Για μια άλλη παγκοσμιοποίηση
2η συνέχεια

1.      Η παγκοσμιοποίηση

Ο όρος παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια, για να περιγράψει τη σημερινή φάση της παγκόσμιας κυρίαρχης οικονομικής και πολιτικής κατάστασης, που έχει ορισμένα νέα χαρακτηριστικά ή κάποια παλιά σε οξυμένο βαθμό.

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης είναι : 
-Η δημιουργία της παγκόσμιας αγοράς εμπορευμάτων και υπηρεσιών.       
-Η ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων. 
-Η κυριαρχία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. 
-Η παγκόσμια αγορά τεχνογνωσίας .  
-Η παγκόσμια αγορά εργασίας. 
-Η δημιουργία ενιαίας καταναλωτικής συνείδησης.
-Η δημιουργία παγκόσμιας τράπεζας πληροφοριών και επικοινωνίας (διαδίκτυο).
-Η μεταφορά μεγάλων παραγωγικών μονάδων σε υπανάπτυκτες ή αναπτυσσόμενες  χώρες . 
-Η συναίνεση και συμμετοχή των ηγέτιδων δυνάμεων του ανεπτυγμένου κόσμου στους κανόνες του μοντέλου αυτού, και η σταδιακή επιβολή του, και στις υπόλοιπες χώρες.   
       Το ρόλο του ‘’μαέστρου’’ της παγκοσμιοποίησης σήμερα τον παίζει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία προσπαθεί με το ‘’καλό’’ ή με το άγριο να επιβάλει τους όρους της και μέχρι τώρα το καταφέρνει, έχοντας ξεσηκώσει την παγκόσμια κατακραυγή. 
       Τα εθνικά κράτη είναι προσαρμοσμένα στους κανόνες της παγκοσμιο-ποίησης και για να την διευκολύνουν  έχουν ενισχυμένη εκτελεστική εξουσία  και τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα.
       Το άπλωμα των αγορών, για την απορρόφηση του τεράστιου όγκου προϊόντων που παράγουν τα μεγαθήρια των πολυεθνικών, δημιούργησε την ανάγκη μιάς ενιαίας παγκόσμιας καταναλωτικής συνείδησης, που να απορροφά ό,τι προσφέρεται και όπως προσφέρεται.
       Οι ανάγκες των ανθρώπων διαμορφώνονται κατά το πλείστον από τα μονοπώλια μέσω της διαφήμισης με την παράλληλη βοήθεια του τραπεζικού δανεισμού.
       Η ιδεολογία «καταναλώνω άρα υπάρχω» περνάει μέσα από τα καταναλω-τικά πρότυπα , κυρίως τα αμερικάνικα. H καταναλωτική συνείδηση συνεχώς περιορίζει την επίγνωση των πραγματικών αναγκών, την προσωπική έκφραση και αισθητική, τις ιδιαιτερότητες, τα τοπικά εθνικά χαρακτηριστικά, την «δημιουργική ματιά». 
       Σιγά-σιγά οι άνθρωποι βιώνουν μια ύπουλη σκλαβιά, τη σκλαβιά του καταχρεωμένου και εξαρτημένου καταναλωτή. 
       Η κυρίαρχη αξία είναι το «πόσα βγάζεις» ανεξάρτητα από τις μεθόδους που χρησιμοποιείς. 
       Το χρηματιστήριο μετατράπηκε σε παγκόσμιο εργοστάσιο παραγωγής χρήματος, σε παγκόσμιο καζίνο για μεγάλους παίκτες. 
       Τα όργανα και τα μέσα που εξυπηρετούν την παγκοσμιοποίηση ή υπάρχουν για την επιβολή της ή την αποδοχή της είναι : οι ενώσεις κρατών (Ευρωπαϊκή Ένωση, Αφρικανική Ένωση κ.λ.π.), οι  διεθνείς οργανισμοί (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Διεθνής Τράπεζα, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κ.λ.π.),οι διάφορες λέσχες (Μπίλντεμπεργκ, G8, κλπ), τα Μ.Μ.Ε. (κυρίως η τηλεόραση), ο πρωτα-θλητισμός (Ολυμπιακοί των πολυεθνικών, αλλεπάλληλοι διεθνείς αγώνες ), το ποδόσφαιρο (με συνεχείς διεθνείς διοργανώσεις), διάφορα επιχορηγούμενα εκπαιδευτικά ή ερευνητικά προγράμματα, η διαφήμιση, η ακατάσχετη παροχή καταναλωτικών δανείων από τις τράπεζες, η εξαγορά συνειδήσεων, η κρατική τρομοκρατία και τέλος ο πόλεμος. Συνεχίζεται