ΓΡΑΜΜΑ ΝΕΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ
Στις 24-5-11 όταν ανακοινώθηκε η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, στάθηκε ένας κόμπος στο λαιμό μου.
Το όραμα της ανεργίας με παρέλυσε.Τόσες προσδοκίες , τόση ανακούφιση,τόση χαρά που είχα νιώσει πριν λίγα χρόνια,όταν προσλήφθηκα μετά από ψυχοφθόρα αναμονή-αναζήτηση, γκρεμίζονταν.
Και τώρα τι κάνουμε ;
Η πρώτη απάντηση ήρθε από κάποιους λιμενεργάτες, που έκαναν συμβολική κατάληψη-διαμαρτυρία το ίδιο βράδυ στα Κεντρικά και το πρωί τους είδα και χάρηκα.
Μαζί με άλλους συναδέλφους αντιδράσαμε αυθόρμητα, όπως όταν μπαίνει ένα σκουπίδι στο μάτι σου.
Έτσι ενωθήκαμε μαζί τους και κάπως πήραμε τα πάνω μας !
Δεν κράτησε πολύ αυτό. Οι φωνές κυρίως ενός συνδικαλιστή γιά ΄΄ανεύθυνες ενέργειες΄΄ ήρθαν σαν ψυχρολουσία. Λίγο πολύ ένιωσα όπως όταν ήμουν μικρή και με μάλωναν οι γονείς μου όταν έκανα κάτι που ξέφευγε από τη λογική τους. Και τώρα σ'αυτή την ηλικία να έχω ακόμα κηδεμόνα ;
''Σπάει η ενότητα'' λέει. Μα δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή άλλη δράση γιά να σπάσει η ενότητα.
Γιά ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, το σοβαρότερο για τους εργαζόμενους, θα έπρεπε να περιμένω τη συντονισμένη αντίδραση ; Και τι την εμπόδιζε να εκδηλωθεί ; Ίσα-ίσα που από τα μικρά φτάνεις στα μεγάλα. Τα πολλά ρυάκια δημιουργούν το χείμαρο.
Και αν αργούσε (όπως και άργησε) η συντονισμένη αντίδραση, να βράζουμε στο ζουμί μας και να γκρινιάζουμε σαν παιδάκια ;
Έμαθα στη ζωή μου, λίγο καθυστερημένα είναι αλήθεια, να εμπιστεύομαι και να κάνω αυτό που βγαίνει από μέσα μου. Τέρμα οι εκπτώσεις.
Μου πάει η ενότητα στη δράση και όχι στην αδράνεια.
Μου πάει η ποικιλία και η φαντασία στις αντιδράσεις και όχι η μονοτονία.
Θέλω να βλέπω εμένα με το διπλανό μου να δημιουργούμε και όχι απλά να εκτελούμε.
Θέλω να γίνονται οι αποφάσεις των πολλών και όχι των λίγων.
Θέλω εκπροσώπους που ζητάνε διαρκώς τη γνώμη μου και εκείνοι την εφαρμόζουν και συντονίζουν.
Θέλω συναδέλφους που πάμε μαζί στις ''μάχες'' με αισιοδοξία και όχι με σκυμμένο κεφάλι γιά την τιμή των όπλων.
Μην το βάλουμε κάτω !
Σάββατο 4 Ιουνίου 2011
Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011
KINHTOΠΟΙΗΣΕΙΣ
Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων
κατά του ξεπουλήματος των Λιμανιών
η ΟΜ.Υ.Λ.Ε καλεί τους εργαζόμενους στο Λιμάνι του Πειραιά
να συμμετάσχουν μαζικά στο συλλαλητήριο
που διοργανώνουν η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ
κατά του ξεπουλήματος των Λιμανιών
η ΟΜ.Υ.Λ.Ε καλεί τους εργαζόμενους στο Λιμάνι του Πειραιά
να συμμετάσχουν μαζικά στο συλλαλητήριο
που διοργανώνουν η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ
το ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ και ώρα 11:00 στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Προσυγκέντρωση στις 10:30 μπροστά στην Εθνική Τράπεζα (Γωνία Σταδίου & Πανεπιστημίου).
Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011
Κινητοποιήσεις
8η μέρα των "Αγανακτισμένων"
Αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των "Αγανακτισμένων" πολιτών που διαδηλώνουν ειρηνικά στην Αθήνα και άλλες πόλεις.
Tι γίνεται στΟ Λιμάνι ;
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
Κινητοποιήσεις στα Λιμάνια
- Τρίτη 31/5/2011: Στάση Εργασίας από 11 πμ έως τέλος πρωϊνού ωραρίου, καθώς και Συγκέντρωση και Πορεία σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη.
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
ΗΜΕΡΑ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
'' Αν δεν μας αφήσετε να ονειρευτούμε δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθήτε '' ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - PUERTA DEL SOL
Κυριακή στις 12.00 "Αγανακτισμένοι στον Πειραιά" στην πλατεία Κοραή.
Κυριακή στις 18.00 στο Σύνταγμα και σε όλες τις πλατείες των πόλεων της Ευρώπης.
Κυριακή στις 12.00 "Αγανακτισμένοι στον Πειραιά" στην πλατεία Κοραή.
Κυριακή στις 18.00 στο Σύνταγμα και σε όλες τις πλατείες των πόλεων της Ευρώπης.
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Από το blog : http://real-democracy.gr/
ΨΗΦΙΣΜΑ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.
Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.
Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.
Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.
Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.
Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.
Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.
Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.
Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!
ΙΣΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Κινητοποιήσεις
• Παρασκευή 27/5/2011 Στάση Εργασίας από έναρξη ωραρίου έως 10 πμ και συμβολική κατάληψη των κτιρίων διοίκησης σε όλα τα Λιμάνια της χώρας.
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Μας έστειλαν την παρακάτω ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ :
ΕΝΩΣΗ ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΩΝ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ Ο.Λ.Π.
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΟΠΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΓΑΤΩΝ Ο.Λ.Π.
ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ 1 & ΚΑΝΑΡΗ, 186 48 ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ- ΠΕΙΡΑΙΑ
Πειραιάς, 25-5-2011
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η Ένωση Λιμενεργατών και ο Σύνδεσμος Εποπτών-Αρχιεργατών ΟΛΠ προχωρήσαμε σε συμβολική προειδοποιητική κατάληψη του χώρου των κεντρικών γραφείων του ΟΛΠ. Αποτελεί την πρώτη αντίδραση μας στις κυβερνητικές επιλογές για ξεπούλημα των λιμανιών της χώρας. Αναμένουμε συνάντηση με τον Υπουργό ΘΥΝΑΛ για να μας αποσαφηνίσει τις κυβερνητικές προθέσεις και να δεσμευτεί για το μέλλον των λιμανιών και των εργαζομένων σε αυτά. Για οποιαδήποτε εξέλιξη θα επανέλθουμε με νέες ανακοινώσεις.
ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
IΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ : Να γιατί πρώτα τα Λιμάνια
Παρούσα δηλώνει η COSCO για τα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης
| | |
Από το TheSeaNation.
Oλόκληρο το δημοσίευμα και στη σελίδα του blog : Νέα από τον ΟΛΠ
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
ΚΑΛΕΣΜΑ
Εμείς που συναντηθήκαμε στις 18-4-2011 συμφωνώντας με την παρακάτω Πρόταση :
΄΄ ΠΡΟΤΑΣΗ
1. Δημιουργία Ανοικτής Επιτροπής Πρωτοβουλιών όπου μπορεί να συμμετέχει ο κάθε εργαζόμενος ανεξάρτητα από κατηγορία εργασίας (Διοικητικός, Τεχνικός, Χειριστής, Λιμενεργάτης). Η Επιτροπή ασχολείται με το εργασιακό, με πολιτιστικές εκδηλώσεις μέσα στον ΟΛΠ , με θέματα αλληλοβοήθειας των εργαζομένων και με ό,τι άλλο αποφασίσουμε.
2. Ανάδειξη Ομάδας Συντονισμού από την Επιτροπή Πρωτοβουλιών. Η ανάδειξη των μελών της Ομάδας Συντονισμού θα γίνεται διά κλήρου από τα μέλη της Επιτροπής Πρωτοβουλιών που επιθυμούν .Ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα γίνεται πλήρης ανανέωση των μελών της Ομάδας Συντονισμού.-
3. Η Επιτροπή και η Ομάδα Συντονισμού λειτουργούν παράλληλα και σε συνεργασία με τα Δ.Σ .των σωματείων για το εργασιακό και τα άλλα θέματα και επιδιώκουν σύγκλιση απόψεων και αποφάσεων. Τελικός κριτής είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι διαρκώς.
4. Το ζήτημα της αλληλοβοήθειας αποκτά ιδιαίτερη σημασία στη σημερινή οικονομική συγκυρία. Θα πρέπει να καταγράφονται οι ανάγκες και οι δυνατότητες προσφοράς υπηρεσίας αυτών που έχουν τις ανάγκες, έτσι ώστε αυτά να ανταλλάσσονται μεταξύ των εργαζομένων χωρίς χρήμα (π.χ. ο υδραυλικός επιδιορθώνει μια βλάβη στο σπίτι του μαθηματικού και εκείνος κάνει μια σειρά βοηθητικών μαθημάτων στο παιδί του υδραυ-λικού που έχει ανάγκη κ.ο.κ.). Ακόμα καλύτερα θα είναι αν κάποιες υπηρεσίες προσ-φέρονται χωρίς αντάλλαγμα.
5 Στα πολιτιστικά και στην αλληλοβοήθεια μπορούν να συμμετέχουν και οι συνταξιούχοι του ΟΛΠ.
Η πρώτη συνάντηση για ανταλλαγή απόψεων και υλοποίηση όσων αποφασιστούν θα γίνει: Δευτέρα 18 Απριλίου 2011 στις 3μ.μ.
στην αίθουσα εκδηλώσεων στα κεντρικά.΄΄
που διαβάστηκε στη Γ.Σ της Ένωσης Τεχνικών στις 12-4-2011,
Σας καλούμε στη δεύτερη συνάντησή μας που θα γίνει την
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011 στις 3μ.μ.
στην αίθουσα εκδηλώσεων στα κεντρικά.
Σχετικά με το ΚΑΛΕΣΜΑ
Ζούμε σε εποχή ραγδαίων εξελίξεων προς το χειρότερο!
Εμείς σαν εργαζόμενοι του ΟΛΠ αλλά και σαν μέλη μιάς ευρύτερης κοινωνίας έχουμε νοιώσει στο πετσί μας κάποιες από τις συνέπειες αυτής της ’’ νέας’’ εποχής.
Όλοι αισθανόμαστε ότι έρχονται ακόμα χειρότερα. Τα μηνύματα πληθαίνουν.
Bλέπουμε στον ορίζοντα ιδιωτικοποιήσεις, αναγκαστικές μετατάξεις, απολύσεις, μεγαλύτερες περικοπές αποδοχών και άλλα πολλά.
Εάν η μεγάλη πυρκαγιά βρίσκεται λίγο μακριά μας ,αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αγγίξει τον ΟΛΠ.
Απλά εμάς θα μας αφήσουν για λίγο μετά, επειδή είναι πρόσφατη η δυναμική μας αντίδραση στο ξεπούλημα του λιμανιού και την αποικιοκρατική παραχώρηση του αποδοτικότερου μέρους του.
Οι δυνάμεις που επιτίθενται ενάντια στους εργαζόμενους είναι μεγάλες.
Για να μην βρεθούμε προ τετελεσμένων αδύναμοι και ‘’άξιοι της μοίρας μας’’, θα πρέπει οι δυνάμεις που θα αμυνθούν να είναι πολλές, ενωμένες και καλά προετοιμασμένες.
Θα πρέπει να είμαστε ΌΛΟΙ ! ΌΛΟΙ και ΕΝΕΡΓΟΊ!
Δεν φτάνουν μερικοί συνδικαλιστές και τα Δ.Σ. των Σωματείων γιά να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος.
Χρειάζεται πανστρατιά. Ο κάθε ένας θα πρέπει να συμβάλλει με τις ιδέες του, το χρόνο του και τις δυνάμεις του στη μάχη που έρχεται. Όλοι θα πρέπει να συμμετέχουμε στη λήψη και εφαρμογή των αποφάσεων καθώς και στο συντονισμό των ενεργειών.
Όχι στείρα γκρίνια και αφορισμοί
Όχι ''εν λευκώ''εκπροσωπήσεις
. Όχι νοοτροπία ''ας βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά''
Ας ξεφύγουμε από το στείρο ''εγώ'' και το ''ο σώζων εαυτόν σωθείτω'' και ας πάμε στο ''εμείς'' λειτουργώντας σαν υπεύθυνα άτομα με συναδελφική συνείδηση και αλληλεγγύη.
Ας ξεφύγουμε από το μίζερο ''δεν γίνεται τίποτα'', γιατί πάντα κάτι περισσότερο μπορεί να γίνει από το τίποτα, εάν δεν μείνουμε αδρανείς.
Ένα μεγάλο κακό μπορεί με τις δημιουργικές παρεμβάσεις των πολλών, να αντικατασταθεί από ένα μεγάλο καλό!.
Εμείς σαν εργαζόμενοι του ΟΛΠ αλλά και σαν μέλη μιάς ευρύτερης κοινωνίας έχουμε νοιώσει στο πετσί μας κάποιες από τις συνέπειες αυτής της ’’ νέας’’ εποχής.
Όλοι αισθανόμαστε ότι έρχονται ακόμα χειρότερα. Τα μηνύματα πληθαίνουν.
Bλέπουμε στον ορίζοντα ιδιωτικοποιήσεις, αναγκαστικές μετατάξεις, απολύσεις, μεγαλύτερες περικοπές αποδοχών και άλλα πολλά.
Εάν η μεγάλη πυρκαγιά βρίσκεται λίγο μακριά μας ,αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αγγίξει τον ΟΛΠ.
Απλά εμάς θα μας αφήσουν για λίγο μετά, επειδή είναι πρόσφατη η δυναμική μας αντίδραση στο ξεπούλημα του λιμανιού και την αποικιοκρατική παραχώρηση του αποδοτικότερου μέρους του.
Οι δυνάμεις που επιτίθενται ενάντια στους εργαζόμενους είναι μεγάλες.
Για να μην βρεθούμε προ τετελεσμένων αδύναμοι και ‘’άξιοι της μοίρας μας’’, θα πρέπει οι δυνάμεις που θα αμυνθούν να είναι πολλές, ενωμένες και καλά προετοιμασμένες.
Θα πρέπει να είμαστε ΌΛΟΙ ! ΌΛΟΙ και ΕΝΕΡΓΟΊ!
Δεν φτάνουν μερικοί συνδικαλιστές και τα Δ.Σ. των Σωματείων γιά να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος.
Χρειάζεται πανστρατιά. Ο κάθε ένας θα πρέπει να συμβάλλει με τις ιδέες του, το χρόνο του και τις δυνάμεις του στη μάχη που έρχεται. Όλοι θα πρέπει να συμμετέχουμε στη λήψη και εφαρμογή των αποφάσεων καθώς και στο συντονισμό των ενεργειών.
Όχι στείρα γκρίνια και αφορισμοί
Όχι ''εν λευκώ''εκπροσωπήσεις
. Όχι νοοτροπία ''ας βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά''
Ας ξεφύγουμε από το στείρο ''εγώ'' και το ''ο σώζων εαυτόν σωθείτω'' και ας πάμε στο ''εμείς'' λειτουργώντας σαν υπεύθυνα άτομα με συναδελφική συνείδηση και αλληλεγγύη.
Ας ξεφύγουμε από το μίζερο ''δεν γίνεται τίποτα'', γιατί πάντα κάτι περισσότερο μπορεί να γίνει από το τίποτα, εάν δεν μείνουμε αδρανείς.
Ένα μεγάλο κακό μπορεί με τις δημιουργικές παρεμβάσεις των πολλών, να αντικατασταθεί από ένα μεγάλο καλό!.
Ο ΟΛΠ θα ανήκει στους εργαζόμενους του και οι εργαζόμενοι του θα ανήκουν στον ΟΛΠ, εάν τον υπερασπιστούμε ενεργά σαν νοικοκύρηδες που φροντίζουν το σπίτι τους και όχι σαν νοικάρηδες που τον χρησιμοποιούν αδιαφορώντας για την τύχη του.
Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
ANIΔΙΟΤΕΛΕΙΑ
AYTOΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ !
Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε από τον Βιετναμέζο μετανάστη Ha Minh Thanh, ο οποίος εργάζεται ως αστυνόμος στη Φουκουσίμα, και εστάλη σε έναν φίλο του στην πατρίδα του.
Δημοσιεύθηκε στο New America Media στις 19 Μαρτίου.
Η επιστολή μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον αρχισυντάκτη του New America Media, Andrew Lam, συγγραφέα μεταξύ άλλων του East Eats West: Writing in Two Hemispheres.
Αδελφέ μου,
Πώς είσαι εσύ και η οικογένειά σου; Τις τελευταίες μέρες εδώ όλα είναι ένα χάος. Όταν κλείνω τα μάτια μου, βλέπω νεκρά σώματα. Όταν τα ανοίγω, βλέπω πάλι νεκρά σώματα. Πρέπει όλοι μας να δουλεύουμε 20 ώρες την ημέρα. Θα ήθελα η κάθε μέρα να είχε 48 ώρες, για να συνεχίζουμε να βοηθάμε και να σώζουμε τον κόσμο.
Είμαστε χωρίς νερό και ηλεκτρικό, και τα αποθέματα φαγητού έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Και με το που καταφέρνουμε να μετακινήσουμε τους πρόσφυγες από το ένα σημείο στο άλλο, έρχονται καινούργιες διαταγές να τους πάμε ακόμα παραπέρα.
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη Φουκουσίμα, περίπου 25 χλμ μακριά από το πυρηνικό εργοστάσιο. Έχω τόσα πολλά να σου πω, που αν τα έγραφα είμαι σίγουρος ότι θα έβγαινε ολόκληρο μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές σε στιγμές κρίσης.
Ο κόσμος έχει παραμείνει ήρεμος. Η αίσθηση αξιοπρέπειας και σωστής συμπεριφοράς που έχουν είναι πολύ καλή, γι' αυτό και τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο θα μπορούσαν να είναι. Αλλά σε μια εβδομάδα από τώρα, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα είμαστε ακόμη σε θέση να πρσφέρουμε προστασία και τάξη. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Κι όταν η πείνα και η δίψα ξεπεράσουν την αξιοπρέπεια, τότε θα κάνουν, δεν ξέρω, αυτό που θα πρέπει να κάνουν.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να στείλει προμήθειες μέσω αέρος, τροφή και φάρμακα, αλλά είναι σαν να ρίχνεις μια χούφτα αλάτι στον ωκεανό.
Αδελφέ μου, μου έτυχε και κάτι πραγματικά συγκινητικό, με ένα μικρό Ιαπωνεζάκι, που έδωσε σε μένα τον ενήλικα μάθημα ζωής για το πως να συμπεριφέρομαι σαν άνθρωπος.
Χθές το βράδυ, με έστειλαν σε ένα σχολείο να βοηθήσω μια φιλανθρωπική οργάνωση να μοιράσει φαγητό στους πρόσφυγες. Η ουρά ήταν στριφογυριστή και τεράστια.
Κάποια στιγμή εντόπισα ένα μικρό αγόρι, περίπου 9 ετών. Φορούσε ένα T-shirt και ένα σορτσάκι. Το κρύο όλο και μεγάλωνε, και το αγοράκι ήταν ακριβώς στο τέλος της ουράς. Σκέφτηκα ότι μέχρι να έρθει η σειρά του, δεν θα έχει μείνει καθόλου φαγητό.
Πήγα κοντά του και του μίλησα. Μου είπε ότι ήταν στο σχολείο όταν έγινε ο σεισμός. Ο πατέρας του δούλευε εκεί κοντά και οδηγούσε προς το σχολείο. Ο μικρός είχε ήδη φτάσει στον μπαλκόνι του τρίτου ορόφου του σχολείου, όταν είδε το τσουνάμι να παρασύρει το αυτοκίνητο του πατέρα του. Τον ρώτησα για την μητέρα του.
Είπε ότι το σπίτι τους βρισκόταν ακριβώς δίπλα στην παραλία και ότι η μητέρα και η μικρή του αδερφή το πιθανότερο είναι να μην επέζησαν. Γύρισε το κεφάλι του αλλού και σκούπισε τα δάκρυά του όταν τον ρώτησα για τους συγγενείς του.
Ο μικρούλης έτρεμε από το κρύο και έτσι έβγαλα και του έδωσα το μπουφάν της αστυνομίας που φορούσα. Τότε ήταν που έπεσε η σακούλα με το συσσίτιό μου. Το σήκωσα και του το έδωσα. "Όταν έρθει η σειρά σου, μπορεί να έχει τελειώσει το φαγητό. Πάρε τη μερίδα μου. Εγώ έχω ήδη φάει. Πάρε την να την φας εσύ.
"Το αγόρι πήρε το σακουλάκι και υποκλίθηκε. Νόμιζα ότι θα έτρωγε αμέσως, αλλά δεν το έκανε. Πήρε τη σακούλα με το φαγητό και πήγε και την εναπόθεσε στην αρχή της γραμμής, εκεί που ήταν συγκεντρωμένο όλο το φαγητό για διανομή.
Σοκαρίστηκα. Τον ρώτησα γιατί δεν έφαγε και έβαλε τη σακούλα μαζί με τα άλλα φαγητά.
Και μου λέει: "Γιατί βλέπω πολλούς άλλους πολύ πιο πεινασμένους από μένα. Αν τη βάλω εκεί τότε θα μοιραστεί ισότιμα."
Όταν το άκουσα αυτό πήγα και στάθηκα παραπέρα, γιατί δεν ήθελα να με δει ο κόσμος να κλαίω. Η κοινωνία που μπορεί να εμφυσήσει σε ένα εννιάχρονο παιδί την έννοια της θυσίας για το ευρύτερο καλό, πρέπει να είναι μια σπουδαία κοινωνία, σπουδαίος λαός.
Σου έγραψα δύο γραμμές για να στείλω τις ευχές μου σε σένα και την οικογένειά σου. Πρέπει να επιστρέψω στη βάρδια μου.
Ha Minh Thanh
(το πρωτότυπο:http://newamericamedia.org/2011/03/letter-from-fukushima-a-vietnamese-japanese-police-officers-account.php)
Δημοσιεύθηκε στο New America Media στις 19 Μαρτίου.
Η επιστολή μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον αρχισυντάκτη του New America Media, Andrew Lam, συγγραφέα μεταξύ άλλων του East Eats West: Writing in Two Hemispheres.
Αδελφέ μου,
Πώς είσαι εσύ και η οικογένειά σου; Τις τελευταίες μέρες εδώ όλα είναι ένα χάος. Όταν κλείνω τα μάτια μου, βλέπω νεκρά σώματα. Όταν τα ανοίγω, βλέπω πάλι νεκρά σώματα. Πρέπει όλοι μας να δουλεύουμε 20 ώρες την ημέρα. Θα ήθελα η κάθε μέρα να είχε 48 ώρες, για να συνεχίζουμε να βοηθάμε και να σώζουμε τον κόσμο.
Είμαστε χωρίς νερό και ηλεκτρικό, και τα αποθέματα φαγητού έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Και με το που καταφέρνουμε να μετακινήσουμε τους πρόσφυγες από το ένα σημείο στο άλλο, έρχονται καινούργιες διαταγές να τους πάμε ακόμα παραπέρα.
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη Φουκουσίμα, περίπου 25 χλμ μακριά από το πυρηνικό εργοστάσιο. Έχω τόσα πολλά να σου πω, που αν τα έγραφα είμαι σίγουρος ότι θα έβγαινε ολόκληρο μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές σε στιγμές κρίσης.
Ο κόσμος έχει παραμείνει ήρεμος. Η αίσθηση αξιοπρέπειας και σωστής συμπεριφοράς που έχουν είναι πολύ καλή, γι' αυτό και τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο θα μπορούσαν να είναι. Αλλά σε μια εβδομάδα από τώρα, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα είμαστε ακόμη σε θέση να πρσφέρουμε προστασία και τάξη. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Κι όταν η πείνα και η δίψα ξεπεράσουν την αξιοπρέπεια, τότε θα κάνουν, δεν ξέρω, αυτό που θα πρέπει να κάνουν.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να στείλει προμήθειες μέσω αέρος, τροφή και φάρμακα, αλλά είναι σαν να ρίχνεις μια χούφτα αλάτι στον ωκεανό.
Αδελφέ μου, μου έτυχε και κάτι πραγματικά συγκινητικό, με ένα μικρό Ιαπωνεζάκι, που έδωσε σε μένα τον ενήλικα μάθημα ζωής για το πως να συμπεριφέρομαι σαν άνθρωπος.
Χθές το βράδυ, με έστειλαν σε ένα σχολείο να βοηθήσω μια φιλανθρωπική οργάνωση να μοιράσει φαγητό στους πρόσφυγες. Η ουρά ήταν στριφογυριστή και τεράστια.
Κάποια στιγμή εντόπισα ένα μικρό αγόρι, περίπου 9 ετών. Φορούσε ένα T-shirt και ένα σορτσάκι. Το κρύο όλο και μεγάλωνε, και το αγοράκι ήταν ακριβώς στο τέλος της ουράς. Σκέφτηκα ότι μέχρι να έρθει η σειρά του, δεν θα έχει μείνει καθόλου φαγητό.
Πήγα κοντά του και του μίλησα. Μου είπε ότι ήταν στο σχολείο όταν έγινε ο σεισμός. Ο πατέρας του δούλευε εκεί κοντά και οδηγούσε προς το σχολείο. Ο μικρός είχε ήδη φτάσει στον μπαλκόνι του τρίτου ορόφου του σχολείου, όταν είδε το τσουνάμι να παρασύρει το αυτοκίνητο του πατέρα του. Τον ρώτησα για την μητέρα του.
Είπε ότι το σπίτι τους βρισκόταν ακριβώς δίπλα στην παραλία και ότι η μητέρα και η μικρή του αδερφή το πιθανότερο είναι να μην επέζησαν. Γύρισε το κεφάλι του αλλού και σκούπισε τα δάκρυά του όταν τον ρώτησα για τους συγγενείς του.
Ο μικρούλης έτρεμε από το κρύο και έτσι έβγαλα και του έδωσα το μπουφάν της αστυνομίας που φορούσα. Τότε ήταν που έπεσε η σακούλα με το συσσίτιό μου. Το σήκωσα και του το έδωσα. "Όταν έρθει η σειρά σου, μπορεί να έχει τελειώσει το φαγητό. Πάρε τη μερίδα μου. Εγώ έχω ήδη φάει. Πάρε την να την φας εσύ.
"Το αγόρι πήρε το σακουλάκι και υποκλίθηκε. Νόμιζα ότι θα έτρωγε αμέσως, αλλά δεν το έκανε. Πήρε τη σακούλα με το φαγητό και πήγε και την εναπόθεσε στην αρχή της γραμμής, εκεί που ήταν συγκεντρωμένο όλο το φαγητό για διανομή.
Σοκαρίστηκα. Τον ρώτησα γιατί δεν έφαγε και έβαλε τη σακούλα μαζί με τα άλλα φαγητά.
Και μου λέει: "Γιατί βλέπω πολλούς άλλους πολύ πιο πεινασμένους από μένα. Αν τη βάλω εκεί τότε θα μοιραστεί ισότιμα."
Όταν το άκουσα αυτό πήγα και στάθηκα παραπέρα, γιατί δεν ήθελα να με δει ο κόσμος να κλαίω. Η κοινωνία που μπορεί να εμφυσήσει σε ένα εννιάχρονο παιδί την έννοια της θυσίας για το ευρύτερο καλό, πρέπει να είναι μια σπουδαία κοινωνία, σπουδαίος λαός.
Σου έγραψα δύο γραμμές για να στείλω τις ευχές μου σε σένα και την οικογένειά σου. Πρέπει να επιστρέψω στη βάρδια μου.
Ha Minh Thanh
(το πρωτότυπο:http://newamericamedia.org/2011/03/letter-from-fukushima-a-vietnamese-japanese-police-officers-account.php)
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
Αλληλοβοήθεια.
Ο συνάδελφος Α.Κάτσαρης συμμετέχει στην Τράπεζα Αλληλοβοήθειας με προσφορά, που έχει αναρτηθεί στη σχετική σελίδα του blog.
Σάββατο 14 Μαΐου 2011
Αλληλοβοήθεια
Η πρώην καθηγήτρια Αγγλικών του ΟΛΠ κ.Κονταξάκη K. συμμετέχει στην Τράπεζα Αλληλοβοήθειας με προσφορά, που έχει αναρτηθεί στη σχετική σελίδα του blog.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)