ΤΟ 1821 ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ

Είχε μάνα πού'χαν κλείσει μέσα σ 'ένα μοναστήρι

κι έναν άφαντο πατέρα μέλισσα μαζί και γύρη

Μπεσαλής, αψύς, λεβέντης, αθυρόστομος, παιδάκι

ενοιαζόταν για τους άλλους κι όχι για τον Καραϊσκάκη

Λευτεριά διαλαλούσε με τη σπάθα τη μεγάλη

για ζωή που από τα πρώτα έδειχνε πως θά'ταν άλλη

Σήκωσε μαζί με άλλους τις κολώνες τις πεσμένες

που τις είχαν κάποιοι άλλοι από χρόνια ξεχασμένες

Πάλεψε με τα θηρία δίχως διόλου να κιοτέψει

και το σχέδιο στη μάχη τού'ρχονταν με μιάς στη σκέψη

Δίδαξε γραμματισμένους πού'χαν χάσει τη ψυχή τους

πως στην τόλμη και το δίκιο έχει αξία η ζωή τους

Κι αν τον πρόδωσαν δικοί του με τους ξένους τότε αντάμα

έχει μείνει μια για πάντα του λαού το μέγα θάμα

Όλοι πιά τον μνημονεύουν δίπλα στον Κολοκοτρώνη

και το δρόμο τους τραβάνε νέοι τώρα απογόνοι

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ 21 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

 

''....Δεν το'χα σκεφτει πως ο θανατος είχε

ξεκάνει τόσους πολλούς...

Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας

με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές..''

T.S.Eliot ''Έρημη χώρα'' 1922

ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ....

Από παλιά ο ποιητής σε παραλόγου φόρα

μίλησε απλά με νόημα για μιά έρημη χώρα

γι ανθρώπους σκόρπιους σαν φτερά στον άνεμο ριγμένα

και για καρδιές που πάγωσαν, γι'αγάπη στα ληγμένα

Μαζεύτηκαν τελώνια τσιμέντο λεν ας γίνει

ξωκλήσι, δάσος και πλαγιά, η πέτρινη η κρήνη

και τα αποδημητικά τον χάσανε το δρόμο

ψάχνουν ανάστατα να βρούν έναν αρχαίο νόμο

Μπορεί και να'ναι γιά καλό εκείνο που συμβαίνει

ό,τι τον πάτο πάτησε ύστερα ανεβαίνει

Το νοιάξιμο δειλά-δειλά ίσως το χέρι απλώσει

ο ένας με τον άλλονε το βάρος να σηκώσει

Π.Μ.

ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΤΕΜΠΩΝ

Μεγάλη η οδύνη

Γνωστοί οι ένοχοι

Γνωστές και οι αιτίες

Γνωστά και τα θύματα

τα ίδια πάντα

Αφύπνιση πένθους

Αποτροπή μύριων κακών που έπονται

Εξάλειψη αιτίων

 Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα για την τραγωδία των Τεμπών