , εξάλειψη της ανεργίας , επιλογή εργασίας ανάλογα με το ταλέντο, γόνιμη συνεργασία, προσφορά του παραγόμενου έργου στην κοινωνία, δημιουργική συμμετοχή στην κοινότητα, που τον παραγόμενο πλούτο τον μοιράζεται, έτσι ώστε να εξασφαλίζει μία απλή και επιλεγμένα λιτή ζωή για όλους, και που δεν καταστρέφει τον άνθρωπο και τη φύση. Είναι μία κατεύθυνση, ένας δρόμος, που μπορεί να ''ανοίγεται καθώς βαδίζει'' η κοινωνία συνειδητά, ανάλογα κάθε φορά με τις πραγματικές ανάγκες της. Είναι ένας δρόμος συμμετοχής και ευθύνης του κάθε πολίτη. Είναι ένας δρόμος για μια κοινωνία για όλους χωρίς αποκλεισμούς.

Η επιλογή κατεύθυνσης είναι υπόθεση καθημερινή, ασυνείδητη ή συνειδητή. Όλοι όσοι συνειδητοποιούν την σημερινή αδιέξοδη κατάσταση και βλέπουν την αναγκαιότητα της δημιουργικής αυτενέργειας, χωρίς ανάθεση σε άλλους για να σκεφτούν και να αποφασίσουν, ενεργούν προς τη δεύτερη κατεύθυνση. Η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή είναι σημαντική, γιατί η ζωή είναι άθροισμα στιγμών. Το μικρό περιέχει το μεγάλο και τα μέσα περιέχουν το σκοπό. Και όπως έλεγε ο Γκάντι ''Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο''

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Στο βάθος, Μητέρα

Η επιθυμία ξεχειλώνει από σκέψη

Η σκέψη  γίνεται δυνάστης

Το βολικό έγινε υπερβολικό

Η μικρή μαθητεία, μεγάλη θητεία

Η εικόνα στη θέση της πραγματικότητας

Η πραγματικότητα σκεπάζει την αλήθεια

Η υγεία πρόσχημα για την αρρώστια

Η επιβίωση σκιάζει τη βίωση

Το αποφασίζουμε με το διατάζουμε

Η πολιτική έγινε βιοπολιτική

Ο πόλεμος προσποιείται την ειρήνη

Το λούστρο καλύπτει το πεθαμένο

Το πεθαμένο επιβάλλει τη συνέχειά του

Η ζωή αντιστέκεται

Το λουλούδι σπάει το τσιμέντο

Το χελιδόνι φτιάχνει τη φωλιά του

Το μωρό μπουσουλάει

Η Μητέρα θηλάζει 

1η Μαΐου ~ Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ευχή και σύνθημα μαζί

για εδώ μα και για πέρα

''ψωμί και τριαντάφυλλα

θέλουμε κάθε μέρα''

 Αναστάσιμες ευχές για ''καθαρότατον ήλιο'',

που ''για να γυρίσει, θέλει δουλειά πολλή''.

''Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε

της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε

τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη

και από κει κινημένο αργοφυσούσε

τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,

που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα''

Διονύσιος Σολωμός

Από το ποίημά του ''Η ημέρα της Λαμπρής''

 Μνήμες Μεγαλοβδόμαδου

Ο ασβέστης να ασπρίζει πεζοδρόμια και τοίχους

το αγνό ευωδιάζει, γιασεμί, αγγελική

χωματόδρομοι, καμπάνες, μυρωδιά από λιβάνι

η ''εν πολλαίς περιπεσούσα'' απορία παιδική

Ταχινόσουπα, νηστεία και η Άνοιξη να γνέφει

προσμονή για μαγειρίτσα και για τα παπούτσια τ'άσπρα

Λεύτερο το παιδομάνι πρώτοι έρωτες στους δρόμους

Στου ναού τη νυκτωδία παραστέκουνε τα άστρα

''Αεράκι επιταφίου'' ξεσηκώνει και μαγεύει

Μιά γριούλα μεσ'τα μαύρα σε γωνιά στην εκκλησιά

προσευχή λέει για όλους ανιόντες, κατιόντες

απ΄το στόμα της δεν βγαίνει στη ζωή καμιά βρισιά

Πέτρος Μπ.

       Ημέρες πολέμου

Σύννεφα μαύρα σκεπάσαν τη Γη

Υδρατμοί άπληστοι σχεδόν μανιακοί

τον ήλιο κρύβουνε και εφορμούν

Απλώνεται παγωνιά θανάτου

Ζέστη σκορπούν φωτιές ξερατά

μεταλλικών στομάτων

''Τα παιδία παίζει'' πόλεμο έξω

έχει ξεκινήσει από μέσα

Ζέχνει εξουσία και χρήμα

Κλόουν οι δικαιολογίες

Ψέματα ο κοινός τόπος

Η ανεμελιά των παιδιών χάνεται

σε βλέμματα τρόμου

Το στήθος της μάνας αδειάζει

Στις άκρες των ρείθρων ανθάκια

χλευάζουν τις ερπύστριες

Το μανιτάρι απειλητικό δείχνει δόντια

Πόλεμος πατήρ

Ειρήνη η Μήτηρ

Ανεμίζουν τρίχρωμες σημαίες

και άλλες με αστέρια λευκούς νάνους

Σημαία πολύχρωμη καρτερεί

Πέτρος

 Από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη

...Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ»... 

 

''Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία''

Χρόνια πολλά!

Καραϊσκάκης 

Βουνά τριγύρναγε κλέφτης λογιέται

στ'άρματα απίθωσε οράματά του

Μπαϊράκι σήκωσε ελευθερίας

Κρυφά μηνύματα κι η γη του σιέται

Στη μάχη μπροστινός και στο γιουρούσι

και στα ταμπούρια του φωτιές ανάβουν

πέτρες προσκέφαλο χλόη το στρώμα

νιβόταν το πρωί με χιόνι ή πούσι

Τραχύς ο λόγος του δεν είχε θύρα

με Τούρκους τά'βαλε μα και με ''φίλους''

Μύγα δεν σήκωνε πα στο το σπαθί του

Χώριζε παστρικά στάρι και ήρα

Ήλιος και θάλασσα, κάμπος, λαγκάδα

στο γιαταγάνι του καθρεφτιζόνταν

Βόλι απρόσμενο εχθρού ή άλλου

χάμω τον ξάπλωσε θρηνεί η Ελλάδα

                                                  Π. Μ.

 ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

''......Το ζητούμενο της εποχής είναι η ανάδυση της θηλυκής ποιότητας, που είναι καταπιεσμένη, διαστρεβλωμένη και κατασυκοφαντημένη τις πέντε τελευταίες χιλιετίες της πατριαρχικής κοινωνίας. Ενσυναίσθηση, συμπόνια, κατανόηση, αντοχή, διαίσθηση, δεκτικότητα, προσφορά, υπομονή, ανεκτικότητα, ταπεινότητα, σεβασμός της ζωής, ειρηνική διάθεση, τρυφερότητα, επαφή με τη φύση, σωματική ευαισθησία, φαντασία, αποδοχή του διαφορετικού, κοινωνική ευαισθησία και αγάπη είναι κάποιες ιδιότητες από το παρεξηγημένο περιεχόμενο της θηλυκής ποιότητας. Μιας θηλυκής ποιότητας που δεν έχει σχέση με την κυρίαρχη σήμερα γυναικεία ποιότητα της αυταρέσκειας, της εξάρτησης από ένα άλλο πρόσωπο, της φροντίδας αποκλειστικά για την εξωτερική εμφάνιση και του ‘’προορισμού’’ της, γάμος και παιδιά.

Η προσπάθεια της γυναίκας να ανακτήσει τη χαμένη της ιδιαιτερότητα και ισότητα, πολλές φορές την ξεστρατίζει. Αμυνόμενη επιδιώκει να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση, υιοθετεί και μιμείται ανδρικές συμπεριφορές με χαρακτηριστικά όχι αρσενικά, που έτσι και αλλιώς διαθέτει σε μικρότερο βαθμό και εκείνη, αλλά ανδροκρατικά, που έχουν να κάνουν με την στρεβλή εξουσιαστική μετάλλαξη της αρσενικής ποιότητας''.

Aπόσπασμα από τo κεφάλαιο ''Ερωτική Μέθεξη'' του συλλογικού βιβλίου ''12 ερωτικές διαδρομές'' εκδόσεις ''Πηγή''.

 ΚΡΙΣΙΜΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Ζούμε σε καιρούς και κοινωνίες όπου οι κυρίαρχες αρχές που τους/τις χαρακτηρίζουν είναι το κίνητρο του κέρδους, η ιδιοτέλεια, ο ανταγωνισμός και ο ατομικισμός.

Με τις αρχές αυτές έχει συσσωρευτεί με τα χρόνια ένας τεράστιος πλούτος, μοναδικός στην ιστορία, σε λίγα χέρια, και παράλληλα τεράστια δύναμη για την υπεράσπιση του (δικαστική και εκτελεστική εξουσία, κόμματα, ΜΜΕ, μηχανισμοί βίαιης καταστολής, παρακρατικές οργανώσεις, παγκόσμιοι οργανισμοί, δεξαμενές σκέψης, λέσχες, ιδρύματα χρηματοδότησης, διανοούμενοι εξαρτημένοι κλπ.).

Η ζωή έχει αποδείξει ότι η υπερβολή, το πέραν του μέτρου, δημιουργεί στρεβλές καταστάσεις που τις υφίστανται με διαφορετικό τρόπο όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτό το γίγνεσθαι.

Έχουν δημιουργηθεί έτσι χρυσά κλουβιά προστασίας για τους λίγους και σκουριασμένα κλουβιά απαξίωσης για τους πολλούς. Ωστόσο και τα δύο είδη κλουβιών καταργούν την ελευθερία πρώτα απ' όλα.

Η υπερβολική συσσώρευση, στο ''στρατόπεδο'' των λίγων, των ''από πάνω'' , γεννάει αίσθηση ανικανοποίητου, απληστία, και σήψη, που εκδηλώνεται με διαφθορά και βιασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για λίγες στιγμές ανακούφισης από την μοναξιά του χρυσού κλουβιού τους .

Στο ''στρατόπεδο'' των ''από κάτω'' η αγωνία της επιβίωσης γεννά μίσος και εκδικητικές διαθέσεις ανατροπής της υπάρχουσας επώδυνης κατάστασης. Ιστορικά όμως, η όποια ανατροπή, μετά τον πρώτο διάστημα που γίνονται κάποιες αλλαγές για μια νέα πορεία, στη συνέχεια συνοδεύεται από ανάλογα φαινόμενα συγκέντρωσης δύναμης στην αρχή, και πλούτου στη συνέχεια, σε λίγους πάλι. Απλά αλλάζουν τα πρόσωπα.

Η μη συνειδητοποίηση των βαθύτερων αιτίων αυτών των καταστάσεων, που είναι η ύπαρξη εσωτερικών συγκρούσεων, και η μη πραγματοποίηση αλλαγών στο επίπεδο της συνείδησης φέρνει παρόμοια αποτελέσματα σε πείσμα των προθέσεων.

Αυτό το μίσος των πολλών για την υπάρχουσα κατάσταση από τη μια, και το ενδεχόμενο ανατροπής που φοβούνται οι ''από πάνω'' από την άλλη, τους κάνει να χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τρομοκρατήσουν, διασπάσουν, καθηλώσουν και υποτάξουν τους ''από κάτω''. Κύριο όπλο τους ο γενικευμένος φόβος που στις μέρες μας πέρα από την εφαρμογή του ''διαίρει και βασίλευε'' σε ομάδες, κοινωνικά μορφώματα, φυλές ή έθνη, γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστεί στο κάθε άτομο με επανειλημμένα σοκ, οικονομικά και άλλα.

Παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία, πολλά και διαφορετικά : α) Οι δίδυμοι πύργοι το 2001 και η εργαλειοποίηση του γεγονότος με προπαγάνδα για ύπαρξη γενικευμένης αόρατης τρομοκρατικής απειλής , από τρομοκράτες της διπλανής πόρτας, και δημιουργία κατάλληλου κλίματος φόβου, καχυποψίας και περιορισμού των ελευθεριών. β) Η αντικαπνιστική υστερία με στοχοποίηση των καπνιζόντων το 2006. Πάλι ξεκινάει από τις ΗΠΑ που κυριαρχούν παγκόσμια μετά το 1989, όταν κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ. Χρησιμοποιούν το κάλπικο πρόσχημα, ότι αποβλέπουν στην υγεία των πολλών, σε μιά χώρα με το χειρότερο σύστημα υγείας, ακριβώς για τους πολλούς. Ο στόχος πάλι είναι η υποταγή των πολλών σε εντολές και η διαίρεση της κοινωνίας, χωρίς αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων που θα σέβονται και τις δύο κατηγορίες. γ) Η προσπάθεια τρομοκράτησης με εργαλειοποίηση διάφορων παλαιότερων ιών που απέτυχε και δ) η τελευταία απόπειρα για χρησιμοποίηση του ιού sars-cov-2 που εμφανίστηκε πριν δύο χρόνια. Eχοντας πλέον σχετική εμπειρία και έχοντας κάνει καλύτερη προετοιμασία αξιοποίησής των ιών, εφάρμοσαν διόγκωση των αριθμών, έντονη προπαγάνδα εξαπάτησης και διασποράς φόβου, αποκλεισμό με κάθε τρόπο της διαφορετικής άποψης, απειλές, και τέλος εγκατάλειψη των ασθενών σε ένα υποβαθμισμένο Τριτοβάθμιο σύστημα υγείας και σε ένα σχεδόν ανύπαρκτο Πρωτοβάθμιο . Αυτό είχε σαν συνέπεια υπερβολικά μεγάλο αριθμό θυμάτων τόσο από covid όσο και από άλλες ασθένειες. Ο χειρισμός της πανδημίας με τα εκατομμύρια θύματα είναι εύγλωττος για τις απεγνωσμένες επιλογές των από πάνω'' να διατηρήσουν αυτά που έχουν, και που οδηγούν εν τέλει ακόμα και σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε Ανατολή και Δύση.

Τα προβλήματα των 4 παραδειγμάτων κατά βάθος τα γεννάει το ίδιο το υπάρχον παρά φύσιν μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας, με το βιασμό φύσης και ανθρώπου. Ένα μοντέλο που προσπαθεί ακόμα και τα προβλήματα που γεννάει, να τα αντιμετωπίσει με τρόπο που θα το συντηρήσουν και παραπέρα ενισχύσουν.

Η σύγχρονη τεχνολογία που απελευθερώνει θέσεις μηχανικά επαναλαμβανόμενης εργασίας και προχωράει με την τεχνητή νοημοσύνη και σε πιό σύνθετες εργασίες, χρησιμοποιείται πάλι για την ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση των λίγων και την παράλληλη εξουδετέρωση της διαμαρτυρίας αυτών που χάνουν την εργασία τους και απειλείται η ζωή τους, χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια για προγραμματισμένη μετάβαση.

Είμαστε πλέον σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Δύο κατευθύνσεις φαίνεται να ξανοίγονται.

Η μία κατεύθυνση είναι η πολύωρη εργασία για τις θέσεις που συνεχίζουν να υπάρχουν, με εργαζόμενους που ο χρόνος τους είναι κατά το πλείστο στη διάθεση της εταιρείας . Για την τεράστια στρατιά των ανέργων, μεθοδεύεται ένα επίδομα οριακής επιβίωσης, που τους καθιστά νεοζητιάνους, χωρίς δυνατότητα διαμαρτυρίας και χωρίς δημιουργική συμμετοχή στον κοινωνικό ιστό, που έτσι διαλύεται σε μονάδες ανίσχυρες και πλήρως ελεγχόμενες. Παράλληλα για τους ανέργους και τους συνταξιούχους συντελείται η δημιουργία εξευγενισμένων Καιάδων για την ελάττωση του αριθμού τους(υποτυπώδες δημόσιο σύστημα υγείας και κοινωνικών παροχών).

Η άλλη κατεύθυνση οδηγεί σε σταδιακή απελευθέρωση από μηχανικές εργασίες και συμπεριφορές για εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου, ελάττωση των ωρών εργασίας και/για εξάλειψη της ανεργίας , επιλογή εργασίας ανάλογα με το ταλέντο και τη δημιουργική συμμετοχή στην κοινότητα, με παράλληλη προσφορά του έργου στην κοινωνία, που αυτόν τον πλούτο τον μοιράζεται, και είναι τόσος ώστε να εξασφαλίζει μία απλή και επιλεγμένα λιτή ζωή, που δεν καταστρέφει τον άνθρωπο και τη φύση. Είναι μία κατεύθυνση, ένας δρόμος, που μπορεί να ''ανοίγεται καθώς βαδίζει'' η κοινωνία συνειδητά, ανάλογα με τις ανάγκες του σημείου που βρίσκεται στην πορεία της. Είναι ένας δρόμος συμμετοχής και ευθύνης του κάθε πολίτη. Είναι ένας δρόμος για μια κοινωνία για όλους.

Η επιλογή της κατεύθυνσης και του δρόμου για μιά κοινωνία για όλους δεν στρέφεται εναντίον κανενός, αλλά υπερβαίνει την σημερινή ''λογική'' κοινωνικής συγκρότησης, με καθημερινές παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς της ζωής που χρειάζονται το ''άλλο'', το ριζικά διαφορετικό, το ''πρώτα ο άνθρωπος με τη φύση''. Παρεμβάσεις με αυτοσεβασμό και σεβασμό του άλλου, που είναι προϋπόθεση δημοκρατικής ισοτιμίας, συνεργασίας και συναίνεσης.

Η επιλογή είναι υπόθεση καθημερινή όλων όσων συνειδητοποιούν την σημερινή αδιέξοδη κατάσταση και βλέπουν την αναγκαιότητα της δημιουργικής αυτενέργειας, χωρίς ανάθεση σε άλλους για να σκεφτούν και να αποφασίσουν. Η κάθε μέρα χαρακτηρίζεται από τη συνειδητή ή μη συνειδητή επιλογή και πορεία του ενός ή του άλλου δρόμου. Η κάθε μέρα είναι σημαντική γιατί η ζωή είναι άθροισμα στιγμών. Η πρόκληση είναι καθημερινή και όπως λέει και ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ ''Η θάλασσα του κινδύνου, της αμφιβολίας και της άρνησης, γύρω στου ανθρώπου το μικρό νησάκι της βεβαιότητας, τον προκαλεί στο τόλμημα του αγνώστου''.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ