Για μια άλλη παγκοσμιοποίηση

      16η συνέχεια

                       9. Από πού να αρχίσουμε ;

     Η απάντηση για να έχει αξία θα πρέπει να δοθεί από τον καθένα. 

    Εκείνο που έχει σημασία είναι να αρχίσουμε τώρα. Η ίδια η ζωή θα μας δείχνει τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε κάθε φορά. Δεν υπάρχει δρόμος για να μας τον δείξει κάποιος ΄΄φωτισμένος΄΄ άνθρωπος ή κάποια ΄΄φωτισμένη΄΄ ηγεσία, γιατί αυτός θα είναι ο δικός τους δρόμος, ένα δογματικό σχήμα και όχι μια ζωντανή αλήθεια.

  Οι δρόμοι οι εξ αποκαλύψεως δημιουργούν στρατιές ανελεύθερων ανθρώπων, που χρησιμοποιούν κάθε μέσον, για να επιβάλλουν τον στόχο που τους υπέδειξε κάποιος άλλος και στον οποίο στρατεύονται διευρύνοντας το΄΄ εγώ΄΄ τους. Έτσι γεννιέται ο φανατισμός με κυρίαρχη αρχή ΄΄ο σκοπός αγιάζει τα μέσα΄΄, που έχει καταστρέψει εκατομμύρια ανθρώπους και υλικά δημιουργήματα. Έχει πια αποδειχθεί, με τραγικό τρόπο, ότι τα μέσα εμπεριέχουν και προσδιορίζουν τελικά τον σκοπό.               

    Αν υπάρχει μια γενική αλήθεια που την επιβεβαιώνει η ίδια η ζωή αυτή είναι ότι ‘’τίποτα δεν είναι δεδομένο για πάντα’’ ή όπως το είπε ο Ηράκλειτος ΄΄Τα πάντα ρεί΄΄. Από τις άπειρες μικρές αλλαγές δημιουργούνται κοσμογονικοί μετασχηματισμοί.  Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν και αλλάζουν. Το προς τα που αλλάζουν για την κοινωνία, έχει να κάνει με το ποιοί είναι οι πρωταγωνιστές του κοινωνικού γίγνεσθαι. Εάν παραμείνουν ελάχιστοι οι πρωταγωνιστές, όπως είναι σήμερα, που  κατευθύνουν τους πολλούς, τότε από τη σημερινή κρίση δύο είναι οι πιθανές εξελίξεις : ή στην χειρότερη περίπτωση θα καταστραφεί ο πλανήτης ή στην καλύτερη θα συνεχιστεί η ζωή με μεγαλύτερα προβλήματα αφού θα έχουν χαθεί πολλά εκατομμύρια ανθρώπων από πολέμους και πείνα και το περιβάλλον θα έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές.

          Από πού λοιπόν να αρχίσουμε ;                                                                                                             

    Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα ΄΄μικρά΄΄. Μικρά είναι αυτά που έχουν να κάνουν με την ευθύνη του καθενός σε ότι συμβαίνει μέσα του και σε ότι συμβαίνει πολύ κοντά γύρω του. Αν προσπαθεί ο κάθε ένας καθημερινά να παρατηρεί ότι τον ενοχλεί μέσα του και γύρω του και να παρεμβαίνει εκεί που νιώθει την ανάγκη, σιγά –σιγά θα γίνεται ενεργός και θα διευρύνει τον κύκλο των παρεμβάσεων του σε μια γόνιμη συνεργασία με τους άλλους ανθρώπους. Από τον στενό προσωπικό του κύκλο οι παρεμβάσεις θα επεκτείνονται σε ευρύτερους κοινωνικούς σε μια όμως παράλληλη πορεία εξέλιξης του ΄΄μέσα΄΄ και του ΄΄έξω΄΄ κόσμου. 

Η οποιαδήποτε εξωτερική αλλαγή για να έχει αξία και διάρκεια πρέπει να συνοδεύεται από εσωτερικές αλλαγές και να στηρίζεται σε αυτές.    

    Αυτό που καταστρέφει τις ανθρώπινες σχέσεις και παραπέρα τις κοινωνίες είναι το διογκούμενο ΄΄εγώ΄΄ και το ΄΄δικό μου΄΄(Τι άλλο είναι το κυνήγι της εξουσίας και του χρήματος), που στο σημερινό σύστημα του καπιταλισμού της παγκοσμιοποίησης έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. 

Αν παρατηρούμε τις εκδηλώσεις και των δύο καθημερινά, τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους, οι αλλαγές μέσα μας θα είναι ραγδαίες και η δράση μας έξω θα έχει αξιοπιστία, ειλικρίνεια, σεμνότητα, ανιδιοτέλεια, δημιουργικότητα και πρωτοτυπία.  

Ένα βαθιά ριζωμένο τεράστιο ΄΄εγώ΄΄ μπορεί να  πάρει ποικίλες εξωτερικές μορφές, «προοδευτικές» ή αντιδραστικές, κατοχής και επίδειξης υλικού ή ‘’πνευματικού πλούτου’’, αλλά η ουσία και τα αποτελέσματα είναι τα ίδια, αποκλεισμός για τους πολλούς γιατί θεωρούνται ανίκανοι, ανώριμοι ή ακαλλιέργητοι και προνόμια για τους λίγους που αυτοθεωρούνται εκλεκτοί. Συνεχίζεται