''....Δεν το'χα σκεφτει πως ο θανατος είχε
ξεκάνει τόσους πολλούς...
Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας
με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές..''
T.S.Eliot ''Έρημη χώρα'' 1922
ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ....
Από παλιά ο ποιητής σε παραλόγου φόρα
μίλησε απλά με νόημα για μιά έρημη χώρα
γι ανθρώπους σκόρπιους σαν φτερά στον άνεμο ριγμένα
και για καρδιές που πάγωσαν, γι'αγάπη στα ληγμένα
Μαζεύτηκαν τελώνια τσιμέντο λεν ας γίνει
ξωκλήσι, δάσος και πλαγιά, η πέτρινη η κρήνη
και τα αποδημητικά τον χάσανε το δρόμο
ψάχνουν ανάστατα να βρούν έναν αρχαίο νόμο
Μπορεί και να'ναι γιά καλό εκείνο που συμβαίνει
ό,τι τον πάτο πάτησε ύστερα ανεβαίνει
Το νοιάξιμο δειλά-δειλά ίσως το χέρι απλώσει
ο ένας με τον άλλονε το βάρος να σηκώσει
Π.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου