Καλά Χριστούγεννα με εσωτερική ζεστασιά και διάθεση για ανα-γέννηση!

http://ak.imgag.com/imgag/product/preview/flash/bws8Shell_fps24.swf?ihost=http://ak.imgag.com/imgag&brandldrPath=/product/full/el/&cardNum=/product/full/ap/3166187/graphic1

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ή ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ...

Ικαριώτης, από πολύτεκνη οικογένεια, πέντε αδέρφια. Το 1973 ήταν 18 ετών. Ήρθε στην Αθήνα κι έγινε το παιδί για όλες τις δουλειές, οικοδόμος, ελαιοχρωματιστής, ό,τι έπεφτε στο διάβα του. Πενταροδεκάρες. Όταν έβρισκε χρόνο σκάρωνε στίχους και μουσικές με την κιθάρα του. Ποιητής της πιο πρόχειρης και ανόθευτης έμπνευσης.

Στα επεισόδια ήταν ανεβασμένος στην πύλη του Πολυτεχνείου και κουνούσε την ελληνική σημαία. Έπεσε όταν μπήκε το τανκ. Μετά τον έπιασαν. Τον έχωσαν στο Χαϊδάρι, και τον βασάνισαν. Σώθηκε, αλλά είχε προ καιρού σωθεί μέσα του. Δεν επιδίωξε τη δημοσιότητα. Παρέμεινε ανώνυμος. Κάποιοι φίλοι του μόνο ήξεραν.                                                                                 

Ύστερα μπάρκαρε, και κάποτε βγήκε στην Αμερική. Παντρεύτηκε, έκανε ένα γιο, δούλεψε μουσικός στην Αστόρια. Όταν χώρισε, αποφάσισε να γυρίσει στο νησί του.  Άνοιξε καινούργιο σπιτικό, έδωσε την καρδιά του σε άλλη γυναίκα, έκανε μαθήματα κιθάρας σε παιδιά. Το παρατσούκλι του ήταν «Αλμπάνο».

 Το καλοκαίρι του 1993, στις μεγάλες πυρκαγιές του νησιού, προσπάθησε να σώσει κάποιους γέροντες από τη φωτιά. Το ‘χε στο αίμα του, δεν ήθελε εγκλωβισμένους. Έμπαινε μέσα σε όλα. Αγαπούσε τη ζωή. Μπήκε στη φωτιά και δεν ξαναβγήκε ποτέ.  Ήταν 38 χρονών.

Τον έλεγαν Γιώργο Κηρύκου. 

Τότε Χούντες τώρα drones ή Ομπάμα και Σια

Αναδημοσιεύουμε για την επίσκεψη του Ομπάμα αποσπάσματα από το άρθρο :

Ομπάμα: Ο Ησυχος Αμερικανός… φονιάς

     Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ποιος ήταν ο πιο πολεμοχαρής πρόεδρος των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες; Η απάντηση που έρχεται σχεδόν αυτόματα στο στόμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο είναι ο Τζορτζ Μπους. Τα φαινόμενα όμως απατούν.

.....Παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμα στοχευμένων επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη(drones) ξεκίνησε στα χρόνια του Τζορτζ Μπους, ο Ομπάμα ήταν αυτός που έβαλε τη σφραγίδα του στο νέο «παιχνίδι» του Πενταγώνου.

Για την ακρίβεια, ο στρατός του Ομπάμα σκότωσε περίπου 4.700 ανθρώπους με drones σε σχέση με τους 2.996 πολίτες που σκοτώθηκαν την 11η Σεπτεμβρίου.

Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται μονότονα όποτε κάποιος προσπαθεί να συγκρίνει την πολεμική παρακαταθήκη των δύο προέδρων. Ο Μπους άνοιξε τον δρόμο του αίματος για τον 21ο αιώνα. Ο Ομπάμα ήρθε για να τον ασφαλτοστρώσει.

Πέρα από τη διατήρηση δυνάμεων που επιχειρούν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, ο Ομπάμα βομβάρδισε τη Λιβύη, τη Σομαλία, την Υεμένη, το Πακιστάν και τη Συρία.

... Επί της προεδρίας του μονάδες ειδικών επιχειρήσεων του Πενταγώνου αναπτύχθηκαν σε τουλάχιστον 133 χώρες – δηλαδή στο 70% του πλανήτη.

...Η κατάσταση περιπλέκεται αν επιχειρήσει να μετρήσει κανείς τα θύματα των πολεμικών επιχειρήσεων που διέταξαν οι δύο πρόεδροι. Το ένα εκατομμύριο Ιρακινών, που σύμφωνα με εκτιμήσεις έχασαν τη ζωή τους μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, φαντάζει άπιαστο ρεκόρ ακόμη και για τους πιο αιμοδιψείς Αμερικανούς προέδρους.

Ο αριθμός αυτός όμως περιλαμβάνει τα θύματα του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε – εξαιτίας φυσικά της αστάθειας και της πολιτικής τού διαίρει και βασίλευε που εφάρμοσαν το Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Με το ίδιο σκεπτικό όμως, στα θύματα του Ομπάμα δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε μόνον όσους σκοτώθηκαν από αμερικανικές βόμβες και σφαίρες,αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από το φαινόμενο ντόμινο των συγκρούσεων που ακολούθησαν τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Οι εχθροπραξίες στο Μάλι αλλά και στη Συρία, όπου μετακινήθηκαν ομάδες εξτρεμιστών ισλαμιστών που χρηματοδοτούνταν και εξοπλίζονταν από τις ΗΠΑ στη Λιβύη, προκάλεσαν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, κύματα προσφύγων που εξακολουθούν να βρίσκουν τον θάνατο κατά χιλιάδες στη Μεσόγειο Θάλασσα αλλά και ενίσχυση τρομοκρατικών οργανώσεων η δράση των οποίων έφτασε και στην καρδιά της Ευρώπης.

Η επέκταση των πολεμικών επιχειρήσεων επί προεδρίας Ομπάμα αντικατοπτρίζεται στη γιγάντωση του πολεμικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ που φέτος έφτασε τα 608 δισεκατομμύρια δολάρια.

Για την ακρίβεια, οι δύο υψηλότεροι «αμυντικοί» προϋπολογισμοί του 21ου αιώνα φέρουν την υπογραφή του απερχόμενου προέδρου, ο οποίος στα οκτώ χρόνια της προεδρίας του δαπάνησε 816 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από την οκταετία του Τζορτζ Μπους (παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος κλήθηκε να διαχειριστεί τη μετά την 11η Σεπτεμβρίου εποχή).

Θα πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι, χάρη στην αναλογική αύξηση των εναέριων βομβαρδισμών, ο Ομπάμα κατάφερε να κρατήσει μία και μόνον από τις προεκλογικές του υποσχέσεις: να μειώσει δραστικά τον αριθμό των Αμερικανών στρατιωτών που σκοτώνονται σε πολεμικές επιχειρήσεις.

 Ο απερχόμενος πρόεδρος αφήνει πίσω του μια πολύ πιο καλοστημένη πολεμική μηχανή. Μια μηχανή που μπορεί να σπείρει τον θάνατο σε ένα χωριό του Αφγανιστάν χάρη σε έναν μόνο χειριστή μη επανδρωμένου αεροσκάφους που απασχολείται σε ώρες γραφείου σε μια αεροπορική βάση κάπου στο Τέξας.

Το drone είναι ήδη το νέο εθνόσημο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Δεν χωράνε σχόλια.

https://vimeo.com/185717440

To μεγάλο OXI των ανώνυμων είναι επίκαιρο

Ματθαίος Πόταγας, προς τους Γερμανούς κατακτητές:

«Σταθείτε! Δεν θα μας σκλαβώσετε! Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί!».

Δύο μαρτυρίες :

1η μαρτυρία του Χρήστου Κουτσούγερα, (arcadians.gr):

«Ένα παιδί 18 χρονών στην Βυτίνα ο Ματθαίος Πόταγας συγχρόνως σχεδόν, λες και είχαν συνεννοηθεί με το Σάντα και τον Γλέζο που κατεβάσανε την σημαία από την Ακρόπολη, αυτό το παιδί των 18 χρόνων στην Βυτίνα δεν μπορούσε να συμβιβαστεί στην ιδέα ότι η πατρίδα υποδουλώθηκε, ότι θα ζει σκλάβος. Και κατάμονος μόνος χωρίς να είναι οργανωμένος πουθενά, ούτε είχε παρέα, πήρε το πιστόλι του πατέρα του το γέμισε και πήγε στην θέση Κουτρουμπή αφού έμαθε, μαθεύτηκε στην Βυτίνα ότι θα περάσουν οι Γερμανοί, πήγε στην θέση Κουτρουμπή σε ένα βράχο στην στροφή του δρόμου και όρθιος ο Ματθαίος Πόταγας μόλις ήρθαν οι Γερμανοί άδειασε το πιστόλι στα σιδερένια αυτοκίνητα των Γερμανών. Τι να έκανε δηλαδή. Σταματήσανε οι Γερμανοί, κάνουν μία κυκλική κίνηση, το πιάσανε το παιδί και του λιώσανε το κεφάλι στο σημείο εκείνο που διάλεξε να στήσει την ενέδρα. Αυτό έκανε ο ΜατθαίοςΠόταγας».

2η μαρτυρία του Μ.Γλέζου, που σε συνεντεύξεις που έχει δώσει, επιμένει να αρνείται  τον τίτλο του πρώτου αντισασιακού, διευκρινίζοντας ότι επάξια ανήκει στον Μάθιο (Ματθαίο) Πόταγα. 

Απόσπασμα από το βιβλίο του  Μανώλη Γλέζου «Εθνική Αντίσταση 1940 -1945», Εκδόσεις Στοχαστής, 2006: 

«Το μεσημέρι της 2ας Μαΐου 1941, ο 17χρονος μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου του Βαρβακείου από τη Βυτίνα, Μάθιος Πόταγας, πετάχτηκε άοπλος στη μέση του δρόμου, ύψωσε το χέρι και φώναξε στη φάλαγγα των αρμάτων μάχης των ναζί που έφτασαν στη γέφυρα Κουτρουμπή, στο δημόσιο δρόμο, που περνούσε έξω από τη Βυτίνα: «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί». Έκπληκτος ο διοικητής της φάλαγγας, ρώτησε το διερμηνέα, τι λέει αυτό το παιδί. Όταν ο διερμηνέας του εξήγησε, ο διοικητής με το αυτόματό του σκότωσε τον Πόταγα. Αλλά δεν έφτανε στον ναζί αξιωματικό μόνον ο θάνατος. Διέταξε τους στρατιώτες του και με έναν ογκόλιθο συνέθλιψαν το κεφάλι του νέου που τόλμησε να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στο Γ΄ Ράιχ και το στρατό του…».

Οι σύγχρονες ''Δημοκρατίες '' ή οι Τράπεζες κυβερνούν

Στον καταιονισμό των εκρηκτικών, για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, e-mail της Wiky-Leaks, το σημαντικότερο ως τεκμήριο του πως κυβερνώνται πλέον οι ΗΠΑ, είναι ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στον John Podesta,  συμπρόεδρο του μεταβατικού επιτελείου συμβούλων του νεοεκλεγέντος τότε στην Προεδρία Μπάρακ Ομπάμα, μήνες πριν την ανάληψη των καθηκόντων του.

Το μήνυμα έχει ως αποστολέα τον Μάικλ Φρόμαν, στέλεχος τότε της CITY BANK και αποκαλύπτει ότι αυτός ο κύριος κατήρτισε μόνος του τον κατάλογο των ανθρώπων που στη συνέχεια συγκρότησαν την κυβέρνηση Ομπάμα.

http://www.anixneuseis.gr/?p=152803

Αντίο στον Ντάριο Φο, ένας Μεγάλος Ανθρωπος μας άφησε

Μυστικά και ψέμματα και στο βάθος η αλήθεια

Oι ψυχροί εκτελεστές της ανθρωπότητας, με θεό τους το χρήμα:

https://youtu.be/PRbO3EfUbno

...και ο ευαίσθητος Άνθρωπος  Ζοζέ Σαραμάγκου (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998) :

''Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά.            Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,                                                ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,                                                                          παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων                                      σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.                                       Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… 
  Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε''.

Oι τερατώδεις υπερκυβερνήσεις

Η Bayer αγοράζει τη Monsanto

Η μία εταιρεία συνεργάστηκε με τους ναζί  ως ανάδοχος,  κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και χρησιμοποίησε ανθρώπους σε καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας.

Η άλλη ήταν υπεύθυνη για τον  ''Πορτοκαλί Παράγοντα''- το χημικό με το οποίο οι ΗΠΑ χτυπούσαν το Βιετνάμ.Ήταν ένα φυτοκτόνο που χρησιμοποιήθηκε για την απογύμνωση των δασών του Βιετνάμ όπου έβρισκαν κάλυψη και τροφή οι Βιετκόνγκ. 

Ο «Πορτοκαλί Παράγοντας» που ονομάστηκε έτσι από τις πορτοκαλί ρίγες των βαρελιών (200Λ) μέσα στα οποία μεταφερόταν σκότωσε ή ακρωτηρίασε πάνω από 400.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για 500.000 παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες).

  

Τώρα συνασπίζονται προκειμένου να έχουν το μονοπώλιο των σπόρων και των φυτοφαρμάκων σε ολόκληρο τον πλανήτη. 

Tο διοικητικό συμβούλιο της Monsanto αποδέχτηκε την προσφορά εξαγοράς ύψους 66 δισ. δολαρίων που έκανε η Bayer.

Με το «γάμο» αυτό θα δημιουργηθεί η μεγαλύτερη παγκοσμίως εταιρεία στους τομείς των σπόρων και των αγροχημικών, με ετήσιες πωλήσεις άνω των 67 δισ. δολαρίων. 

Παράλληλα η Bayer θα αποτελέσει τον«Δούρειο Ίππο» της Monsanto που θα μπορέσει έτσι να κατακλύσει την ευρωπαϊκή αγορά με γενετικά τροποποιημένα (μεταλλαγμένα) προϊόντα. 

Καλό μήνα 
με λίγο, αλλά πολύ, Αινστάιν !

'' Ό,τι μετράει δεν μετριέται και ό,τι μετριέται δεν μετράει''.

'' Η ζωή είναι ιερή,με άλλα λόγια είναι η ανώτερη αξία, στην οποία υποτάσσονται όλες οι άλλες αξίες''.

''Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά'' Οδ.Ελύτης

Μυστικά και ψέματα

Ο ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ- ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

  Καλό μήνα με λίγο Ελύτη :

'' Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις ''

'' Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα,
  στο τέλος θα δεις να σου απομένουν
  μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.
  Που σημαίνει με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις ''

Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

20 Ιουνίου : Παγκόσμια ημέρα προσφύγων

http://www.ert.gr/pagkosmia-imera-prosfygon-20-iouniou/

Σε νέες 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες οι λιμενεργάτες by pcuser

Πορεία στο κέντρο της Αθήνας

Συνεχίζουν τις 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες που ξεκίνησαν την περασμένη Πέμπτη οι εργαζόμενοι σε ΟΛΠ και ΟΛΘ, «απέναντι στο ξεπούλημα των λιμανιών».

Αυτό αποφάσισαν την Κυριακή η Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδος (ΟΜΥΛΕ), η Ένωση Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών ΟΛΠ και ο Σύνδεσμος Εποπτών-Αρχιεργατών ΟΛΠ, που καλούν τους λιμενεργάτες σε συγκέντρωση στις 10 το πρωί στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία προς το Σύνταγμα.
Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι στα λιμάνια, «η κυβέρνηση, παρά τις δηλώσεις ότι συμμερίζεται τις ανησυχίες των εργαζομένων και παρά τις διαβεβαιώσεις περί αποδοχής των αιτημάτων μας σε επίπεδο πρωθυπουργού, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη υλοποίησης της διασφάλισης σταθερών και ασφαλών θέσεων εργασίας».

O ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ - TTIP & οι συνέπειές της στην Διατροφική Βιοποικιλότητα

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΡΦΗ ΠΟΛΕΜΟΥ

 Σε πρόσφατη συνέντευξή ο διακεκριμένος, Αμερικανός πανεπιστημιακός Μάικλ Χάντσον στο εναλλακτικό περιοδικό Counter Punch , υποστήριξε ότι "το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο είναι η σύγχρονη μορφή του πολέμου", όπως αποδεικνύει η παράδοση της δημόσιας περιουσίας από την κυβέρνηση Τσίπρα, την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει "ξεπουλημένη". Και καταλήγει: "Η σημερινή Ελλάδα μοιάζει από πολλές απόψεις με την βομβαρδισμένη από τους Ναζί Ισπανία, στον περίφημο πίνακα του Πικάσο (τη Γκουέρνικα). Αυτή είναι η εκδοχή του ΔΝΤ για τον βομβαρδισμό της Ισπανίας από τους Ναζί, αυτό είναι το μήνυμα στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης προκειμένου να υποταχθούν".  

ΑΡΚΕΤΑ - 15 Μαΐου 2016 - Σύνταγμα - Στεκόμαστε όρθιοι.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ

''Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε

της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε

τ'ουρανού σε κανένα από τα μέρη,

και από κει κινημένο αργοφυσούσε

τόσο γλυκά στο πρόσωπο τ'αέρι

που λες και λέει μες της καρδιάς τα φύλλα

«γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα».

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,

όλοι μικροί μεγάλοι ετοιμαστήτε,

μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες

με το φώς της χαράς συμμαζωχτήτε,

ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες

ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε,

φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη,

πέστε «Χριστός Ανέστη» εχθροί και φίλοι.''

Διονυσίου Σολωμού «Η ημέρα της Λαμπρής». 

Διεθνές Κάλεσμα του κινήματος Nuit Debout (Νύχτα Ορθίων) σε σύγκλιση όλων των κινημάτων σε μία κοινή συνέλευση στο Παρίσι στις 7-8 Μαΐου 2016 με στόχο την διοργάνωση καταλήψεων πλατειών σε Παγκόσμια κλίμακα (#GLOBALDEBOUT) και την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ το Σαββατοκύριακο της 15 Μαΐου 2016 !

https://www.facebook.com/events/254751298208004/

 

Στις 15 Απριλίου,δύο εβδομάδες μετά την μεγάλη κινητοποίηση στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου ,το κίνημα της νύχτας των ορθίων (Nuit Debout)(ή Νυχτερινή Εξέγερση) εξαπλώνεται χωρίς σταματημό. Σε πολλές πόλεις της Γαλλίας και του εξωτερικού ,η γέννηση των καταλήψεων των πλατειών από τις "Νύχτες των ορθίων" μαρτυρά την ελπίδα των κοινών μας εξεγέρσεων. Όλες και όλοι που πέρασαν από τις καταλήψεις των πλατειών και όσες και όσοι συμμετέχουν στις συνελεύσεις εκεί ξέρουν καλά ότι κάτι συμβαίνει.

Κάτοικοι ολόκληρου του κόσμου , ας ρίξουμε τα σύνορα και ας χτίσουμε μαζί μία νέα Παγκόσμια Άνοιξη !Ελάτε να μας συναντήσετε στις 7 και 8 του επόμενου Μάη στην Πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι για να γνωριστούμε ,να συζητήσουμε , να μοιραστούμε τις εμπειρίες και την τεχνογνωσία μας και να ξεκινήσουμε να χτίζουμε μαζί τις κοινές μας προοπτικές και λύσεις.

Κυρίως ας προετοιμάσουμε και ας ξεκινήσουμε μαζί μία μεγάλη διεθνή δράση το Σαββατοκύριακο της 15 του Μάη (#76 Μαρτίου )για να κάνουμε τότε μαζικές καταλήψεις των δημόσιων πλατειών παντού στον Κόσμο.

Το κίνημα της "Νύχτας των ορθίων" καθόρισε σαν πρώτο του στόχο την δημιουργία ενός χώρου σύγκλισης των αγώνων. Αυτή η σύγκλιση θα μπορούσε να πάει ακόμα πιο μακριά και να εξαπλωθεί σε διεθνές επίπεδο. Υπάρχουν οι δεσμοί μεταξύ των πολυάριθμων κινημάτων ,που στις τέσσερεις γωνιές του κόσμου αντιστέκονται και αντιμάχονται τον κοινωνικό αποκλεισμό ,την χρηματοπιστωτική δικτατορία ,την καταστροφή του περιβάλλοντος ,τους πολέμους και τον μιλιταρισμό ,την υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής μας.

Απέναντι στον ανταγωνισμό και τον εγωισμό ,απαντάμε με την αλληλεγγύη την σκέψη και την συλλογική δράση. Οι διαφορές μας δεν είναι πιά πηγές διαίρεσης ,αλλά η βάση της αλληλοσυμπλήρωσής μας και της κοινής μας δύναμης. Ούτε εισακουόμενοι ,ούτε εκπροσωπούμενοι , εμείς, οι προσωπικότητες όλων των οριζόντων , ανακτούμε από κοινού τον δημόσιο λόγο και χώρο : κάνουμε την πολιτική -γιατί αυτό είναι πραγματικά - υπόθεση όλων μας.

Σήμερα δεν είναι πιά η ώρα για να αγανακτεί ο καθένας μόνος του στην γωνιά του , αλλά η ώρα να δράσουμε όλοι μαζί. Εμείς ,το 99% , έχουμε την ικανότητα να δράσουμε και να διώξουμε οριστικά το 1% και τον κόσμο τους , από τις πόλεις μας ,από τους χώρους της εργασίας μας , από τις ζωές μας.

Στις 7 και στις 8 του Μάη ας συγκλίνουμε όλοι μαζί στην Πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι ! Το Σαββατοκύριακο της 15 και 16 του Μάη ας εξεγερθούμε όλοι μαζί : " Νυχτερινή εξέγερση"#NuitDebout παντού , #GlobalDebout - Παγκόσμια Εξέγερση !

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :

https://www.facebook.com/events/254751298208004/

 

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Lwy_dgOJgWw" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Ακέφαλη η κοινωνία αντιστέκεται by anixneuseis  Χρήστος Γιανναράς. Ημερομηνία δημοσίευσης: 28 Μαρτίου 2016 Γ​​ια κάποιες εβδομάδες το λιμάνι του Πειραιά φιλοξενεί χιλιάδες περαστικούς (τράνζιτο) πρόσφυγες – ο σταθερός αριθμός για αρκετό διάστημα ήταν δυόμισι χιλιάδες, έφτασε και τις πέντε. Στα Δελτία Eιδήσεων οι αριθμοί είναι «πληροφορία», στην άμεση επιτόπια θέα είναι συγκλονισμός και δέος που διαρκεί. Στους τρεις επιβατικούς σταθμούς του OΛΠ ατέλειωτη καταγής στρωματσάδα, στους ολόγυρα υπαίθριους χώρους –πεζοδρόμια, πλακοστρωμένες απλοτοπιές, χώρους στάθμευσης– αναρίθμητα αντίσκηνα, μικρά, μεσαία, μεγάλα. Ποιος προμηθεύει τα αντίσκηνα και ποιος τα μοιράζει, ποιος τις ατέλειωτες κουβέρτες, τα αδιάβροχα, τα μπουφάν, τα πουλόβερ, ποιος πληρώνει το κόστος; Ποιος υποδέχεται τα σμήνη που καταφθάνουν αδιάκοπα, μέρα νύχτα, να τα κατευθύνει, να τα κουμαντάρει, να γνοιαστεί για τις πρώτες ανάγκες τους μόλις κατεβαίνουν από τα πλοία; Γλωσσική επικοινωνία ανύπαρκτη. Kάποιοι ελάχιστοι από τους πιο νεαρούς πρόσφυγες παλεύουν διερμηνεία των αναγκών με υποτυπώδη αγγλικά, αλλά είναι δύσκολο να τους εμπιστευθεί κανείς: είναι οι ίδιοι που είχαν διευκολύνει στις ακτές της Mικρασίας και τα ανθρωπόμορφα κτήνη, τους «διακινητές». Για τα πολύ βασικά της συνεννόησης οι χειρονομίες αρκούν, όμως τον άρρωστο ή τον χαμένο από τους δικούς του πώς να τον καταλάβεις τι προσπαθεί να σου πει; Tο κράτος απουσίασε ολοσχερέστατα, και ευτυχώς – τέτοιο τσουνάμι ανθρώπινων αναγκών δεν γίνεται να αντιμετωπιστεί από υπαλληλία σε διατεταγμένη υπηρεσία και με ωράριο. Ποικιλώνυμες και ποικιλόμορφες MHKYO προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στη διάρκεια της μέρας, αλλά το βράδυ φυσικά αποσύρονται. Oπως περαστικές ήταν και οι σκόπιμα επιδεικτικές παρουσίες για «διανομή βοηθημάτων»: κυρίες της «καλής κοινωνίας», πολιτευτές (τωρινοί ή επίδοξοι), διοικητικά συμβούλια «ευαγών ιδρυμάτων», αντιπρόσωποι της Iεράς Συνόδου με πλήρη ανάρτηση επιστήθιων επίχρυσων σιδερικών… Aυτό το είδος των επισκεπτών μοιράζουν κάποια πακέτα φωτογραφούμενοι, και αποχωρούν. Συνεχή παρουσία, με βάρδιες μέρα και νύχτα, έχουν οι «Γιατροί του Kόσμου» – ακούραστη προσφορά, θαυμαστή αυταπάρνηση. Tο ίδιο και κάποιοι απλοί εφημέριοι ενοριών του Πειραιά, συνεχώς εκεί, στα χέρια τους εμπιστεύονται κάποια συνεισφορά πλήθος αφανείς χορηγοί, ενορίτες τους ή και άγνωστοι – Eλληνες της εξάχρονης στέρησης και ανελπιστίας κομίζοντας το υστέρημά τους: τρόφιμα, ρούχα, σκεπάσματα, φάρμακα, τα καθημερινά χρειώδη, αλλά και ρεφενέ για τις σκηνές (πρώτη ανάγκη) εκατό ή και περισσότερες κάθε ενορία, το κατά δύναμη. Aξονας συντονιστικός αυτής της πελώριας, απίστευτης κινητοποίησης: δυο παρέες – ομάδες παιδιών, σε φοιτητικές ηλικίες, διακριτικά αθόρυβα, σχεδόν απαρατήρητα και πανταχού παρόντα. Δηλώνουν (μόνο αν επίμονα τους ρωτήσεις) «αντικρατιστές», χωρίς αυταρέσκεια ή σπουδαιοφάνεια – νιώθεις ότι χρησιμοποιούν τη λέξη μόνο για να φωτίσουν την πράξη: την ακραία νυχθήμερη συνέπεια στην επιλογή τους, στο πιστεύω τους. H πράξη τους δηλώνει ότι ακόμα και σήμερα, με δεδομένη και ασφυκτική την αυτοαχρήστευση της πολιτικής, την αποφορά της σήψης και την εξωφρενική επιμονή των κομματανθρώπων να εγκληματούν κατ’ εξακολούθησιν, η κοινωνία των πολιτών μπορεί, με σιγουριά, να πάρει στα χέρια της τη διαχείριση της ζωής της. Nα αυτοοργανωθεί, να ζήσει τη χαρά της ανιδιοτέλειας. Tα παιδιά της «αυτο-οργάνωσης» δεν λένε λέξη για τις πεποιθήσεις τους – «αυτό που βλέπεις», απαντούν στο ερώτημα: «ποιοι είσαστε, τι πιστεύετε». Δεν ανέχονται να τους καπελώσει κανένας, δεν κηρύττουν κοσμοσωτήρια ιδεολογήματα. Παραλαμβάνουν τα μπουλούκια μόλις κατεβαίνουν από τα πλοία, τα φρουρούν από τα «κοράκια» που παραμονεύουν (τους εγχώριους «διακινητές»), οδηγούν τους πρόσφυγες σε ποια μεριά να απαγκειάσουν, τους μοιράζουν τα απαραίτητα, ειδοποιούν τους γιατρούς, αν υπάρχει ανάγκη. Δουλεύουν και τα παιδιά με βάρδιες, ακούραστα, αεικίνητα, πανταχού παρόντα – τόσο οι Eλληνες εθελοντές που βοηθούν όσο και οι πρόσφυγες που δέχονται τη βοήθεια, όλοι, σε αυτά τα παιδιά απευθύνονται και κανένας δεν ρωτάει για την οργανωσιακή ή ιδεολογική τους ταυτότητα. Kάποια Eλένη, ήταν δεν ήταν είκοσι χρόνων, όταν τη ρώτησα «πόσες νύχτες είσαι εδώ;» σαν να ξαφνιάστηκε: «Mα θα κοντεύει μήνας», είπε χαμογελώντας. Kαι μια Mαρία συμπλήρωσε: «Tι ρωτάς; Δεν μετράμε ένσημα». Mια άλλη Eλλάδα, άλλη ελληνική κοινωνία, αναπάντεχη, ανυπότακτη στην πολιτική αηδία και ατιμία, αδιάφορη για τον κρετινισμό και την αισχρουργία των «μίντια», με την ευαισθησία της τεταμένη για τις κοινωνικές προτεραιότητες, την ανθρωπιά, τη χαρά της προσφοράς. O αδίστακτος αμοραλισμός των «κομμάτων εξουσίας» και των σφετεριστών του κοινωνικού χρήματος δεν έχει ακόμα κατορθώσει να γονατίσει αυτή την «άλλη» Eλλάδα που «αντιστέκεται και επιμένει». Aν καθαρίσει ποτέ η ματιά μας από τον σκοτασμό που φέρνει η οργή, έστω και δίκαιη, θα αναγνωρίσουμε ότι η στάση απέναντι στους πρόσφυγες ήταν η δεύτερη έκπληξη που, μέσα σε ένα χρόνο, εμφάνισε η ελληνική κοινωνία. H πρώτη έκπληξη ήταν το δημοψήφισμα της 5ης Iουλίου 2015. Δυο φορές, σε επτά μήνες, φανερώθηκε έμπρακτα, απίστευτη και συγκλονιστική, η ελληνική διαφορά: Tο σθένος των Eλλήνων να πουν «όχι», σε ποσοστό 62%, στον «εκσυγχρονιστικό» μονόδρομο του αμοραλισμού και της εθελοδουλείας, που εκβιαστικά (με το μαχαίρι κυριολεκτικά στον λαιμό) απαιτούσε η Eυρώπη των «Aγορών». Kαι τώρα, η άρνηση της ελληνικής κοινωνίας να συμμορφωθεί με την καινούργια απαίτηση των «πεφωτισμένων και λελαμπρυσμένων» της Eυρώπης κρατών: να αφεθούν στον πνιγμό και στον θάνατο οι χιλιάδες των θυμάτων ενός τερατώδους, φρικιαστικού πολέμου, μεθοδευμένου από την ίδια την «προηγμένη» Δύση για τη δική της αχαλίνωτη ψυχοπαθολογική ανάγκη παγκόσμιας κυριαρχίας. Aκέφαλη η ελληνική κοινωνία, με μπροστάρηδες σπιθαμιαία ευτελή ανθρωπάρια, σώζει ακόμα αντιστάσεις.

25 Μαρτίου 1821 - 25 Μαρτίου 2016

- Η Επανάσταση που ξεκίνησε με εχθρική την Ιερή Συμμαχία της Ευρώπης.
- Η Επανάσταση που μας κάνει περήφανους για τους προγόνους μας.
- Η Επανάσταση που δεν ολοκλήρωσε τους στόχους της.
- Η Επανάσταση που ζητάει την ολοκλήρωσή  της για να κάνουμε περήφανους τους απογόνους μας.

Η ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο Ονειροπόλος» των μαθητών του Μειονοτικού Γυμνασίου - Λυκείου Κομοτηνής κέρδισε το πρώτο βραβείο στον 2ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

''...Το ζητούμενο της εποχής είναι η ανάδυση της θηλυκής ποιότητας, που είναι καταπιεσμένη, διαστρεβλωμένη και κατασυκοφαντημένη τις πέντε τελευταίες χιλιετίες της πατριαρχικής κοινωνίας. Ενσυναίσθηση, συμπόνια, κατανόηση, εμβάθυνση, ήρεμη δύναμη με μεγάλη διάρκεια, διαίσθηση, δεκτικότητα, προσφορά, υπομονή, ανεκτικότητα, ταπεινότητα, σεβασμός της ζωής, ειρηνική διάθεση, τρυφερότητα, επαφή με τη φύση, σωματική ευαισθησία, φαντασία, αποδοχή του διαφορετικού, κοινωνική ευαισθησία και αγάπη είναι κάποιες ιδιότητες από το παρεξηγημένο περιεχόμενο της θηλυκής ποιότητας. Μιας θηλυκής ποιότητας που δεν έχει σχέση με την κυρίαρχη σήμερα γυναικεία ποιότητα της αυταρέσκειας, της εξάρτησης από ένα άλλο πρόσωπο, της φροντίδας αποκλειστικά για την εξωτερική εμφάνιση και του ‘’προορισμού’’ της, γάμος και παιδιά.

    Η προσπάθεια της γυναίκας να ανακτήσει τη χαμένη της ιδιαιτερότητα και ισότητα, πολλές φορές την ξεστρατίζει. Αμυνόμενη επιδιώκει να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση, υιοθετεί και μιμείται ανδρικές συμπεριφορές με χαρακτηριστικά όχι αρσενικά, που έτσι και αλλιώς διαθέτει σε μικρότερο βαθμό και εκείνη, αλλά ανδροκρατικά, που έχουν να κάνουν με την στρεβλή εξουσιαστική μετάλλαξη της αρσενικής ποιότητας.

      Τα στοιχεία της αρσενικής ποιότητας όπως η σωματική δύναμη, η γραμμική αναλυτική σκέψη, η υψηλή ενέργεια μικρής διάρκειας, η αναζήτηση του καινούργιου και της αλλαγής και το πρακτικό πνεύμα, έχουν μεταλλαχτεί σε εργαλεία υπεροχής και εξουσίας, που η μίμησή τους από τις γυναίκες υπονομεύει την ισότιμη ερωτική σχέση....'' 

Απόσπασμα από το βιβλίο ''12 Ερωτικές Διαδρομές '' Εκδόσεις ΠΗΓΗ- Συλλογικό Έργο 12 συγγραφέων.                                            

Η πιο ξέγνοιαστη ηλικία, αδιαμφισβήτητα είναι η παιδική και η νεανική. Η πιο παραγωγική, συνήθως η μέση. Ποια όμως είναι η ηλικία, όπου είμαστε πιο χαρούμενοι από ποτέ;

Στην Βρετανία έγινε μια τεράστια έρευνα, ώστε να αποκαλυφθεί η περίοδος όπου ο άνθρωπος περνάει τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του. Περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι συμμετείχαν σε μια έρευνα, στην οποία συλλέχθηκαν πάρα πολλά αποτελέσματα. Ποια λοιπόν είναι η ηλικία που συνοδεύεται από την μέγιστη ευτυχία;

Πολλοί θα πίστευαν ότι αυτή είναι στα 20, όταν η ενέργεια, η δημιουργικότητα και η όρεξη χτυπούν... κόκκινο. Αλλοι θα επέλεγαν την μέση ηλικία, καθώς η ζωή του ανθρώπου έχει μπει για τα καλά σε ένα δρόμο σταθερό, κάνοντας τον να νιώθει πιο σίγουρος από ποτέ. Ομως η έρευνα έδειξε κάτι διαφορετικό. Τα πιο ευτυχισμένα μας χρόνια είναι μεταξύ 65-79 χρονών. Οταν όμως το... 8 μπει μπροστά, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Τα στατιστικά δεδομένα των Βρετανών επιστημόνων, που ήταν πάρα πολλά, έδειξαν πως στο αντίθετο άκρο βρίσκονται όσοι είναι μεταξύ 45-59 ετών. Μάλιστα στην συγκεκριμένη κατηγορία, οι άνδρες πιάνουν... πάτο, με τις γυναίκες να βρίσκονται ελαφρώς από πάνω τους. Σε αυτήν την δεκαπενταετία εντοπίζονται και τα μεγαλύτερα ποσοστά άγχους, κάτι πολύ ενδεικτικό, αλλά και σχετικό με την έρευνα.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως αυτό το φαινόμενο εξηγείται, καθώς οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας συνήθως περισσότερες υποχρεώσεις από ποτέ, ενώ παράλληλα έχουν να προσέχουν τόσο τα παιδιά τους όσο και τους γονείς τους. Η ισορροπία μεταξύ οικογένειας και δουλειάς, είναι επίσης ένας καθοριστικός παράγοντας.

Από την άλλη, οι νεώτεροι αλλά και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, έχουν περισσότερο χρόνο στην διάθεση τους ώστε να επικεντρωθούν σε δραστηριότητες που τους ευχαριστούν. Από τους δύο όμως, νικητές βγαίνουν οι μεγαλύτεροι, που όπως φαίνεται, ξεφορτώνονται όλο το άγχος από πάνω τους.

Σχόλιο:  Η έρευνα βοηθάει να ανιχνεύσουμε κάποια ζητούμενα της εποχής για όλες τις ηλικίες :

                                         - Ελεύθερος χρόνος                                                                                                                   - Κοινωνική μέριμνα                                                                                                                           - Λιτή ζωή                                             - Ελεύθερη έκφραση των πραγματικών αναγκών                                                                -Αγάπη για τη ζωή  

OI ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 2010 ΚΑΙ ΜΕΤΑ

 Νεκρώνουν τα Λιμάνια Τρίτη και Τετάρτη 16-17/2/2016

 Πανλιμενική απεργιακή κινητοποίηση έχει προκηρυχθεί σε όλα τα Λιμάνια της χώρας για την Τρίτη 16/2 και Τετάρτη 17/2. 
Οι εργαζόμενοι στα Λιμάνια αντιστέκονται στην πολιτική ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας και ιδιαίτερα στην πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του ΟΛΠ και ΟΛΘ. 

Για μια άλλη παγκοσμιοποίηση

      17η συνέχεια

      Οι δράσεις θα πρέπει να είναι ατομικές και συλλογικές, με διαρκή επαγρύπνηση για τα φαινόμενα της ιδιοποίησης, της αυθαιρεσίας, της επιβολής, της αδιαφάνειας, της άνισης μεταχείρισης, της αυθεντίας, της αλαζονείας. Οι παρεμβάσεις και ο αριθμός των προβληματιζόμενων ενεργών πολιτών θα διευρύνονται  και θα δημιουργούνται συλλογικά μορφώματα κοινωνικής δράσης. Αυτές οι συλλογικότητες θα αποκαθιστούν μεταξύ τους υγιείς δεσμούς και θα δημιουργούν ένα δυναμικό κοινωνικό ιστό, που θα φτιάχνει τις πρώτες μορφές μίας νέας συνεκτικής κοινωνίας.

    Όλοι θα μπορούν να εκπροσωπούν και να εκπροσωπούνται, να ελέγχουν και να ελέγχονται, να ανακαλούν και να ανακαλούνται, για την αποφυγή όλων αυτών των φαινομένων που γεννά η εν λευκώ εφ΄άπαξ εκλογή για μεγάλα χρονικά διαστήματα, που δημιουργεί παραίτηση και παθητικότητα.

     Τα μέσα που θα χρησιμοποιούνται για την υπέρβαση της σημερινής κατάστασης θα πρέπει να προσδιορίζονται από το είδος των αλλαγών που θα γίνονται. Η ανιδιοτέλεια, η υπευθυνότητα, η σεμνότητα και η ειλικρίνεια των ενεργών πολιτών, λίγων στην αρχή αριθμητικά, θα ενεργοποιήσει την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας, γιατί η δράση τους θα πηγάζει από τη βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης υπόστασης που είναι κοινή σε όλους. Είναι αυτή που αφυπνίζεται από την αθωότητα του παιδιού, την ανιδιοτελή προσφορά , την ομορφιά της φύσης, την απλότητα, την αληθινή αγάπη, την υπέρβαση του ΄΄Εγώ΄΄. Έτσι η τεράστια πλειοψηφία ενεργοποιημένη με τη συμμετοχή της στα κοινά θα αποδυναμώσει τα κέντρα εξουσίας, χωρίς την ανάγκη δημιουργίας άλλων κέντρων όπως γινόταν μέχρι σήμερα.     Η ανιδιοτέλεια, η υπευθυνότητα, η σεμνότητα και η ειλικρίνεια των ενεργών πολιτών, λίγων στην αρχή αριθμητικά, θα ενεργοποιήσει την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας, γιατί η δράση τους θα πηγάζει από τη βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης υπόστασης που είναι κοινή σε όλους. Είναι αυτή που αφυπνίζεται από την αθωότητα του παιδιού, την ανιδιοτελή προσφορά , την ομορφιά της φύσης, την απλότητα, την αληθινή αγάπη, την υπέρβαση του ΄΄Εγώ΄΄. Έτσι η τεράστια πλειοψηφία ενεργοποιημένη με τη συμμετοχή της στα κοινά θα αποδυναμώσει τα κέντρα εξουσίας, χωρίς την ανάγκη δημιουργίας άλλων κέντρων όπως γινόταν μέχρι σήμερα. 

       Εάν η πορεία αυτή φαίνεται από πρώτη ματιά χρονοβόρα και όχι άμεσα αποτελεσματική ή ρεαλιστική, είναι πράγματι έτσι, εάν την κρίνουμε με τη σημερινή κυρίαρχη νοοτροπία του άμεσου αποτελέσματος και της γραμμικής λογικής. Η ζωή είναι ατίθαση και απρόβλεπτη, έχει τη δική της δυναμική και δεν μπαίνει σε καλούπια.  Σε συνθήκες μεγάλων κρίσεων, όπως η σημερινή, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, αλματώδεις και παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Ζούμε την εποχή όπου ισχύει ότι ‘’το χτύπημα των φτερών μιάς πεταλούδας στη Βραζιλία μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στο Τέξας’’. 

    Ας μετατρέψουμε τη σημερινή κρίση σε μια παγκόσμια αφύπνιση και συνεννόηση συνειδητών ανθρώπων ενεργών δημιουργών της ιστορίας των. Η πρόκληση είναι μεγάλη. Ας τολμήσουμε να ξεφύγουμε από τη μιζέρια της απάθειας ή της εκδικητικής εκτόνωσης. Ας αφήσουμε την γνωστή κοινωνία που ζούμε, που είναι για τους λίγους, και ας δημιουργήσουμε μία άγνωστη άλλη, που θα είναι για όλους.

       Όπως λέει και ο Ταγκόρ  ΄΄Η θάλασσα του κινδύνου, της αμφιβολίας και της άρνησης, γύρω στου ανθρώπου το μικρό νησάκι της βεβαιότητας, τον προκαλεί στο τόλμημα του αγνώστου΄΄. 

                                                                                                      

                                                                         Π.Μ.Π     

Για μια άλλη παγκοσμιοποίηση

      16η συνέχεια

                       9. Από πού να αρχίσουμε ;

     Η απάντηση για να έχει αξία θα πρέπει να δοθεί από τον καθένα. 

    Εκείνο που έχει σημασία είναι να αρχίσουμε τώρα. Η ίδια η ζωή θα μας δείχνει τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε κάθε φορά. Δεν υπάρχει δρόμος για να μας τον δείξει κάποιος ΄΄φωτισμένος΄΄ άνθρωπος ή κάποια ΄΄φωτισμένη΄΄ ηγεσία, γιατί αυτός θα είναι ο δικός τους δρόμος, ένα δογματικό σχήμα και όχι μια ζωντανή αλήθεια.

  Οι δρόμοι οι εξ αποκαλύψεως δημιουργούν στρατιές ανελεύθερων ανθρώπων, που χρησιμοποιούν κάθε μέσον, για να επιβάλλουν τον στόχο που τους υπέδειξε κάποιος άλλος και στον οποίο στρατεύονται διευρύνοντας το΄΄ εγώ΄΄ τους. Έτσι γεννιέται ο φανατισμός με κυρίαρχη αρχή ΄΄ο σκοπός αγιάζει τα μέσα΄΄, που έχει καταστρέψει εκατομμύρια ανθρώπους και υλικά δημιουργήματα. Έχει πια αποδειχθεί, με τραγικό τρόπο, ότι τα μέσα εμπεριέχουν και προσδιορίζουν τελικά τον σκοπό.               

    Αν υπάρχει μια γενική αλήθεια που την επιβεβαιώνει η ίδια η ζωή αυτή είναι ότι ‘’τίποτα δεν είναι δεδομένο για πάντα’’ ή όπως το είπε ο Ηράκλειτος ΄΄Τα πάντα ρεί΄΄. Από τις άπειρες μικρές αλλαγές δημιουργούνται κοσμογονικοί μετασχηματισμοί.  Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν και αλλάζουν. Το προς τα που αλλάζουν για την κοινωνία, έχει να κάνει με το ποιοί είναι οι πρωταγωνιστές του κοινωνικού γίγνεσθαι. Εάν παραμείνουν ελάχιστοι οι πρωταγωνιστές, όπως είναι σήμερα, που  κατευθύνουν τους πολλούς, τότε από τη σημερινή κρίση δύο είναι οι πιθανές εξελίξεις : ή στην χειρότερη περίπτωση θα καταστραφεί ο πλανήτης ή στην καλύτερη θα συνεχιστεί η ζωή με μεγαλύτερα προβλήματα αφού θα έχουν χαθεί πολλά εκατομμύρια ανθρώπων από πολέμους και πείνα και το περιβάλλον θα έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές.

          Από πού λοιπόν να αρχίσουμε ;                                                                                                             

    Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα ΄΄μικρά΄΄. Μικρά είναι αυτά που έχουν να κάνουν με την ευθύνη του καθενός σε ότι συμβαίνει μέσα του και σε ότι συμβαίνει πολύ κοντά γύρω του. Αν προσπαθεί ο κάθε ένας καθημερινά να παρατηρεί ότι τον ενοχλεί μέσα του και γύρω του και να παρεμβαίνει εκεί που νιώθει την ανάγκη, σιγά –σιγά θα γίνεται ενεργός και θα διευρύνει τον κύκλο των παρεμβάσεων του σε μια γόνιμη συνεργασία με τους άλλους ανθρώπους. Από τον στενό προσωπικό του κύκλο οι παρεμβάσεις θα επεκτείνονται σε ευρύτερους κοινωνικούς σε μια όμως παράλληλη πορεία εξέλιξης του ΄΄μέσα΄΄ και του ΄΄έξω΄΄ κόσμου. 

Η οποιαδήποτε εξωτερική αλλαγή για να έχει αξία και διάρκεια πρέπει να συνοδεύεται από εσωτερικές αλλαγές και να στηρίζεται σε αυτές.    

    Αυτό που καταστρέφει τις ανθρώπινες σχέσεις και παραπέρα τις κοινωνίες είναι το διογκούμενο ΄΄εγώ΄΄ και το ΄΄δικό μου΄΄(Τι άλλο είναι το κυνήγι της εξουσίας και του χρήματος), που στο σημερινό σύστημα του καπιταλισμού της παγκοσμιοποίησης έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. 

Αν παρατηρούμε τις εκδηλώσεις και των δύο καθημερινά, τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους, οι αλλαγές μέσα μας θα είναι ραγδαίες και η δράση μας έξω θα έχει αξιοπιστία, ειλικρίνεια, σεμνότητα, ανιδιοτέλεια, δημιουργικότητα και πρωτοτυπία.  

Ένα βαθιά ριζωμένο τεράστιο ΄΄εγώ΄΄ μπορεί να  πάρει ποικίλες εξωτερικές μορφές, «προοδευτικές» ή αντιδραστικές, κατοχής και επίδειξης υλικού ή ‘’πνευματικού πλούτου’’, αλλά η ουσία και τα αποτελέσματα είναι τα ίδια, αποκλεισμός για τους πολλούς γιατί θεωρούνται ανίκανοι, ανώριμοι ή ακαλλιέργητοι και προνόμια για τους λίγους που αυτοθεωρούνται εκλεκτοί. Συνεχίζεται                                                                                                          

                

Για μια άλλη παγκοσμιοποίηση

      15η συνέχεια

     στ) Επάγγελμα-κοινωνικός μισθός. Η ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος, ανάλογα με την κλίση του καθενός, είναι προϋπόθεση και βασικός συντελεστής μιάς ελεύθερης κοινωνίας. Γιαυτό θα πρέπει να υπάρχει οικονομική ανεξαρτησία των νέων από τους γονείς τους μετά τα 18. Να χορηγείτα κοινωνικός μισθός,  το απαραίτητο  κατά περίπτωση διάστημα (σπουδές, εξειδίκευση, κ.λ.π.), για στέγη και έξοδα διαβίωσης  μέχρι την έναρξη της κανονικής εργασίας.

Η εργασία εν συνεχεία θα είναι προϊόν ελεύθερης και συνειδητής επιλογής και σαν τέτοια θα αποτελεί έκφραση του δημιουργικού δυναμικού και των προσωπικών δεξιοτήτων-ταλέντων. Δεν θα είναι άμεση ή έμμεση ικανοποίηση των φιλοδοξιών ή των απαιτήσεων των γονιών ή προïόν στενών οικονομικών κριτηρίων. Θα είναι παράγων ζωτικότητας και όχι αγγαρεία. Παράγων κοινωνικής προσφοράς και όχι καταδίκη ατομικής επιβίωσης. Θα είναι απαλλαγμένη από την κατ’ανάγκη συμμόρφωση για να μην απολυθεί (σημερινός ιδιωτικός τομέας ) ή από την παρασιτική νοοτροπία του βολέματος και της εξασφαλισμένης μη δημιουργικής μονιμότητας (σημερινός δημόσιος τομέας στις Δυτικές κοινωνίες ή εφαρμοσμένο σοσιαλιστικό μοντέλο στις Ανατολικές ).

    ζ) Υγεία. Η πρώτη ελευθερία του ανθρώπου είναι η ελευθερία της ύπαρξης. Αυτή πέρα από την τροφή απαιτεί και καλή υγεία. Οι φροντίδα για την υγεία πρέπει να εξασφαλίζεται ισότιμα και δωρεάν για όλους. 

Θα πρέπει να δοθεί βάρος στην προληπτική ιατρική, που προϋποθέτει ανθρώπους ενημερωμένους  σε θέματα υγείας και ενεργητικούς, που παρατηρούν και φροντίζουν τη σωματική, ψυχική και πνευματική τους υγεία, σε δημιουργική συνεργασία με τους ειδικούς. Σήμερα είναι παθητικοί αποδέκτες γνωματεύσεων και φαρμάκων, που θεοποιούν τον γιατρό και υποτιμούν τις δικές τους δυνατότητες.

Επίσης ο προσανατολισμός της ιατρικής θα πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση της αναζήτησης και θεραπείας των αιτίων και όχι των συμπτωμάτων των ασθενειών. 

Ο γιατρός να εστιάζει στον κάθε ασθενή σαν  μοναδική περίπτωση και όχι στην ασθένεια. Να έχει μια συνολική εικόνα της πραγματικότητάς του ασθενή, δηλαδή, σωματική (προηγούμενες ασθένειες, διατροφή κλπ), ψυχική (συναισθηματικά και ψυχολογικά προβλήματα ) και πνευματική (ενημέρωση για θέματα υγείας και υγιεινής ζωής). Να τονώνει την άμυνα του οργανισμού και την αυτοθεραπεία και όχι να δημιουργεί φαρμακολαγνεία και εξαρτήσεις. Τα φάρμακα να είναι συμπλήρωμα της θεραπείας και αναγκαίο κακό και όχι πανάκεια.  Συνεχίζεται                                                                                                                                                                                                                                                   

Για μια άλλη παγκοσμιοποίηση

      14η συνέχεια

    δ) Παιδεία - Τέχνη. Τα βασικά χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποιημένης παιδείας είναι : 

1) η μετάδοση και αναπαραγωγή έτοιμων ιδεών και απόψεων και η συσσώρευση γνώσεων-πληροφοριών αντί για ανακάλυψη-δημιουργία.

2) η συμμόρφωση εκπαιδευτών και εκπαιδευομένων σε άξονες-κατευθύνσεις από τα πριν δοσμένες χωρίς ελευθερία παρέκβασης και επιλογών.

3) η αποκοπή του παιδιού από τη φύση του (που είναι η κίνηση ) και από τη φύση.

4) η έλλειψη προσωπικής σχέσης και συνεργασίας δασκάλων – μαθητών, όσο μεγαλώνει η βαθμίδα της εκπαίδευσης, και η δημιουργία απρόσωπης σχέσης εντολέα – εντολοδόχου.

5) η αποσπασματική, μονόπλευρη παιδεία με μοναδικό στόχο την εξειδίκευση. Δεν αντιμετωπίζεται ο άνθρωπος σφαιρικά με όλες τις ανάγκες του πνευματικές και υλικές, για να μπορεί να ζει ολοκληρωμένα την ύπαρξη και την ομορφιά της ζωής.

6) Δεν εξετάζονται οι ιδιαιτερότητες και οι κλίσεις του κάθε παιδιού αλλά αντιμετωπίζονται όλα σαν μια ομοιογενής μάζα που πρέπει να αποθηκεύσει μια ορισμένη ποσότητα γνώσεων. 

7) Δεν καλλιεργείται το δικαίωμα στη διαφωνία, τόσο σημαντικό για ανακάλυψη, δημιουργία, ανανέωση  και εμβάθυνση.
8) Δεν αντιμετωπίζονται το σώμα, το πνεύμα και το συναίσθημα σαν ενιαίο σύνολο που πρέπει να εκφράζονται ελεύθερα και σε αρμονία μεταξύ τους.
9) Δεν αναδεικνύεται η σπουδαιότητα της σωματικής εργασίας σε συνδυαμό με την πνευματική.     

10) Επίσης η τέχνη δεν αντιμετωπίζεται ως βασικό συστατικό της παιδείας, που πρέπει να διατρέχει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης συμβάλλοντας στην ανάδειξη του φαντασιακού και του συναισθηματικού σε ισόρροπη σχέση με το λογικό -  νοητικό. 

     Για τα παραπάνω, και όχι μόνο, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης το σχολείο είναι βαρετό και όχι χαρούμενος χώρος δημιουργικής συνεύρεσης.  

    Τα χαρακτηριστικά αυτά ωθούν στη δημιουργία ανελεύθερων ανθρώπων, αυτοματοποιημένων, που δεν αμφισβητούν γόνιμα δεδομένες αλήθειες και δεν είναι δημιουργοί αλλά μιμητές και αντιγραφείς καθιερωμένων προτύπων ή βίαιοι αρνητές των.

   Οι απόπειρες του Summerhill στην Αγγλία, της Μπαρμπιάνκα στην Ιταλία, των σχολείων που ίδρυσε ο Ταγκόρ στην Ινδία κ.ά. (απόπειρες μικρού βεληνεκούς λόγω αρνητικού περιβάλλοντος) πρέπει να μελετηθούν, γιατί ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από τη σημερινή. Αποσκοπούσαν στην παροχή ελεύθερης και δημιουργικής παιδείας με δασκάλους και μαθητές σε σχέση αλληλοσεβασμού και αλληλοεκπαίδευσης. Προς μια τέτοια κατεύθυνση θα πρέπει να στραφεί το εκπαιδευτικό σύστημα, όπου η ειδίκευση θα ακολουθεί, ενώ θα προηγείται η πολύπλευρη παιδεία με προσανατολισμό στην αναπτυγμένη κοινωνική και φυσική ευαισθησία και την απελευθέρωση της δημιουργικότητας και της πρωτοτυπίας του/της  καθένα/μίας .

Η παιδεία είναι βασική ανάγκη, δικαίωμα και συστατικό της ύπαρξης του ανθρώπου και σαν τέτοιο κοινωνικό αγαθό θα πρέπει να εξασφαλίζεται δωρεάν σε όλους. 

   ε) Επιστήμη-έρευνα. Η ανελεύθερη και μονοδιάστατη παιδεία και κοινωνία βρίσκει την έκφρασή της και στην επιστήμη. Ο ΄΄ορθός λόγος΄΄, η αποθέωση της εργαστηριακής επιβεβαίωσης, τα ΄΄άμεσα αποτελέσματα΄΄, το ‘’θαυματουργό χάπι΄΄ κλπ είναι ο πυρήνας της λογικής της κυρίαρχης επιστήμης που στηρίζεται στην γραμμική σκέψη. Απορρίπτονται αλαζονικά και δογματικά  διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης της πραγματικότητας, που έχουν να κάνουν με την επισταμένη, ολιστική (και όχι αποσπασματική) παρατήρηση και καταγραφή φαινομένων και ανθρώπινων λειτουργιών, που έγιναν επί σειρά αιώνων από στοχαστικούς ανθρώπους παλαιότερα (αρχαίοι Έλληνες, Κινέζοι, Ινδοί, Άραβες κ.λ.π.) αλλά και  από σύγχρονους που ξεφεύγουν από τον ''κανονικό''  τρόπο (αντιμετώπιση απαξιωτική για τον  Αϊνστάιν στο ξεκίνημα του επειδή ξέφευγε από την τρέχουσα σκέψη). 

   Η διατύπωση ΄΄οριστικών΄΄ αληθειών και η συνεχής διάψευσή τους καθώς και η επανειλημμένη αναίρεση της ΄΄γραμμικής ΄΄ λογικής αίτιου και αιτιατού, θα πρέπει να οδηγήσουν την επιστήμη στο να αγκαλιάσει παραδοσιακές εμπειρικές και  υπερβατικές  προσεγγίσεις της πραγματικότητας, χωρίς αποκλεισμούς. Η επιστήμη θα ελέγχει την παράδοση αλλά και η παράδοση την επιστήμη με αμοιβαία εκτίμηση και παραπέρα σεβασμό και των δύο στη φύση και τον άνθρωπο. 

   Η έρευνα σήμερα βρίσκεται κυρίως στα χέρια των μεγάλων ιδιωτικών εταιριών και τα αποτελέσματά τους ΄΄φιλτράρονται΄΄ με κριτήριο το ‘’τι αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος’’. Έτσι σημαντικές εφευρέσεις στην κατεύθυνση περιβαλλοντικών ή φθηνών λύσεων, προσιτών στους πολλούς, παραμένουν στα συρτάρια. Η έρευνα θα πρέπει να  γίνει στοιχείο της κοινωνίας για την αναβάθμιση της ζωής.  Συνεχίζεται   

Για μια άλλη παγκοσμιοποίηση

      13η συνέχεια

Γ. Θεσμοί  Μια ριζική αλλαγή στο οικονομικό και το πολιτικό πεδίο προϋποθέτει και συνεπάγεται ταυτόχρονη αλλαγή και σε κρίσιμους θεσμούς. 

     α) Ιδιοκτησία-Κληρονομιά. Σε μια κοινωνία ελεύθερων δημιουργών, το ατομικό δημιούργημα (περιουσία) ανήκει πρώτα στον δημιουργό του και μετά στην κοινωνία ολόκληρη. Δεν έχουν θέση παρασιτικές καταστάσεις όπως η ιδιοποίηση πραγμάτων από μη δημιουργούς, που είναι οι κληρονόμοι. Η κατάργηση της κληρονομιάς θα έχει σαν συνέπεια ο κάθε ένας να δημιουργεί σε κλίμακα φυσιολογική και όχι αφύσικη, και να μην συσσωρεύει, όπως σήμερα, σπαταλώντας τη ζωή του και τα διαθέσιμα υλικά μέσα για να εξασφαλίσει΄΄ανίκανους΄΄ ανασφαλείς κληρονόμους. Η κοινωνική συνοχή θα παραμερίσει την ανασφάλεια και ο άνθρωπος θα χαίρεται το σήμερα, δημιουργώντας για τις πραγματικές ανάγκες του. Η ζωή από μαρτύριο για τους πολλούς και λαχείο για τους λίγους, θα γίνει δώρο για όλους.

    Παρόμοια και το συλλογικό δημιούργημα ανήκει στην κοινωνία και δεν μπορεί να το ιδιοποιείται ο ιδιώτης. Από την ανελεύθερη φάση της κατοχής των πραγμάτων από λίγους,  που σκλαβώνει και  τον κάτοχο και τους πολλούς, θα περάσει η κοινωνία στη ελεύθερη φάση της συνυπεύθυνης χρήσης από όλους. Τα μέσα παραγωγής-επιχειρήσεις θα πρέπει να περνούν σταδιακά σε κοινωνικό (αποκεντρωμένο-ευέλικτο) και όχι κρατικό (συγκεντρωτικό-γραφειοκρατικό ) έλεγχο και διαχείριση. Και οι παραγωγικές μονάδες θα συνδέονται για αμοιβαίο όφελος με την τοπική κοινωνία. Οι επιχειρήσεις θα συντονίζονται μεταξύ τους στη βάση των κοινωνικών αναγκών μετά από συλλογικές αποφάσεις σε ευρύτερο πεδίο. Και το χρήμα, για όσο καιρό θα είναι αναγκαίο να υπάρχει, δεν θα τοκίζεται. 

    β) Γάμος-Οικογένεια-παιδιά.  Απελευθέρωση της συνύπαρξης δύο ανθρώπων από κάθε κοινωνική και οικονομική σύμβαση και ελεύθερη επιλογή του τρόπου που θα συνυπάρξουν. Ο καθένας επιλέγει το σχήμα που ανταποκρίνεται στο βαθύτερο είναι του και αναζητά την αμοιβαιότητα. Κανείς δεν είναι ιδιοκτησία κανενός και κανένας φορέας δεν μπορεί να καθορίσει ή επιβάλει ένα παραδεκτό σχήμα.

        Η οικογένεια δεν θα πρέπει να είναι το κλειστό σημερινό σχήμα της πλήρους αυθαιρεσίας, της αμοιβαίας καταπίεσης αλλά και της εξαντλητικής επιβάρυνσης κάποιων (κυρίως των γυναικών). Θα πρέπει να μετατραπεί σε πρώτο σχολείο συνεργασίας, αγάπης, ελευθερίας, αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού και κοινωνικής ένταξης. Ανοιχτός πυρήνας στην κοινωνία και όχι ανταγωνιστικό γκέτο, που αναπαράγει άτομα υποταγμένα ή εξουσιαστικά, δηλαδή ανελεύθερα, και κατάλληλα για τη διατήρηση και την αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος.

       Τα παιδιά δεν θα θεωρούνται ιδιοκτησία κανενός. Την φροντίδα τους θα έχουν πρώτα οι γονείς, αλλά με την ουσιαστική βοήθεια της κοινωνίας (σε επίπεδο τοπικό και όχι απρόσωπο κεντρικό), έτσι ώστε να είναι εξασφαλισμένα σε κάθε περίπτωση από γονικές ή κοινωνικές αδιαφορίες, αυθαιρεσίες ή εγκατάλειψη (ολοήμεροι δωρεάν παιδικοί σταθμοί και σχολεία με πολύ ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι). Θα τους εξασφαλίζεται η όλο και μεγαλύτερη συνύπαρξη με άλλα παιδιά, που είναι και το φυσιολογικό τους περιβάλλον καθώς και η επαφή με τη φύση που εξανθρωπίζει.

      γ) Θρησκεία. Διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, που δημιουργεί στρεβλώσεις και στα δύο.   Αποδοχή στην πράξη της θρησκείας σαν ελεύθερης πνευματικής επιλογής, η ύπαρξη της οποίας, τόσο πνευματικά όσο και υλικά, στηρίζεται στους πιστούς της και μόνο. Το να πιστεύει κάποιος ή όχι και το τι πιστεύει είναι προσωπική του υπόθεση, που δεν πρέπει να αλλοιώνεται από την κρατική παρέμβαση με υποστήριξη ή απαγόρευση.  Συνεχίζεται