ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ

Για το ένα και για όλα τα νεογέννητα,

φωτεινά αστέρια που δείχνουν το μέλλον

Στο νεογέννητο

Μικρό μου πλασματάκι ξεπρόβαλλες σαν θαύμα

Βάλσαμο η θωριά σου γλυκαίνει κάθε τραύμα

Βυζαίνεις με μια τέχνη απ'τα παλιά δοσμένη

με χείλια και με μάτια νέκταρ της οικουμένης

Το απαλό σου δέρμα βελούδο δίχως πέλο

Τα ζωηρά χεράκια παίζουνε κάποιο τσέλο

Τα πόδια σου τινάζεις ξαφνιάζεις τον αέρα

Θέλεις με μιάς να τρέξεις στην πλάση πέρα ως πέρα

Ροδόνερο το σάλιο μόσκος η αναπνοή σου

Ένας μικρός Χριστούλης είναι τώρα μαζί σου

Σοφία μέσα έχεις που δεν χωράν τα λόγια

Άχρονες οι στιγμές σου πέρα από τα ρολόγια

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973

 50 χρόνια μετά τη μεγάλη έξοδο στο φως, στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, και για κάθε τέτοια έξοδο, με λόγια του ποιητή :

“Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος η Άνοιξη.
....Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία.... Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες...Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.

Τέτοιας λογής αποκοτιά, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι, σφόδρα ταράχτηκαν. Και τρεις φορές με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια πήχη φωτιά κάτω απ’ τα σίδερα, με τις μαύρες κάννες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν.
Και χτυπούσανε όπου να ‘ναι, σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση.
Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία.....''

Οδυσσέα Ελύτη ''Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ'' από το ''ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ''

ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Αριστοτέλης, ''Πολιτικά'' : 

''Ο άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του για να του παρέχουν ασφάλεια δεν είναι άξιος ούτε της ελευθερίας αλλά ούτε της ασφάλειας''.                                                                                                    

Περικλής, ''Επιτάφιος'' : 

''Ευδαίμον το ελεύθερον''                                                                                                        

Παύλος "Προς Γαλάτας":  

''Σεις αδελφοί προσκλήθειτε είς ελευθερίαν,  εν τη ελευθερία λοιπόν  με την οποία ελευθέρωσε υμάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί και μη υποβληθείτε πάλι εις ζυγόν δουλείας''.                                                                                                      

Φρόυντ Σ., Συνέντευξη : 

''Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης''.                                                                                                          

Χέγκελ " Φαινομενολογία του πνεύματος" : 

 ''Κύριος του εαυτού του είναι εκείνος που δεν φοβάται να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του, είναι πρόθυμος να πεθάνει για την ελευθερία του. Ο σκλάβος τρέμει για τη ζωή του και δέχεται, προκειμένου να παραμείνει ζωντανός το καθεστώς του δούλου''.                                                                         

Γκιμπράν Χαλίλ: 

''Η ζωή χωρίς ελευθερία είναι σαν σώμα χωρίς ψυχή''.                                                                                                                     

Κολοκοτρώνης Θ., ''Απομνημονεύματα'' :    

''Ό,τι κάμομε για να ελευθερωθούμε θα το κάμομε μονάχοι και δεν έχομε ελπίδα καμία από τους ξένους''.                                                                        

Κάλβος Α. ''Εις Σάμον'' : 

''Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία''                                                                                                         

Ετυμολογία της λέξης ''Ελευθερία'' :  

Η λέξη “ἐλευθερία” προκύπτει από το “παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς”, δηλαδή “να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί”.                                                                                    

                                                                                                         

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

Αριστοτέλη "Πολιτικά":

"Δημοκρατικόν μεν είναι το κληρωτάς είναι τας αρχάς το δ'αιρετάς ολιγαρχικόν" ( δημοκρατικό είναι η κλήρωση των διοικούντων και ολιγαρχικό είναι η εκλογή τους)

"Πολίτης δ'απλώς ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή το μετέχειν κρίσεως και αρχής" (Πολίτης μπορεί να οριστεί μόνον αυτός που συμμετέχει στον έλεγχο και τη συμμετοχή στη διοίκηση)

Ζαν Ζακ Ρουσώ " Κοινωνικό συμβόλαιο" :

"Δημοκρατία υπάρχει εκεί που κανένας δεν είναι αρκετά πλούσιος για να εξαγοράσει τον άλλον και κανείς δεν είναι αρκετά φτωχός για να πουλήσει τον εαυτό του".

"Η λαϊκή κυριαρχία ουσιαστικά βρίσκεται στη γενική βούληση, και η βούληση δεν υπόκειται στην αντιπροσώπευση".

Τζέφερσον Τόμας (3ος πρόεδρος ΗΠΑ 1801-1809) "Η αλληλογραφία Κοραή-Τζέφερσον και ο αμερικανικός φιλελληνισμός" :

"Χωρίστε τις Περιφέρειες σε Συνοικίες. Η ρώμη της Επανάστασής μας οφειλόταν στις μικρές δημοκρατίες μας, που ωθούσαν όλο το έθνος σε επαναστατική δράση".

"Σε ιεραρχικές κοινωνίες οι άνθρωποι λειτουργούν σαν ρόλοι και χάνουν την πολύπλευρη υπόστασή τους και την δυνατότητά τους για αυθεντικές ανθρώπινες συνδιαλλαγές".

ΓΕΝΕΘΛΙΟ

 ΓΕΝΕΘΛΙΟ

Σαν σήμερα μιά Κυριακή στου Πειραιά μιά γειτονιά

με έβγαλε στον κόσμο αυτό μαμή κι έριξα πετονιά

Στο τέλειωμα της Άνοιξης στη μέση της ημέρας

η μάνα μέσα γένναγε κι απέξω ο πατέρας

Και η γιαγιά στεκότανε δίπλα από το παιδί της

και πρώτη δώρο μού'δωσε να έχω την ευχή της

Τ 'αδέρφια μου απ'την αυλή ένα μυστήριο ζούσαν

να ακούνε κλάματα απ'αυτό που μήνες καρτερούσαν

Μένει μία εντύπωση πολύ βαθιά κρυμμένη

ο πόνος για το νέο φως είναι μιά ειμαρμένη

Στη λαϊκή τη γειτονιά χώμα μόνο πατούσα

τη μυρωδιά τ'απόβροχου αχόρταγα ρουφούσα

παιχνίδια έμπνευση στιγμής στο δρόμο, στην αλάνα

ψωμί στο χέρι με μπελτέ το νιάξιμο απ'τη μάνα

Οι δρόμοι είχανε ζωή από το παιδομάνι

μπάλα, ξυλίκι και γκαζές μοναδικό χαρμάνι

Η φαντασία κάλπαζε με ήλιο και φεγγάρι

Παρέα και ο Αλαντίν κρατώντας το λυχνάρι

Στα χρόνια που περάσανε μιά φλόγα επιμένει

πότε φουντώνει ξαφνικά πότε κρυμμένη μένει

Κοιτάζω στα μικρά παιδιά βλέμμα αγνό κι αθώο

και νιώθω αυτό το μυστικό που με κρατάει σώο

 Στον Όλυμπο

Στα πόδια του, Λιτός χώρος

Στην κεφαλή του, αφθονία λευκή

Φιδωτά μονοπάτια προς

Αποδρομή, αφύπνιση ενέργειας

Κορμοί ευθυτενείς, τάση ανοδική

Νερό κελαριστό, χαρά ζωής

Παραλλαγές πράσινου, εικαστικό ερέθισμα

Πέταγμα πουλιών, μυστήριο ελευθερίας

Καλύβα μαρτυρά ανάγκη μοναχικότητας

Ο κούκος μηνάει ρυθμό

Μιά αλεπουδίτσα πρόσκληση εγγύτητας

Κούραση ανεβάσματος, περιορισμός σώματος

Αίσθηση ενότητας, απεριόριστο ψυχής

Γιά τη γιορτή της Μητέρας

 ΜΗΤΕΡΑ

Μήνυμα στέλνει η μητέρα για αγάπη, προσφορά

σε μιά εποχή που δίνει μοναχά αποφορά

Για ζωή νέα μηνάει σε ημέρες σκοτεινές

και για μακρινές παρέες που θα γίνουν κοντινές

Θηλυκή όπως η Φύση ευλογία να γεννά

δίχως τυμπανοκρουσίες, ταπεινή πάντα περνά

το μυστήριο σε όλους για την κάθε μιά ζωή

με φροντίδα για να μείνει ζωντανή κάθε πνοή

Νοιάξιμο για το παιδί της και για όλα τα παιδιά

χρώματα τ'ουράνιου τόξου μέσα σε μιά αγκαλιά

Η καρδιά της πάντα νέα μιά σημαία της ζωής

και με το χαμόγελό της γαληνεύει όπου γης

Οι πολέμοι είναι εχθροί της τη σκοτώνουν δυό φορές

νιώθει τι'ναι αυτό που αξίζει και τι είναι συμφορές

Είναι της ειρήνης δόξα και τιμή και φυλαχτό

όραμα παλιό και νέο διώχνει κάθε κουρνιαχτό

Πέτρος Μ.

 Αντιγράφοντας... :

'' Α! αι εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας αφ'ότου ηλευθερώθημεν, αφότου δηλαδή μεταλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον όπως μη αποδειχθῆ ψευδὲς το δημώδες λόγιον “Άλλαξε ο Μανολιὸς κι έβαλε τα ρούχ’ αλλοιώς”.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης : " Άι μου Γιώργη" 1892

Για μιά άλλη Πρωμαγιά

 Αναστάσιμο πένθος

''Πάτα πάνω μου για να βγεις''

Η φωνή μέσα απ' τα συντρίμμια

Η φωνή του συνεπιβάτη στο τρένο

Η φωνή ενός νέου ανθρώπου

Η φωνή του αυτοσχέδιου διασώστη

Η φωνή ένός άλλου κόσμου

Η φωνή για ένα άλλο κόσμο

Η φωνή με αντίλαλο εις το διηνεκές

Η φωνή μιάς άλλης Ανάστασης

 ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ

Ω του θαύματος, με μάτι λίγο ανοιχτό η Θέμις

ξέπλυνε δολοπλοκίες και μας ήρθε ο γκαντέμης

Κληρονομικώ δικαίω αν κανείς μπορεί να λέει

και με ίντριγκες και κόλπα, πολύς κόσμος τώρα κλαίει

Με τις πρώτες τις ημέρες νόμοι-σχέδια αράδα

που θυμίζαν τη μαφία μα και Σπάρτη με Καιάδα

Λες και έφερε τον κόβιντ ξέσπασε η πανδημία

με φιρμάνια, απαγορεύσεις καταστρέφει με τη μία

Συνεργάτες του μαζεύει όλο σκέρτσο κι όλο Νάζι

Σκίτσο του μεσοπολέμου που χολή μονάχα στάζει

Με κουπόνια, καλαθάκια, ρόπαλα και κατασχέσεις

τυλιγμένα με κουρέλια κι όλο νέες υποσχέσεις

Ό,τι είχε απομείνει απ'αυτούς που'χαν περάσει

από θάλασσες και όρη, πεδιάδες μα και δάση

σαν ακρίδα έχει πέσει κι η καταστροφή εν τέλει

γκαντεμιά θυμίζει πάλι και ξεκουρδισμένο τέλι

Και στο τέλος της θητείας δυό καταστροφές ακόμη

παν περίπατο αποφάσεις, διατάγματα και νόμοι

Το νεράκι το πουλάει καταταστρέφει και τα νιάτα

λες και κατοχή τελειώνει και πυκνώνουν τα μαντάτα

Τριγυρίζει όλο ύφος στου εγκλήματος τα μέρη

και σε όσους τον ρωτάνε απαντάει πως δεν ξέρει

ΤΟ 1821 ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ

Είχε μάνα πού'χαν κλείσει μέσα σ 'ένα μοναστήρι

κι έναν άφαντο πατέρα μέλισσα μαζί και γύρη

Μπεσαλής, αψύς, λεβέντης, αθυρόστομος, παιδάκι

ενοιαζόταν για τους άλλους κι όχι για τον Καραϊσκάκη

Λευτεριά διαλαλούσε με τη σπάθα τη μεγάλη

για ζωή που από τα πρώτα έδειχνε πως θά'ταν άλλη

Σήκωσε μαζί με άλλους τις κολώνες τις πεσμένες

που τις είχαν κάποιοι άλλοι από χρόνια ξεχασμένες

Πάλεψε με τα θηρία δίχως διόλου να κιοτέψει

και το σχέδιο στη μάχη τού'ρχονταν με μιάς στη σκέψη

Δίδαξε γραμματισμένους πού'χαν χάσει τη ψυχή τους

πως στην τόλμη και το δίκιο έχει αξία η ζωή τους

Κι αν τον πρόδωσαν δικοί του με τους ξένους τότε αντάμα

έχει μείνει μια για πάντα του λαού το μέγα θάμα

Όλοι πιά τον μνημονεύουν δίπλα στον Κολοκοτρώνη

και το δρόμο τους τραβάνε νέοι τώρα απογόνοι

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ 21 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

 

''....Δεν το'χα σκεφτει πως ο θανατος είχε

ξεκάνει τόσους πολλούς...

Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας

με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές..''

T.S.Eliot ''Έρημη χώρα'' 1922

ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ....

Από παλιά ο ποιητής σε παραλόγου φόρα

μίλησε απλά με νόημα για μιά έρημη χώρα

γι ανθρώπους σκόρπιους σαν φτερά στον άνεμο ριγμένα

και για καρδιές που πάγωσαν, γι'αγάπη στα ληγμένα

Μαζεύτηκαν τελώνια τσιμέντο λεν ας γίνει

ξωκλήσι, δάσος και πλαγιά, η πέτρινη η κρήνη

και τα αποδημητικά τον χάσανε το δρόμο

ψάχνουν ανάστατα να βρούν έναν αρχαίο νόμο

Μπορεί και να'ναι γιά καλό εκείνο που συμβαίνει

ό,τι τον πάτο πάτησε ύστερα ανεβαίνει

Το νοιάξιμο δειλά-δειλά ίσως το χέρι απλώσει

ο ένας με τον άλλονε το βάρος να σηκώσει

Π.Μ.

ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΤΕΜΠΩΝ

Μεγάλη η οδύνη

Γνωστοί οι ένοχοι

Γνωστές και οι αιτίες

Γνωστά και τα θύματα

τα ίδια πάντα

Αφύπνιση πένθους

Αποτροπή μύριων κακών που έπονται

Εξάλειψη αιτίων

 Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα για την τραγωδία των Τεμπών

 ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Λίγη κόλλα τρία καλάμια και χαρτί γλασέ για ουρά

φτιάχναν τ'όνειρο που ο σπάγκος το κρατούσε χαλαρά

αμολούσα την καλούμπα στο απέραντο να πάει

κι η ψυχή μαζί πετάει και τη γη την παρατάει

Ήτανε το πέταγμά του σκίρτημα ελευθερίας

και μεσ'το γαλάζιο φόντο του κενού και της αιθρίας

με τσαλίμια και καπάτσα να μου κόβουνε το αίμα

η ζωή ακροπατούσε με αλήθεια δίχως ψέμα

Κι αν στα χρόνια αυτά τα νέα φτιάχνουνε τους πλαστικούς

όνειρα έτοιμα κονσέρβα από κάποιους ειδικούς

κάνω εγώ αυτό που ξέρω και με τεντωμένο χέρι

το χαρταετό πετάω κι έχω σύμμαχο τ'αγέρι

 '' Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΩΤΗΣΗ ''

Θα περάσει καιρός μέχρι να μάθουμε τα ακριβή μεγέθη της καταστροφής και των απωλειών που προκάλεσε ο σεισμός. Είναι αδύνατο να νιώσουμε την οδύνη των πληγέντων. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι να σταθούμε δίπλα σε αυτούς που υποφέρουν.
Οι εθελοντές του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελλάδας (ΜΚΙΕ) παρέδωσαν στις 8/2/2023 στο Διασχολικό Κέντρο Γλυφάδας 5 μεγάλα χαρτοκιβώτια με ιατροφαρμακευτικό υλικό (ορούς, ελαστικούς επιδέσμους, υλικά επίδεσης, ηλεκτρολύτες για ενδοφλέβια χορήγηση) συμμετέχοντας στην έκκληση του Δήμου Γλυφάδας (Municipality of Glyfada).
Την επόμενη ημέρα ακολούθησε η δεύτερη φάση της βοήθειας του ΜΚΙΕ με τρόφιμα και ρούχα.
Ελπίζουμε να φτάσουν έγκαιρα στη Συρία και την Τουρκία και να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο.

 O tempora, o mores

Κλοπές υπό και βιασμοί, καμένη γη, αναδασμοί

Εξώσεις, πτώχευση, χαμός, όπου κι αν δεις χάσκει γκρεμός

πίσω το ρεύμα ορμητικό δίλημμα μπαίνει τραγικό

Λόγια όλο ψέμμα διαρκώς από οθόνη καθεστώς

Στρατόπεδα και εγκλεισμοί, αόρατοι εχθροί μικροί

Χάνεται ''η μικρή Νανώ'' με φόβο για το διπλανό

Τρέχει επάνω στα βουνά ο χάρος κι έλικα κρατά

Και η αρκούδα η πολική μαυρίζει μεσ'τη φυλακή

Σκουπίδια απλώθηκαν παντού φτάσανε ως το Κατμαντού

ξεθώριασε το γαλανό και για τροφή μόνο σανό

Γέμισε πτώματα η γη με μιά στριγγή διαταγή

Στο χειρουργείο αναμονή έτι και έτι σε Μονή

Αδιάφορα σφυρά ο μωρός και δώστου γέλια ο τιμωρός

Φαντάζεται ο δυστυχής πως θά'ρθει ο από μηχανής

Και η γύμνια στο κεφάλι με τα μπάιτ σε σαφάρι

οι πολλοί λίγοι να μένουν και πιό λίγοι ν'απονέμουν

Φιλοδώρημα να ζήσεις και στη κάμερα εξηγήσεις

Αστροναύτης στο κενό σου κι ο Μεγάλος Αδελφός σου

δάχτυλο διαρκώς κουνάει, κάτσε, σήκω, παντού πάει

Φωνάζει πάλι ο μικρός '' Ο Βασιλιάς είναι γυμνός''

Π.Μ.

Πρωτοχρονιά

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

με του πολέμου τη φωτιά

Να μην αφήσουμε ξανά

του χάρου αυτή τη παγανιά

Ειρήνη σ'όλους τους λαούς

με ξόρκι στους εξοπλισμούς

και στους μωρούς εγωισμούς

τα ''εμείς' ευχή για τους φραγμούς

Καλή χρονιά μας φίλοι μου

κι ας είν'ο ορισμός μας

ζωή αγαπησιάρικη

στη Γη στ'αρχοντικό μας